door Eva schreef er deze week ook al over: rolmodellen. Letterlijk misschien, ons model met een extra rolletje. Ik ga er niet onnozel over doen, ik heb zelf een rolletjesmodel. Ik ben 1m78 en weeg 77kg. Ondanks het lopen en het opletten wat ik eet blijf ik overschotjes hebben. Volgens “de boekjes” komt het bikini-seizoen eraan. Wel, ik heb nog nooit een bikini gedragen. Ik bezit geen bikini. Ik ga steevast voor een gesloten badpak, en dan nog alleen maar in het zwembad, er zou geen haar op mijn hoofd eraan denken om elders zoiets te dragen. Ooit hoorde ik een knappe, ultragespierde dame zeggen dat ze schrik had om zich in bikini te vertonen omdat ze 5 striemetjes op haar heupen heeft. Serieus, het waren er 5, ze heeft ze getoond. Ik wou haar mijn buik tonen om haar een hart onder de striem te steken maar ik was te laf. Mijn lichaam werd getekend door mijn zwangerschap, daar is geen ontkennen aan. (Net als de vroedvrouw die de verloskamer binnenkwam en luidruchtig riep “amaai, uw kleine heeft ook nogal zijn handtekening op uw buik achtergelaten, great, just what i need, vreemd dat je tussen al die pijn en dat zweten zo’n dingen toch nog onthoudt) In Flair “my body and me” zie ik dames met mijn lengte die 20 kg minder wegen, ze blijken ook over complexen te beschikken. Ken ik eigenlijk iemand die geen complex heeft over zijn of haar lichaamsbouw? Ik hou van de gedachte “love your body” en zoals de natuur het je gegeven heeft of hoe het in de tijd is geëvolueerd, ik wil die gedachte ook met me mee dragen. Maar als ik eerlijk ben tegenover mezelf dan wil ik magerder zijn. Ik wil geen rolletjes zien over mijn broek, ik wil geen bommaslips dragen. Als ik kleren ga shoppen wil ik alles kunnen passen. Ook lage taille broeken en nauwe T-shirts. Ik wil niet achteraan het rek moeten zoeken of ze maat 42 nog in de winkel hebben, toch is het zo. Ik heb er mij deels bij neergelegd, maar een deel van mij wil toch steeds slank zijn, ook al zegt mijn lief me dat ik sexy ben, het is het spiegelbeeld dat mijn waarheid spreekt.
Shout your heart out 
Aheum en dan zie je dat er nog erger zijn dan jou! Ik had 12 jaar geleden maat 38 en door die stomme ziekte kwam ik tot 48. En zit nu terug aan 46 en 44 van broek, zucht, en als ik foto’s van mezelf zie, zie ik me niet foto-waardig. Sterkte met je rolletjes. En ik ken het gevoel , bij het winkelen. Ik moet in veel winkels, gewoon al niet binnen gaan!
oei dat is ook niet leuk zo van 38 naar 48 gaan om iets waar je niets aan kan doen!
Ik ga als man mijn mening geven: voor mij mag een vrouw wat meer hebben. Ik vind uitstraling, spontaniteit en humor belangrijker bij een vrouw dan het eigenlijke figuur. Spijtig alleen dat heel onze omgeving (reclame, media,..) zo toegespitst is op enerzijds het perfecte figuur, dieetplannen e.d. te tonen en anderzijds steeds reportages loslaat waarin vrouwen vertellen hoe ze gebukt gaan onder complexen. It’s a shame…
gebukt is nu mss bij mij niet echt aan de orde, maar ik ontken niet dat ik het jammer vind en dat ik het zou willen veranderen (en dat ook probeer te doen)
Tis daarmee dat ik ben ingeschreven bij de Weight watchers 🙂 ik zat ook al aan 76,3 en ben nu een kilo kwijt…langzaam maar zeker! En ja, alle vrouwen hebben complexen, al kan je ze door een sleutelgat trekken…
oe, ist gedaan met Pascale?
