Over stoom en diesels

Er zijn een aantal achtergronden die moeten geschetst worden alvorens ik een nieuw avontuur uit de doeken doe:

1)  Mijn onderstel is van het eigenaardige type.  Het heeft geen specifieke maat of beenlengte.  Of het zijn de broeken die ik pas: als ze niet te kort zijn, ze zijn te nauw, zijn ze niet te breed, ze zijn te lang.  Het is telkens een helse zoektocht naar een gepaste jeans, een zoektocht die veelal in een teleurstelling eindigt.  Jeansbroeken passen gaat systematisch samen met pruillippen trekken.

2) Ik kan geen geld uitgeven aan een jeans.  Mijn duurste jeans kostte 95 euro en ik ben daar nog steeds niet goed van.  Ik draag hem dan ook bitter weinig om te gaan werken, stel je voor dat er iets zou aankomen.

3) Shoppen doe ik steevast in de solden.  De bovenstaande jeansbroek was niet in solden en ook daarvan ben ik nog steeds niet goed.  Het maakt hem precies nog duurder dan hij in mijn ogen is.

Mix die drie eigenschappen samen en je hebt een helse jeansshopvoormiddag in een niet nader genoemde winkelketen die ervoor gekend staat om de sperperiode van de solden integraal aan hun laars te lappen.  Ik begrijp jeanswinkels ook niet.  Om het voor mij duidelijk te houden zou er boven elk hokje met gestapelde jeans gewoon een foto van de broek moeten hangen als in “ezo ziet hij eruit” met daarop de prijs geplakt “en zoveel kost hij”.  De ene broek in die winkel kost soms 100 euro meer dan de andere wat het des te frustrerend maakt.

Vandaag was het echter my lucky day.  Er werd echt wel met solden gesmeten.  Ik vond bij nader inzien puur toevallig twee broeken in de maat die de mijne zou moeten zijn (33) en de beenlengte die de mijne zou moeten zijn (32) en bovenal: they fitted like a glove!  Wat een openbaring, een broek die mij paste, die ik graag zag èn in solden was.  Daarbovenop vond ik nog een gepast truitje voor de eindejaarsfeesten, een simpele trui om te werken en nog een fijne t-shirt die ook zalig aanvoelde.  Gierigaard als ik ben was ik in mijn pashokje al aan het tellen hoeveel de uiteindelijke rekening van de shoppingtas zou zijn en ik kwam afgerond op ongeveer 140 euro. Thaha!  Superb! (je kunt niet geloven hoe vaak ik van die mini-dansjes doe in pashokjes, het is ronduit schaamtelijk)

De knappe jongeman die mijn kleren inscande aan de kassa deed het perfect.  Hij behandelde de kleren alsof ze uit bladgoud gemaakt waren.  Hij plooide alles heel rustig en secuur op, een glimlach, een kaart en zo betaald.  “Dat komt dan op 192,84 euro alstublieft, en o wacht, u hebt 7 euro gespaard op uw klantenkaart, trek ik dat eraf voor u?” Verward zei ik “ja uiteraard”, maar van waar kwam die oorspronkelijke 192 euro?  Had ik me dan zo vergist in het krempekloten?  Ik vroeg om de rekening te bekijken en zag onderaan het kasticket: jeans dames 130 euro min klantenvoordeel van 39 euro.  Een vlugge berekening deed me komen op iets meer dan 90 euro.  Dat stond niet zo op het ticketje dat aan de broek hing.  Ik zal het wel weten zeker, ik ben een gierigaard.  Ik sprak hem aan dat zijn ticket niet klopte en toonde het ticket op de broek:

Er stond 65,95 euro en er hing een groene sticker van -30% aan.  Mijn slecht wiskundig brein deed “60 min ongeveer één derde eraf is ongeveer 40, ’t zal dus ongeveer 45 euro zijn”  Het deed niet van “het zal ongeveer 90 euro zijn”.  De jongen heette “student”.  Student zei “onze kassa zegt dat de broek 130 euro kost”  Mijn kassa had het nochtans anders ingecalculeerd.  Ik mag dan misschien niet in staat zijn de vierkantswortel uit iets te trekken, batjes berekenen kan ik als de beste.  Student riep Gerante erbij.  Aaah, Gerante komt mij redden dacht ik nog (daarna dacht ik ook even een kabouter gezien te hebben, of was het een dwerg?)

