Just another expensive monday

Is het alweer maandag?

De voorbije week verging het vooral in kopen, betalen en geld overschrijven.

Op maandag:

Nieuwe schoenen en sandalen voor mijn zoon.  Hij noemt het steevast “sandalenschoenen”, ik noem het “de kostelijke affairen”.

Op dinsdag:

Kocht ik iets dat zo on-mij is.  Iets wit!  Met gaten! Mijn vriendin stelde al voor om er niets onder te dragen, ik denk dat ik die raad in de wind zal slaan.  Een gekleurd topje is in feite de bedoeling.  Dat is, als ik er tenminste nog niets op gemorst heb alvorens ik een topje in mijn kast vind. (ter info: ik kocht het in mid-season-sales aan de helft van de prijs, kwestie dat de kostprijs van de schoenen van mijn zoon nog niet helemaal verteerd was).

Op zaterdag:

Werd er EINDELIJK voorzien in een nieuw terras.  Ik bedoel: er werd eindelijk een terras voorzien.  Voordien hadden we dit:

Ik kan u verzekeren, zo’n rommel, dat geraak je beu.  Het is een droom om nu op ons terras te wandelen, er gezellig iets te lezen ’s avonds, een beetje zoals in een reclamefilmpje voor ontstressen.  En ik vind ook dat ik er zelf zoveel beter uitzie terwijl ik op zo’n terras flaneer, in plaats van te balanceren op een berg keien met mijn laarzen aan.  Alleen jammer dat we nog op een berg aarde, hout, tuinbrol moeten kijken en dat er geen cent meer over is voor zo’n geweldige tuinset in teak.  Maar ik ben blij, heel blij met wat we wel al hebben.

Vandaag:

Vond ik het precies snoezig hoe de kleine tandenborstel van de zoon over het glas kwam piepen, zoals hij altijd overal komt piepen met zijn grote ogen.

En ik kwam erachter dat mijn meme lak heeft aan een gft-bak.  Dat dient om hortensia’s in te kweken. (en niet om peuken in te gooien, foei, ze zou het moeten zien!)

Op naar een -hopelijk- minder kostelijke week, al mag die wel evenveel voldoening bieden als de voorbije!