Geplaatst op

Ons huis…

 

img_6605

Waar mijn stapels badhanddoeken soms omvallen in de kast.  Ik moet me soms inhouden om de was niet achter mijn echtgenoot zijn gat  opnieuw te plooien, hij houdt er namelijk een andere plooitechniek op na.  (Get a grip woman, het zijn maar handdoeken!)

img_7258

Waar gitaarklanken de laatste maand weerklinken.  Soms eens een bas, soms eens een klassieke gitaar.

img_7264

Waar pannenkoekplantjes zich uitbreiden en mijn bloementafeltje wordt geattaqueerd door dinosaurussen. #dinovember

img_7383-1

Waar het internet (niet altijd) blij was om mij te hebben en er dus nogal gevloekt werd omdat ik net tijd had ingepland om te werken aan een schooltaak.

img_7380

Waar Tommy de huiskip blijft ontsnappen en komt koekeloeren door het keukenraam.

img_7360

Waar we soms uit trekken met vriendjes, naar het reuzenrad en het Ypermuseum!

img_7288.jpg

 

Geplaatst op

Kruimels

Ze zat me geniepig aan te kijken vanuit het bad.  Ik was met opzet tien minuten eerder opgestaan omdat mijn haar nood had aan een schrobbeurt.  Gezien onze douche en ons bad één zijn kon ik het bad niet vermijden waarop ik de vliegenklopper uit de keuken haalde.  Toen ik tien seconden later terug in de badkamer kwam had ze zich al verplaatst naar de badwand.  “Nie me mij hé!” dacht ik stoer en meteen ook doodsbang.  Ik klopte erop los.  Zwarte poten vlogen in het rond terwijl de adrenaline door mijn lijf schoot.  Het onfortuinlijke lichaampje spoelde ik door.  Om 5 uur ’s morgens spinnen vermoorden, ik kan het aanraden als je niet te fris bent opgestaan, je bent instant fit man (vrouw).  Was ik al blij dat ze niet op onze witte muur zat.  Hoe doen die mensen met zo’n hipster Scandinavische interieur dat?  De spidertrap misschien?  Het kan toch niet dat er op die hagelwitte interieurs nooit een spatje komt.  Of een stylolijn door wat muggenbloed?  Ik besef ook wel dat die instarieurs een snapshot zijn waarop alles netjes is gelegd en geen geplette muggen te vinden zijn op een keukenkast.   Want gelijk hoe: als het spel eindigt staan we toch allemaal dagelijks in onze savatten kruimels te vegen vanonder de tafel?

img_6737

Geplaatst op

Ons huis…#2

 

…waar Spotify sinds deze week ten volle wordt benut met deze speaker

img_20170313_140134.jpg

…waar men niet weet waarom men eigenlijk al die rostjes ooit heeft gespaard.

…waar kousen en vieruurtjes kleurrijk zijn

img_20170304_085640.jpg

…waar het moeilijk is om iets af te leren

img_20170304_210837.jpg

…waar de vader met de kinderen op pad gaat in het weekend dat de moeder werkt

 

…waar gelachen, gegierd en gebruld wordt

img_20170313_135440.jpg

…waar ook ernstige conversaties worden gevoerd, op de zulle, met gaatjes in de broek en in de kaak.

img_20170304_091537.jpg

…waar gekruimeld wordt.  Elke dag opnieuw.

img_20170313_134948.jpg

…waar mini-gsmpjes uit peuteroortjes worden geprutst

…waar geweekmenuut wordt

img_20170227_133041.jpg

…waar het zo moeder zo zoon is in sommige gevallen

screenshot_2017-03-04-15-19-09.png

…waar niet altijd evenveel wordt geslapen

 

