door Het begon tijd te worden voor een agenda van 2014. Wederom in Boekenvoordeel gekocht voor 3,99 euro. Ik tracht er ieder jaar variatie in te steken door te wisselen van kleurtje (hey, dat is zowat het enige dat je kan voor 3,99 euro) maar hij werd gepimped met ugly dolls-stickers. Er staan zelfs al afspraken in, you can call me popular. . . Ik ben nog steeds, anno 2013, niet overtuigd van een elektronische agenda en al zeker niet als ik zie hoeveel ik me soms erger aan het gepruts bij het tikken op het touchscreen (fatfingerphone), laat staan dat het ding dan nog telkens moet doen waarvoor het dient, en het heeft al regelmatig eens een offday.
lekker ouderwets
De b-box die ik enkele weken geleden meebracht van de colruyt, kijk wat daarop staat: one size fits all.
Oh ja, dat is een uitdaging op zich vind ik. Elke banaan zou in deze doos passen volgens het etiket. Ik was er heilig van overtuigd dat ik het doosje zou verslaan met een geweldig grote chiquita. Tot ik zag hoe het gemaakt was, de vuile cheaters. Er zit een opening in de flank van het doosje waar de overschot van de banaan gewoon door kan komen. Pfff, het is het niet waard om punten uit te delen bij zo’n uitdaging. Het is niet eens een uitdaging te noemen.
Acht jaar. Zo lang gaat deze plant al mee. In de palliatieve eenheid van een huis dat je een plantenkliniek mag noemen vind ik dit echt wel het vernoemen waard. Ik wed dat de planten in het tuincentrum al staan te daveren in hun potten als ze mij zien oprijden. “Neeeee, de plantenmoordenares, vlug verstop u onder de kerstbomen, ze krijgt zelfs sanseveria’s dood” Maar! Deze bloeit zelfs voor de tweede keer dit jaar. Ja, juist gelezen: tweede keer!
Het blijft eigenaardig om mezelf tante Lieselotte te noemen. Ik ben het wel, al bijna 8 jaar, maar toch blijft het vreemd. En al zeker als je het zelf moet neerschrijven. Net als ik moet bellen naar de crèche “het is de mama van Ilja”. Mama van, tante van, echtgenote van. . . ergens “van” zijn, nog steeds wennen soms. . .
Shout your heart out 
Ik ben nog gewoon van mezelf. Best wel saai soms. Gelukkig begint mijn achternaam met “van” en ben ik zo toch altijd een beetje “van”.
Ik zweer bij een papieren agenda, zo handig voor ook mijn to do lijstjes in te zetten, en daarnaast ook een digitale zodat ik mijn afspraken makkelijk kan delen met het lief en ook zijn calendar kan zien.
Wij hebben elk dezelfde agenda maar die van hem gebruikt hij nog eens voor zijn afspraken van het werk ook (gelukkig heb ik geen extra nodig voor mijn werk)
Ik wil ook een agendaaaaaa, maar ik schrijf ermaar 3 weken in en dan geef ik op;, Ik ben een google agenda addict. En ik steek die van mijn date ook vol. Full control !!
full control…haha dat worden nooit verrassingsuitstapjes dus 🙂
Ik ben ook een liefhebster van de doodgewone zakagenda, een elektronische agenda is niets voor mij. Simpel is al moeilijk genoeg 🙂 Behalve cactussen en mijn sanseveria (zal die straks toch maar eens water geven) kan ik ook geen planten lang levend houden….niet te geloven dat ik volgend jaar met een moestuin zal beginnen. Een hele prestatie om al acht jaar die plant te laten leven en vooral: dat ze bloeit. Chapeau!
een moestuin! Chapeau, ik heb het LJ al gezegd, moest ze in de buurt wonen, ze kreeg een stuk grond van me om er “moes op te tuinen”. Ik hou van verse groenten maar ik heb er de zin/tijd niet voor om eraan te beginnen…
Zo’n bananendoos is wel grappig. Maar wat als je een appel wil meenemen.. bestaat daar ook een doosje voor ? En op den duur kom ik dan op het werk met 6 doosjes… 🙂
ja, ik heb ook een appelpotje. Eigenlijk kocht ik zo’n doosje gewoon om de binnenvoering van mijn handtas te beschermen van bananensmeus…