twitter shmitter

Twitter mailde gisteren.  Ze doen dat regelmatig eens want ze willen mij als vriendin houden.  “Of ik mijn login en paswoord wel nog wist?”  Bajaak gij Twitter, ik weet dat nog, ik heb alleen geen goesting om nog in te loggen.  Het probleem is niet mijn wachtwoord onthouden, het probleem is Twitter zelf.  Ik snap er geen jota van.  Google leert me net dat de jota een letter in het Griekse alfabet is, want ik wist ook niet wat een jota was.  Dan kun je er al zeker geen jota van begrijpen veronderstel ik.  Tot daar.  Twitter en ik, die relatie zal niet werken vrees ik.  Er is onvoldoende voeding om de relatie te onderhouden, te weinig wederkerig respect.  Je ziet het, zij mailen mij, ik mail niet eens terug.  Dat zegt genoeg.  Met de smartphone is het al even erg.  Ik wed dat er van alle soorten geweldig amusante doedingetjes op zitten maar ik gebruik daar niets van.  Ik heb nog maar één app gedownload –> instagram.  Ik gebruik die dan ook bitter weinig.  Wie van mij regelmatig een smsje krijgt zal waarschijnlijk ook wel merken dat mijn vingers toch wel te dik zijn voor zo’n touchscreen.  Daarnet smste ik “Geb jij die uren gepot in het balonmetje” gelukkig wist mijn wederhelft wat ik daarmee bedoelde want altijd maar opnieuw dat wissen en hertypen, je zou er een jota van worden.