Geplaatst op

Een plek onder de zon

Drie jaar en half wonen we hier nu.  We waren al meer dan een jaar op zoek naar een nieuwe woning nadat onze starterswoning ietwat krap begon te worden.  Ik heb altijd graag in dat kleine huisje gewoond, knal in “het centrum” (in hoeverre je onze gemeente een centrum kan geven), alles aan en bij.  Maar we kozen voor iets rustiger, iets meer afgelegen met toch voldoende buren en sociale controle.  Toen we de eerste keer opreden dacht ik “oei oei, dit wordt het niet”.  Onderweg naar de voordeur danste de dam onder onze schoenen.  Diezelfde voordeur sleepte over de gele tegeltjesvloer, bloemetjesbehang all the way.  Maar ik had -na vele vruchteloze huizenjachten- geleerd om door de dingen te kijken.  Om te zien wat er nog niet is.  We zweerden al maanden dat we niet gingen verbouwen want dat was niets voor ons, wij hebben twee rechterhanden (ahja we zijn dan ook beiden linkshandig #billenkletser!).  Maar een nieuwe vloer, dat zou nog te doen zijn.  Het badkamertje was minuscuul en roze, de keuken was van Obumex, de kastjes gingen scheef en er zaten gigantische spinnen in de spoelbak.  Het zou wel leuk zijn om zelf een keuken te kiezen, dat leek haalbaar.  Toen ik me terugdraaide uit de keuken en de gang doorkeek zag ik het ineens voor mij: Ilja ging hier groot worden.  Hoewel hij er niet bij was zag ik hem perfect door de gang crossen van de living door de keuken door de gang terug naar de living “toertje blok”.

Fout
Deze video bestaat niet

Na drie jaar hangt er nog steeds geen behangpapier in de hal.  So be it, komt wel goed.

Gisteren besefte ik weer waarom we voor dit huis kozen: de kinderen zullen hier opgroeien.  Ze gaan de trap nog miljoenen keer op en af lopen.  Hun moeder zal niet blijven zeggen “dat ze moeten voorzichtig zijn als ze naar beneden komen”, misschien zal ze wel blijven hameren op het feit dat het licht op de kamer uit moet.

Na een grote verbouwing (“we gaan NIET verbouwen, neen, NIET hé“) van vloer tot plafond, van badkamer tot chauffagewerk en elektriciteit blijft het ploeteren om ergens te geraken.  Nieuwe ramen, alle binnendeuren geschilderd en gelakt, de zolder geïsoleerd en twee kamers van gemaakt, eigenlijk hebben we in die drie jaar nog niet stilgezeten.  Dit jaar werkten we de oprit af, de dansende dam was al een tijdje weg maar er lag nooit iets deftig in de plaats.  Er komt nog een toilet boven, en de dakgoten zijn dringend aan vernieuwing toe, maar hey, we wonen hier wel, alles met tijd en boterhammen.  En toertje blok lopen.

 

Geplaatst op

Kasten, kalenders en komma’s

Naar aanleiding van Lichtmis de voorbije week stond er in de weekendkrant (van vorige week uiteraard) een vergelijking van verschillende pannenkoekenmixen.  Ik koop dat eigenlijk nooit zo’n mix, is het dan zoveel meer werk om beslag te maken?  Geen idee eigenlijk, zijn die pannenkoeken dan even lekker?  ’t Is een test waard vind ik.

img_20160203_092839.jpg

In eerste instantie is Lichtmis een feest dat hier niet echt binnen de tradities valt, ik ging het anders wel geweten hebben, als er een reden is om te smoefelen: i’m your woman!  Misschien is het meer streekgebonden.  De school van Ilja speelt er echter wel op in en organiseert in die periode hun jaarlijkse pannenkoekenverkoop.  Uiteindelijk at ik dus wel pannenkoeken op Lichtmis.  (Samen met zowat de helft van de mensen in mijn instagramfeed).  (De discussie over “bruine suiker” en “potsuiker” voerde ik eerder al.)

img_20160207_091836.jpg

Kathleen postte ook al een wist-je-datje-filmpje over Lichtmis en het ontstaan van de pannenkoekentraditie op haar Facebookpagina.

Gisteren werd ik verliefd.  Op nog maar eens een kast.  In ’t Binnenhuys in Ieper kun je mijn nieuwe liefde bewonderen:

img_20160207_090058.jpg

Ik durfde niet naar de prijs te gaan kijken.  De winkel was in alle opzichten jammergenoeg te duur voor mijn budget.  Maar dromen mag en misschien heb ik ooit zo’n kast in mijn living.  (of als jullie een crowdfunding willen opstarten, be my guest hé 🙂 )

De winkel zelf is ook wel een bijou om in rond te lopen.

