door Het valt me soms op hoe tegenovergesteld ik soms ben aan sommige andere bloggers. Niet dat er met die anderen iets mis is, integendeel, ik bewonder dat: hun voorbereiding op bepaalde dingen, hun kijk op het leven, hoe duidelijk ze dingen willen en hoe ze hun leven inplannen en evalueren. Sommige mensen weten perfect wat ze willen en hoe ze het gaan verkrijgen. Zelf ben ik eerder iemand die de dag plukt en denkt: ok, ik zie wel hoe het loopt, ik probeer het eens of “neen, ik heb er geen zin in, ik doe het (nu) niet”. Bewondering is geen afgunst want jaloezie is mij ook eerder vreemd dan rijk. Het eigenaardige aan dat gegeven is Facebook. Sinds ik geen Facebook meer heb ben ik minder afgunstig van andere mensen. Ik lees wel veel blogs, maar dat is anders, persoonlijker. Facebook is vluchtig en het geeft een vertekend beeld van de realiteit. De daarmee gepaarde frustraties zijn ook enorm verminderd. Ik voel me niet meer uitgesloten als ik mensen samen zie zitten waar ik ook bij hoor, het is niet meer belangrijk welke foto’s ik wel of niet heb gezien. Als het echt de moeite waard is hoor ik het toch wel vertellen van iemand. Ik heb ook de indruk dat sommige contacten intenser worden doordat ik niet alles op voorhand op Facebook zie verschijnen. Reisfoto’s zie je van de mensen zelf omdat je tijd maakt om ze op te zoeken, er wordt gsmst gewoon om te vragen hoe het met iemand is of ik maak tijd om afspraken in te plannen in de agenda. (In sommige gevallen EIS ik een afspraak op). Er wordt nog steeds veel tijd gespendeerd achter de laptop en ook mijn smartphone gebruik ik vaak, maar alles is precies minder dwingend en dat was net wat ik wou bereiken door het opzeggen van mijn facebookaccount.
En mis je het nog steeds niet? krijg ik vaak te horen
Maar je tuurlijk, soms wel, maar dan bedenk ik weer hoe verslavend zoiets werkt en het is nog steeds een bevrijding. En serieus: de 84ste foto van de zoon van het meisje dat 10 jaar geleden in mijn klas zat, die mis ik niet.
Shout your heart out 
Op FB zie je alleen maar de mooiste en beste kanten van je ‘vrienden’ (of wat daarvoor moet doorgaan). Dat ze net gloeiende ruzie met hun vrouw/man hebben gemaakt,…, dat zullen ze niet plaatsen. Ook wij (met nadruk op ‘wij’ = mijn vrouw en ikzelf) hebben een FB-account onder een schuilnaam (roep de politie, want dat mag niet!), met een heel beperkte vriendenkring. De enige bedoeling is om wat contact te houden met een nichtje dat twee jaar terug naar Australië gaan wonen is.
Blijf bloggen op de warme en oprechte manier dat jij het doet !
Ik heb ook een half jaar lang geen fb gehad, maar ben geplooid… Moet wel zeggen dat ik er bewuster mee omspring dan vroeger…
IK begrijp je. Ik besteed veel minder tijd aan Fb, dan vroeger. Ik vind het tijdverlies eigenlijk. En idd, sommige mensen posten elke dag foto’s van hun kinderen, in aparte vakken en dan mag je scrollen tot je er scheel van kijkt. Ik heb die veel plaatsers onlangs verwijderd. Dan zijn er nog de mensen die alleen foto’s plaatsen van op restaurant gaan eten, gedekte tafels waar de ondervoede kindertjes met tien kunnen v
oeps, ik ga verder. kunnen van eten dus. Alsof hun leven alleen bestaat uit eten drinken , reizen, kortom de goeie dingen. Enfin, ik ben aan het uitwijden. Ware het niet, dat dit de enige verbinden is die ik met mijn zoon heb, ik zou het ook afschaffen!
Eerlijk gezegd, ik heb wel veel aan Facebook. Na jarenlang veel te couchsurfen, heb ik een hoop vrienden in het buitenland en die contacten blijf ik graag onderhouden. In het verleden kreeg ik dan weer vaak commentaar omdat ik mijn status in het Engels schreef. Nu trek ik mij dat niet meer aan.
Ik erger me ook elk jaar in juni aan de eindeloze reeks trotse ouders die stoefen met hun kind en torenhoge procenten posten. Vorig jaar heb ik daar op gereageerd door een tegenovergestelde status te posten om een hart onder de riem te steken van ouders met iets minder begaafde kinderen.
Wat wél leuk is: als ik iets nodig heb, of ik wil advies over iets, dan vraag ik op Facebook om raad. Heeft mij vaak al aankopen en geloop bespaard!
Sorry, even geen tijd voor een zinvolle reactie want er biept iets, het zal een reactie op FB zijn denk ik. Even gaan kijken.
Facebook is kak met een kwellende geur, zeg ik u. Baarlijke nonsens troef aldaar.
Tis waar! Tis nog steeds een soort bevrijding 🙂
Ik heb zelf een dubbele relatie met FB. Soms check ik dagelijks en zet ik er regelmatig zelf zo’n 84e foto van mijn Zoon op (weliswaar voor een select publiek, ex-klasgenoten van 10 jaar geleden krijgen die niet te zien 🙂 ), om het medium dan weer een half jaar te negeren en te overwegen om mijn account op te zeggen.
Anderzijds is het soms wel leuk om met buitenlandse vrienden contact te houden. Ik studeerde een tijd in het buitenland en hield daar toch wel wat vrienden aan over. Via FB houden we contact, al zouden we elkaar natuurlijk ook kunnen mailen. Alleen komt dat mailen er dan vaak weer niet van wegens allemaal veel te druk druk druk, maar wel tijd om eindeloos te zitten klikken op FB uiteraard… 😉
Tja ik kan echt niet zonder planning, da’s mijn autistisch kantje 🙂 🙂
Ik spendeer nog altijd te veel tijd op Facebook (en andere social media). Binnengluren bij andere mensen zonder dat ze het merken, ik vind dat fantastisch. Babyfoto’s sla ik steevast over (altijd maar meer van hetzelfde) en ik filter ook wat ik te zien krijg want al die rommel die er soms voorbij komt. Nu je het zegt ik zou nog eens moeten opruimen. Maar helemaal FB-loos door het leven gaan, neen, nooit 🙂