I’m a lover, I’m a child, I’m a mother

Ieder diertje zijn pleziertje.  Grappige uitspraak, maar het helpt me om bepaalde dingen binnen zijn context te plaatsen.  Soms worden de bezigheden van een ander veroordeeld terwijl we zelf misschien een hobby hebben waar een ander ogen van optrekt.  Ik wed dat er mensen zijn die zich afvragen waarom ik mijn tijd op de blog verspil en wat er daar nu eigenlijk zo amusant aan is.  Ik betrapte mezelf er gisteren op dat ik dacht “oh my god, what’s the fuzz” toen een vriend een eigenaardige usbhub de lucht in prees op facebook.  In mijn ogen is het een usbhub, aan de commentaren te lezen was het blijkbaar een technisch hoogstandje waar je veel te lang op moest wachten als je het bestelde.  (sorry Alexander 🙂 )  Om maar te zeggen, elk zijn ding.  Wil jij graag honderden euro’s uitgeven om op Rock Werchter ladderzat de helft van de optredens te missen, doe maar.  Spendeer je liever duizenden euro’s aan een spoiler voor op je wagen, be my guest.  Het oordeel erover zul je steeds wel horen van iemand die het kwijt wil.  “Dat ze maar doen” zeg ik dan meestal nadat ik mijn oordeel gegeven heb in intieme kring, ik ben geen heilige, verre van…Ik roddel al eens, ik mem regelmatig, ik geef onnodige commentaar of ik bitch tegen Pieter over futiliteiten.  Maakt het iets goed dat ik ook op tijd en stond met mezelf lach?