Meer info vind je op de website .

img_20160207_090306.jpg

Oh en je kunt er ook Chai drinken.  Ik wist ook niet wat het was tot ik Renilde leerde kennen.  She spreads the chai-love on a regular basis, het is ons niet ontgaan.  Dus het werd een Chai ontdekking, zo dicht van mijn deur dan nog!  Dat ik de volgende keer de Spicy ga proeven!  Joak verdikke!

In ’t Binnenhuys kun je ook Flow lezen terwijl je je vergaapt aan het interieur (of kwijlt op de kasten zoals ik).  Als ik het boekje zie liggen doet het me er altijd aan herinneren dat ik eigenlijk wel eens een abonnement zou willen nemen op dat blad.

Ik zit ook nog maar eens met een computervraag.  Ik had een iTunes-card om te gebruiken in de iTunes-store, ik wisselde die in op mijn account.  Als ik nu een CD wil aankopen klik ik op “koop”, maar dan vragen ze telkens mijn kredietkaart-gegevens etc, ik weet nergens waar ik mijn online-budget kan aanspreken?  (en ja ik heb al tien keer op die €50 geklikt rechtsboven, dat is dus geen optie 😉 )

2016-02-07 (2)

De agenda-perikelen probeer ik nu aan te pakken met Google Calendar.  Bedankt voor alle tips trouwens!  Het is inderdaad te simpel voor woorden, dat staat gewoon al standaard in je gmail-account, simpele duif als ik ben had ik dat nog nooit gezien.  Ik wed dat het iTunes probleem ook weer zo simpel als iets is…

Door de week kreeg ik op het werk feedback over mijn schrijfstijl op verslagen.  Ik gebruik veel komma’s en maak dus veel te lange zinnen.  Ik ontkende het niet, maar ik vraag me wel af of het echt zo storend is?  Een werkpuntje dus.

 

Geplaatst op

De kreunende orchidee

Sinds we in ons huis hier wonen (nu zo’n 2,5 jaar) gaat het veel beter met mijn orchideeën.  Waar ze in ons vorige huis gewoon samen met hun blaadjes doodvielen herleven ze hier seizoen na seizoen.  Ik kan maar één iets bedenken: licht.  Dit huis is veel lichtrijker dan onze vorige stek.  Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat mijn orchideeën hier gewoon contenter zijn.  Samen met hun baasjes uiteraard.  Want er zijn nog steeds mensen die vragen “of we ons jeunen* in ons huis”. Het is dubbel de grootte, half zo druk langs de weg en we kunnen vooraan en achteraan zo’n 2 km ver zien.  Dat er nog massa’s werk in is laat ik even achterwege.  Het is een huis van 40 jaar oud, het grootste deel is vervangen, maar we zijn nog zoet voor enkele jaren van sparen.  Maar mijn orchideeën dus….die jeunen zich hier ook.  Ik geef ze geregeld eens orchideeënmest.  De groenman die meeleest denkt waarschijnlijk “allemaal geldklopperij, dat is niet nodig!” Ik was vandaag wel geschrokken dat ééntje ervan zich echt wel aan het uitbreiden is van een simpele draaiboog naar een gigantische takkenboel!  Ik denk dat ik hem zelfs hoor kreunen!  Orchid going bananas!  Het feit dat ik het nu pas opmerk wil misschien wel zeggen dat er een drukke periode is gepasseerd.  Het is niet dat het niet duidelijk is…

wpid-img_20151123_112143.jpg

De befaamde orchidee was een attentie van mijn nichtje uit New Jersey die hem dan weer kocht onderweg naar hier. (Ahja, het prijskaartje van Delhaize hing er nog aan, zo’n dingen zie ik altijd maar ik zwijg erover en bedank uitvoerig en heel gemeend want orchideeën zijn gewoonweg een schitterend geschenk – behalve voor mijn vriendin Maaike, die houdt er niet zo van).

