Run to the hell

God***Do**e!  Hier heb ik echt geen goesting in.  Maar een keer echt niet.  Jongens toch jongens toch.  Een uitvlucht, en vlug.  Regent het niet?  Neen, miljaar.  Ben ik niet te moe?  Na een zeteltukje deze middag voelde ik me eigenlijk absoluut niet moe, al gaf ik het niet graag toe.  Aaaah maar ja, ik ben een beetje verkouden!  Ja gow, zo erg is het nu eigenlijk ook niet, gewoon een mini-loopneus.  Maar moest ik niet veel niezen vandaag?  Zo gaat dat in mijn kop op het moment dat ik voor mezelf uitmaak dat ik eigenlijk misschien feitelijk nog wel eens zou kunnen gaan lopen.  Als de omstandigheden goed zijn moet ik ervan profiteren, dat was mijn gedachtegang enkele weken geleden en ik hield mooi vol, ongeveer 3 keer per week ging ik een half uurtje lopen.  De laatste weken was het door omstandigheden (die wel degelijk terecht waren) er niet meer van gekomen en mijn brein had dat lopen precies volledig uit mijn weekschema verbannen.  (I love the brain, it does nice things).  Tot de cijfers op de wegschaal ineens ’s morgens niet meer dat leuke lagere getal aangaven.  Tot ik weer een gaatje overkwam op mijn riem en niet meer op het versgeprikte laatste gaatje kon vertrouwen.  Of het moest zijn dat ik de hele dag het geduw tegen het speklaagje onder mijn navel bleef negeren.  Ik dacht dat ik de weg naar de hel zou afleggen.  Brandend maagzuur, verzuurde spieren, pijnlijke voeten en na twee minuten al volledig buiten adem.  Terwijl ik mezelf verwenste omdat ik in mijn kopdiscussie toch weer de moeilijkste weg had gekozen ging ik met een verwijtende vinger denken “damn you brain, zie je wel,  je moet meer naar de verleiding van het luieren luisteren!”.  Maar neen.  Vreemd genoeg ging het heel vlot.  Ik legde het parcours van 6 weken geleden af zonder moeite.  Mijn tong zat nog in mijn mond en was niet halfweg mijn kin aan het slingeren.  Het was ook niet zo dat ik badend in het zweet de laatste stukjes op de trottoir naar huis strompelde in de hoop dat er niemand bekend aan de verkeerslichten zou staan.  Dat lopen….dat deed precies deugd.  (Djeezes I said it!  Nu is de volgende kopdiscussie weer in het voordeel van wel gaan lopen, ik moet stoppen met bloggen).