door Vergeet de jacuzzi, de sauna en allerhande warme steenmassage dingen. Baden in groene blubber, komkommers op je ogen leggen. Dagelijks stilstaan bij de dingen die je blij maken, we zouden het allemaal moeten doen. Het is zo zalvend en het reduceert stress (luister naar mij: goeroe Liese!). Al mag je mij natuurlijk ook wel eens op zo’n tafel leggen, zo’n duwke op mijn rug dat zou toch ook wel deugd doen. (“Ja daar, een beetje meer tussen de schouders, ja!”) Misschien iets minder spectaculair maar ook enigszins aangenaam in mijn ogen: enkele kiekjes die me blij maken!
Mijn guilty pleasure. Dinosauruskoeken. Ik kan er geen neen tegen zeggen. Ik vergeet soms dat ze bestaan, alleen al omdat ik in elk grootwarenhuis het rek met de koeken zo vlug mogelijk tracht te passeren zonder collateral damage. Ineens popt er dan toch zo’n dinokoek in mijn ooghoek en dan heb ik het zweten, totdat ik er één gegeten heb kan ik niet anders dan aan dinokoeken denken. Is dat toch lekker!
Een uilenketting. Ik zocht er al langer naar nadat ik er eens ééntje had gespot voor meer dan 80 euro in een boetiek. Ik betaalde slechts een tiende van die prijs en ik vind het ook mooi.
Mijn tuinkabouters zijn niet meer alleen. Er staan nu lavendelgeurige bloempotten op ons terras. Brengt je meteen op reis.
De Surfinia’s op de vensterbanken. Van de ramen die ik ondertussen gepoetst heb. Jaja: gepoetst! Met de P van Poetsen! Ik vind het toch wel eens het vermelden waard, al is het maar om mezelf een schouderklopje te geven.
Onverwachts een geweldige tweedehands loopbrandweerwagen krijgen. Waarom maken ze geen zo’n dingen in grote-mensen-maten?
Omdat geven minstens even leuk is al krijgen: een cadeautje voor een jarige vriendin. Gefabriceerd door de bewoners op mijn werk. Al weet ze nog niet dat ze het zal krijgen. Ze volgt mijn blog toch niet. Denk ik. In het andere geval: act surprised!
Shout your heart out 
Cool hé dat autootje! Tristan heeft er ook zo ene, maar de ‘gewone’ retro variant. Heeft al wat kilometers afgelegd… Ondertussen is hij er al wat te groot voor, maar hij kan er niet van scheiden… ’t Zal zijn tot z’n knieën es gaan openleggen van over de grond te sjeezen 🙂
Dinokoeken… Njammie! Uit m’n kindertijd herinner ik me nog die koalakoekjes. Lijken een beetje op die koekjes die ze nu in den aldi verkopen: bolletjes opgevuld met chocola. Zaten in een vijfhoekige, langwerpige doos verpakt. Zou dat nog bestaan?
De creaties van de bewoners: ik ben fan! Niet alleen omdat het handgemaakt is, maar omdat ik toch nog altijd met plezier terugkijk naar m’n stages toen ik in het 5de en 6de middelbaar jeugd -en gehandicaptenzorg volgde… Heb de groeimeter & de kapstok die we binnenkort eindelijk es kunnen ophangen! Mama van een vriendin van me, werkt in Aurelia.
Mojaaaaaaaaaa gie, ze verkopen ze dus in de Carrefour é!
Moet es googlen: ‘koalakoekjes’.
Hahaha blijkbaar zijn wat voor de één herinneringen zijn voor de ander nieuwigheden! Nog nooit gezien zo’n koekjes! Ziet er ook lekker uit!
Das è gat in je koekjescultuur wi dadde! 😉
Gelukkig bestaat er zoiets als een koekjescultuur….wat zouden we zijn erzonder??
Geef mij maar de auto om mee te spelen 🙂 !
en niet de koeken?
Ik ben geen snoeper ;), toch niet wat koekjes betreft
Dat is de spirti; Gelukkig zijn met kleine dingen.! Chapeau als dat je lukt.
ik kan wel van mezelf zeggen dat ik daarin goed slaag, mindfullness is my middle name 🙂
Dinosauruskoeken, hier zijn ze er ook nog steeds gek op 🙂
blijft een klassieker hé