Gerante:”’t Is een fout op het ticket dat aan de broek hangt mevrouw, de 65 euro die hier staat is de nettoprijs, dus de prijs reeds met de korting erin verrekend”

Ik:”Maar dan staat het er twee keer fout op, want anders zou er een sticker van -50% moeten ophangen, dus twee fouten?”

Gerante:”Ja, kijk, het is nu zo, de kassa heeft gelijk.”  Stoom. . .uit mijn oren denk ik, vanwaar anders?

Ik:”Neen, op het ticket staat er 65 euro min 30%.  U moet mij die broek verkopen voor dat bedrag en mij die korting geven zoals er aangegeven staat op het ticket.”

Gerante:”Dat gaat niet hoor, dat kan ik niet aanpassen in mijn kassa hier.”

Ik:”Toch zal het moeten, het is de prijs die op de broek hangt die telt, u kunt zo al uw solden fout in de kassa stoppen en toch een andere prijs aanrekenen aan de mensen.”

Gerante:”Ik vrees toch dat ik u 65 euro ga moeten aanrekenen.  Of ik ga moeten bellen naar het hoofdkantoor anders”

Oeeeehhhh het hoofdkantoor.  Ik ga vlug zwijgen nu. (not!) Had ik al stoom vermeld?

Ik:”Bel maar”

Ondertussen werd ik door Student naar de zijkant van de toog verwezen zodat hij de andere klanten, die al een ferme rij hadden gevormd achter mij, met zijn smetteloze glimlach verder kon bedienen.  Ik wed dat er heel wat ogen werden gerold en ik voelde precies wat gezucht in mijn nek, maar godverdomme ik ging niet afgeven.  Ondertussen kalmeerde ik een beetje en dacht ik na over Student.  Hij geleek op Kevin die bij ons in het middelbaar had gezeten.  De ik-zou-Mister-Belgium-kunnen-worden-Kevin.  Alle meisjes met ogen in hun kop waren gek op hem.  Ik niet, ik had namelijk geen ogen in mijn kop, toen was mijn type “hoe slordiger hoe liever”(sorry ex-vriendjes, het was gewoon zo).  Gelukkig ben ik daar in de loop der jaren op teruggekomen, nu zou ik misschien wel op Kevin vallen.  Al zal hij waarschijnlijk nooit Mister Belgium geworden zijn.   Soit, ondertussen kwam Gerante terug, nog met de telefoon in haar hand, kwestie van een statement te maken zeker?

“Ja mevrouw, het is niet de gewoonte maar ik mag u de broek meegeven zoals er op het ticket staat.  Ik ga u in cash teruggeven wat er nog bijkomt van korting.  Laten we wel nog even vermelden dat het zeker niet de gewoonte is en dat het een “geste” is naar de klant toe.”

STOOOOOOMMMMMMM!!!  EEN GESTE?  Uw firma maakt een fout in het labelen van uw broeken en uw befaamde “oeh kijk eens naar ons, wij trekken ons geen zak aan van die stomme sperperiode”-kortingsstickertjes en dan krijg ik een geste?  De zinnen na “stoom” heb ik niet gezegd maar gedacht.  Terwijl ik in mijn binnenste weer helemaal opging over die stomme Diesel-broek.

Neen, ik heb gelijk dacht ik in mijzelf en ik kon het niet laten om haar daar toch nog eens op te wijzen “Het is de prijs op het ticket van de broek die telt hé mevrouw, mèt die korting.  Dat er een fout is gemaakt in de fabriek daar kan ik niets aan doen, dat moeten ze ginder maar weten”.  Ze betaalde mij iets meer dan 45 euro cash terug en zei toen “ja, eigenlijk heb je gelijk dat je het opeist, het gaat om veel geld, ik kan er niets aan doen, het is een fout in het hoofdkantoor”.  Damn right!