*zich jeunen: zich amuseren, tevreden zijn.  “Ik jeun het jou” wil dan weer zeggen: ik gun het jou!

Geplaatst op

Twee weken oud en al op avontuur

De dingen die al eens voorvallen als je je baby aan het voeden of aan het verschonen bent en dus – uiteraard – gene weg kan:

* De kleuter van bijna 4 die -onder toezicht- zelf zijn boterham met choco mag smeren maar daarbij de chocopot gevaarlijk op de boord van de tafel laat balanceren.  Terwijl hij dit netjes probeert terug te plaatsen hapert hij uiteraard aan zijn glas melk waarbij het net niet omvalt. -oef-

* De kleuter van bijna 4 die hetzelfde choco-mes aflikt, gekartelde rand uiteraard tegen de tong.  -no harm done – oef² –

* Uw wasrek dat ineens een eigen leven gaat leiden op uw terras.  De enige niet-zwangerschapsbroek waar je in kan gaat zo propertjes tegen dek in het gras. – geen grasplekken op te zien – oef ³ –

* Na het boertje even het wasrek gaan terugzetten.  Om het tijdens het verversen weer te horen omvallen. -shit-

* De baby van 2,5 weken oud die zijn broekje volmaakt.  In zijn verse pamper uiteraard. -shit²-

* De buurman die dringend komt kloppen op het raam terwijl je een bomvolle mosterdgele pamper verschoont.  Halfweg hem toch binnenlaten, met een baby met blote kont slingerend aan je arm.  Horen dat je helemaal niets elektrisch mag aansteken…er blijkt een gasleiding geraakt bij de wegenwerken voor uw deur. -fuck –

* De brandweer – volledig in hun verpakking en al – die u dringend verzoekt uw woning te verlaten.  Niet langs de voordeur, daar is het te gevaarlijk.-fuck²-

* Ik die -lichtjes in paniek- stamelend vraag of ik het kind zijn broek nog mag terug aandoen.  Gelukkig, dat mocht nog. -oef-

* Een evacuatie zonder erg, geen huizen de lucht ingevlogen, iedereen ongedeerd.-oef²-

* Even slikken en weer doorgaan. -slik-

* Gelukkig ’s avonds alweer kunnen genieten van een ontspannend warm badje.-aaaaahhh-

Geplaatst op

#boostyourpositivity: Meer dan gelukt hier!

De verhuis naar de slaapkamer boven is bijna een feit voor de munchkin.  Hij moest wachten van mij om naar boven te komen alvorens de kamer volledig af is.  Als je ziet hoe het er vroeger uitzag:

wpid-img_20141217_091621.jpg

Ik wou het kind niet nodeloos ongerust maken door te zeggen dat het bovenstaande zijn kamer zou worden.  Weet hij veel hoe het er achteraf zou uitzien.  We kijken nu al uit naar zijn totje vrijdagavond als het moment daar is.

Enkele details:

IMG_7232

IMG_7235

IMG_7239

Ondertussen bereid ik mezelf meer en meer voor op de komst van het tweede monstertje.  Met nog 6 weken op de afteller is enige voorbereiding misschien toch aangeraden.  Er worden hier duchtige lakentjes vernieuwd en gewassen.  Er wordt uiteraard ook veel gerecycleerd:

IMG_7233

IMG_7234

Ik hield vroeger al enorm van rood en dat is niet veranderd.  Het is dan ook een unisekskleur.  Na vier jaar ben ik nog steeds gek op de kuikentjes van Plum Plum.

Ook in de tuin verwachten we vanalles:

IMG_7242

En nu hopen op een mooi paasbloemenoogst!

Ik bekom ook nog steeds een beetje van de blogbrunch vorige zondag.  Een gezellige middag met veel gekakel, gesmoefel en het leren kennen van hele lieve mensen met dezelfde hobby als mezelf.  Leuk om zien dat al die schrijvers gewone mensen zijn net als jij en ik!

IMG_7244

Zondagavond was ik deadbeat van al dat getater.

wpid-img_20150308_181222.jpg

Moe maar content.  De walletjes nam ik er graag bij achteraf!