Maar da was niet echt regimen he 😉
Maar allez toch … Als ik dezelfde uitspraak over mijn gewicht wil kunnen doen, dan moet ik zomaar eventjes een slordige 12kg afvallen! En toch pas ook ik soms in maat 42, soms in maat 44.
En over een bikini; heb je het ooit al eens geprobeerd? Ik liep ook al duizend jaar in een badpak, maar toen mijn lief me smeekte om gewoon eens een bikini te proberen, moest ik toegeven dat het véél mooier was. Uiteraard neem ik dan niet zo’n ieniemieniegevalletje, maar toch.
Neen, het is gewoon niet iets voor mij, ik voel me al ongemakkelijk bij het idee alleen al 🙂
Ik durf wedden dat die akelig perfecte modelletjes niet half zo grappig zijn als Eva Mouton. Ik las “Dag meneer Hautekiet, ik ben over mijn dikke billen komen vertellen in je show, weet je nog?” en ik lag al plat. Misschien moet je eens wat meer ‘I’m sexy and you know it’ tegen jouw spiegelbeeld zeggen 🙂
hehe Eva is idd grappig. En praten tegen de spiegel ook trouwens 🙂
Je stukje deed me denken aan dit citaat van Anne Lamott:
“Oh my God, what if you wake up some day, and you’re 65, or 75, and you never got your memoir or novel written; or you didn’t go swimming in warm pools and oceans all those years because your thighs were jiggly and you had a nice big comfortable tummy; or you were just so strung out on perfectionism and people-pleasing that you forgot to have a big juicy creative life, of imagination and radical silliness and staring off into space like when you were a kid? It’s going to break your heart. Don’t let this happen.”
Nu, ik draag ook geen bikini, want dat betrouw ik gewoon niet in de wildwaterbaan. Zo kan een zwempak ook een positieve keuze zijn. 😉
ja, uit praktische overwegingen doe ik het ook al niet, een nippleslip is vlug gebeurd 🙂
1m75 en 72 kg. Ik heb geen bikini, draag enkel kleedjes met een zwarte legging onder, heb ook voorgehad dat de vroedvrouw binnenkwam en zei: ‘aiai, uw zoon heeft u nogal toegetakeld zeg’ toen ze mijn buik zag (en dat een paar dagen na de bevalling, ik was toen dus helder genoeg om dat nooit meer te vergeten) en ben non-stop op zoek naar T-shirts die redelijk ruim vallen en onderaan een rekker hebben, want dan valt het minder op dat ik in plaats van een buik een ton heb.
Maar goed, zo is het. En eerlijk: ik denk dat ik dat allemaal redelijk goed weet te camoufleren door de kleren die ik draag. Er zijn mensen die zich niet kunnen voorstellen dat ik geen bikini wil aandoen, omdat ze denken dat ik slank ben. Ik lach dan altijd binnenin, want ze zouden eens moeten weten hoe ik naakt uitzie.
Gelukkig zijn er kleren. En humor. En relativeringsvermogen. En chocolade.
Ik heb als tiener 2 bikini’s gekocht omdat ik naar Zuid-Frankrijk ging en daar aan een zwembad zitten in zwempak dan had ik geen vrienden gemaakt vrees ik. Enfin. Ik had als tiener de gewoonte om alles iets te groot te kopen ofwel was ik toen dikker dan ik nu in mijn hoofd denk dat ik was, want die bikini’s ‘passen’ nog altijd goed ze spannen een beetje ahum maar ik doe ze feitelijk niet meer aan tenzij ik echt niet anders kan. Die rolletjes he. Dat puilt zo onsexy over alles heen. Ik werk eraan maar ’t is niet simpel.
Ik ben 1.64 en weeg 74kg. Maar ik woog ook ooit 130. En ook ooit 60. Ik was alle keren niet tevreden met mijn lijf, en nu dus ook niet. Toevallig heb ik er vorige week ook over geblogd; ik besloot het eens over een andere boeg te gooien dan alleen aan de kilos te werken!