Maaaaar die kat kwam weer. . .

Een telefoontje daarnet van mijn vriendin die in het “centrum” van de gemeente woont (wij wonen “op den buiten”, zo’n 2 km verder):

“Ik denk dat Marbel in onzen hof zit, ze gelijkt er alleszins goed op”

Ilja en ik stonden net op het punt om boodschappen te doen dus we sprongen direct in de auto en reden op aan haar woning.

En daar kwam ze afgelopen!  Recht in mijn armen!  De Marbelkat.  Zeven weken is ze weggeweest, ze zat dus de hele tijd in de buurt van waar ze is verdwenen.  En dat terwijl ik drie keer per week daar passeer tijdens het lopen.

Ze is niet vermagerd, ziet er goed uit en blijft nu de hele tijd in de buurt van ons huis.  Sinds deze middag is het zicht op mijn achtertuin nu weer “inclusief kat”.

yeyyyy!

(en nu hopen dat ze niet terugloopt van waar ze komt, misschien kreeg ze van andere mensen wel heerlijke whiskas in plaats van everydaypotjes van de colruyt, damn you catnappers!)