boorkie-birkie-boerkie

Of we het goed stellen in ons huis?  Ja!  Vaneigens!  Maar waar ik nog het meeste van geniet is mijn vrije middag.  Die wordt niet meer gespendeerd aan deuren, muren, chambrangs, plafonds en andere ongeverfde toestanden.  Voor de eerste keer in vijf maanden ging ik vandaag nog eens een paar winkels binnen.  Ik paste zelfs enkele kleedjes, zonder resultaat, maar toch met een zalig ontspannen gevoel.  Ik hoef niet meteen iets te vinden, er zal wel nog tijd zijn om nog eens te winkelen.  Geweldig!

Wat ik wel kocht:

Een appelboor.  Ik ga niet zeggen dat ik het kocht voor de naam alleen, maar ik geef toe, ik ben ertoe in staat.  Een appelboor, daar krijg je toch direct koude rillingen van.  “Wiens appel moet er hier geboord worden?”

Van de boorkies naar de birkies.  Mijn schoonzuster krijgt nu koude rillingen vermoed ik.  Verpleegstersletsen!

Een maf zonnehoedje voor Ilja.  Nu nog zon.  En voor hem een smallere kop, want het past niet.  Mijn hoofdomtrekinschattingsvermogen is niet zo denderend blijkbaar.  Ik geef het weg.  Aan wie???

Deze rozen kreeg ik deze week van mijn schoonouders, geleverd aan de deur!  Inclusief een vaas, dus geen gefriemel met het juist snijden van de steeltjes.  Gewoon uitstallen en heel content naar zitten kijken.

Hoewel we genieten van het oeverloos zappen is het helemaal niet nodig voor Ilja.  Hij zet zich in zijn stoel en kijkt naar de achterbuur die zijn gras invet.  Geen TV nodig dus.  “TRACTOR!!!!!” Wacht tot diezelfde buur zijn parapontjes uithaalt en zijn mooie gras beparapont!

Deze mustiekat amuseert zich ook te pletter, marbelwentelen over onze vloer.

In tegenstelling tot de droogkast die nog steeds toertjes moet draaien, is de afwas- en de broodbakmachine zo zalig zijn werk aan het doen.  Doe maar machientjes.  Doe junder maar. . .