Jane Doe

Oude klasfoto’s, een tijdje geleden was het populair om iedereen waar je ooit je puistjesjaren mee deelde te taggen op je facebook en zo schaamtelijk over te gaan tot openbare uitlacherij.  (In mijn geval, drie jaar op rij hetzelfde jasje dragen, ze gaan mij niet beschuldigen van niet milieubewust te zijn!)  Die van mij hangen hier van 6 middelbare jaren ver nog in mijn kamer.  Net als alle andere dingen van 10 tot 15 jaar terug, ik hield er blijkbaar van om alle armbandjes van festivals te sparen en die mooi op een rij te hangen.  Alles beter dan dat jaren aan een stuk aan je pols te laten zweten, bacteriën verzamelend, jukkie pukkie, maar dat is een andere kwestie.  Toen ik zonet wakker werd uit mijn onverwachte middagdutje keek ik van op afstand recht in het gezicht van een klasgenote uit het derde middelbaar.  Ik wist niet wie het was.  Grijsbruin haar, een gestreepte trui, mager en vooral ook bleek.  Niet bepaald Miss World, maar daarvan had ik er ooit maar één (of toch één die mocht meedoen aan die competitie gow).  To-taal geen idee van wie dat is.  Eigenaardig vind ik het.  Het is niet zo dat ik uit een gigantische klas kwam, maar we deelden maar één schooljaar dezelfde groep want op de andere foto’s staat ze blijkbaar niet.  Zou zij weten wie ik ben als ze eventueel naar dezelfde foto kijkt?  Zou ze denken “Aah, Lieselotte” en er dan iets typerend voor mij achter vertellen?  Misschien kom ik haar tegen op straat en negeer ik haar straal waarbij zij denkt “onbeleefde troela, doen ofdat je mij niet kent, tssss, nog geen haar veranderd dus, of toch, zeker 20kg zwaarder, ’t is niet raar, ‘t is haar ego dat zo weegt!”  Wedden dat ik ze deze week ergens tegenkom?