door “Ga je bloggen?” vraagt Pieter. Ik moet blijkbaar blogmanieren getoond hebben ook al was ik niet echt van plan om te bloggen, want mijn hoofd doet pijn. Ik vermoed dat de chouffe van deze middag er iets mee te maken heeft. Toch blijft het wederom razen en malen daarbinnen.
Over hoe mijn keuken er morgen komt.
Dat de volledig keuken in dozen is terug te vinden en dat ik vermoedelijk weer een tripje richting containerpark ga mogen doen als ik zie hoe groot die verpakkingen zijn.
Dat ik er alweer geweldig naar uit kijk om afgesnauwd te worden. Oh yeah, bring it on.
Dat ik lieveheersbeestjes echt vies vind. Vreemd want ze zien er eigenlijk wel lief uit, toch vind ik ze vies. En ik heb het dan nog vooral over degene met een zwart schild en rode stippen. Jukkie! Die zijn zonder meer nog viezer. Ga weg vieze vliegdieren. Wat is dat eigenlijk met die zwarte schilden of die rode schilden? Zijn dat aparte gangs met een eigen codetaal? The Red Dots and Black Spots? Kizzig!
Dat er in mijn jeugdkamer verschillende filmposters hangen en dat ik niet één van die films effectief op dvd bezit.
Volgende aankoop in mediamarkt wordt dus: Sleepers, Devil’s Advocate, One Hour Photo, Le Huitième Jour of The Others.
Of misschien moet ik eerst mijn geld spenderen aan dingen die ik echt nodig heb. Zoals vliesbehang, een oprit, lakverf om mijn binnendeuren te schilderen, dakisolatie, die extreem machtige boekenkast in teak die ik vandaag in een winkel in Izegem zag. Echt mooi. Mooie kast. Zou er mooi staan op de lange muur. Mooi mooi ja.
De lage vensterbanken ter hoogte van onze zithoek vragen om volgestouwd te worden. Ik mag me niet laten verleiden, ik ben te graag omringd door prutsjes en een kadertje, of een potje, en nog een potje, en een bloemetje, en misschien nog een potje. Neen, het moet kuisbaar blijven aangezien ik me echt voorgenomen heb om regelmatiger te poetsen. Ja, als het op internet staat is het voor echt. Een kastje per dag lijkt me daarnaast ook wel een leuk project. Al weet ik niet goed hoe ik het zou moeten aanpakken aangezien ik nog over onvoldoende meubels beschik om dat huis (dubbel de grootte van ons vorige) vol te krijgen.
En het geschenk dat ik voor Pieters’ verjaardag kocht gisteren. Ja, ik vind het geslaagd, nu hij nog. . .
Shout your heart out 
Geef een reactie