Deze week is Oon aan de beurt om de lakens uit te delen. Het thema is Energy & Positivity. Oon in kwestie doet het aan eten denken. Ikzelf haal weinig energie of positiviteit uit eten. Tenzij iemand anders het voor mij klaarmaakt en ik er geen poot moet naar uitsteken. Dan vind ik het ineens wel leuk, maar voor de rest kan koken/eten mij gestolen worden. Het is een noodzakelijk kwaad. Worden er hier dan nooit mensen uitgenodigd om te komen eten? Toch wel, toch wel, en ik doe wel degelijk een effort om het hen naar hun zin te maken. Maar mijn energie haal ik uit het bezoek op zich. De afspraak is belangrijker dan de (maag)invulling ervan. Ik ben nogal een dater. Ik had het er zondag nog over met een vriendin: mijn vriendschappen vragen een investering. Het vergt energie en tijd om constant over en weer te mailen/smsen/bellen, maar ik hou aan mijn vriendinnenafspraakjes. Of vriendenafspraakjes. Althans, als je zelf moeite doet om erin mee te gaan. Ik blijf niet aandringen om af te spreken, als de persoon in kwestie verschillende keren afbelt of geen alternatief voorziet, dan laat ik het even bezinken. It works in two ways en soms vindt de andere het niet zo belangrijk als ik, so be it. Het is een beetje zoals realtime Facebook: alle nieuwtjes wil ik weten van de persoon in kwestie. Wat ook opvallend is: ik heb niet één grote bende vrienden. Ook al kennen veel van mijn vriendinnen de andere vriendinnen, toch blijft de oorsprong van de vriendschap los van elkaar. Wat kan ik zeggen: eens je onder mijn vel zit geraak je er niet zomaar onderuit. En daten zal je!
Geplaatst op
#boostyourpositivity uitdaging 2
Shout your heart out 
Ik ga volledig akkoord. Als er volk bij mij/ons komt eten doe ik ook wel een effortke maar het gaat toch vooral om het gezelschap he. Nooit gemerkt dat onze gasten teleurgesteld waren omdat het maar spaghetti was dat de pot schafte. Ik heb trouwens ook ‘losse vrienden’, die allemaal zo vaak zien als ik wil kost soms kunst- en vliegwerk maar ik doe keihard mijn best om het te doen lukken.
Vroeger deed ik vaak veel moeite in de keuken en realiseerde ik me dat ik amper met iemand gesproken had. Een spaghetti, een lekker broodje of desnoods iets afgehaald: veel gezelliger, toch? Ik kook nog steeds graag, hoor. Liefst gezond en verantwoord en bio, maar tegelijkertijd: gewone kost is goed genoeg.
Voor zowel mijn madam als ik geldt: we eten om te leven maar leven niet om te eten. Wat niet wil zeggen dat ik niet kan genieten van een – bij voorkeur door een ander – fijn ineengeflanst gerechtje.
Ik zei ooit op het werk “Oe meèr da’j it, oe meèr daj’ moe schietten”, waarbij een collega me heel scheef aankeek. Bij ons hetzelfde verhaal: als we bezoek krijgen proberen we iets lekkers klaar te maken, maar we kijken vooral uit naar het bezoek zelf en hun verhaal/verhalen.
Wat dat laatste betreft: je vrienden zijn gelukzakken!
Ik vind jouw manier om tegen vriendschap aan te kijken de juiste ! Als bij mekaar over de vloer komen telkens een overtreffing moet zijn van wat de vorige heeft gedaan qua maagvulling, dan is de lol er snel af.
Goh, wij zijn zo van die mensen die heel graag koken en die dus met plezier een ganse dag in de keuken staan als er bezoek komt 🙂 Niet om te stoefen met wat we gemaakt hebben, maar omdat we daar gewoon echt plezier uit halen.
Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat eens het bezoek er is, we wel graag bij hen zitten i.p.v. in de keuken! Als we overdag geen tijd hebben vinden we het ook niet erg om dan iets snel en simpels te maken; liever dat dan inderdaad je bezoek niet zien omdat je staat te koken.
Hear hear! Ik ben benieuwd naar je dessertje hoor donderdag 😉
ik ook: nog nooit gemaakt….maar ik kan al één iets verklappen: pim’s koekjes 😀
Njam!
Ik kook ontzettend graag en geniet er nog meer van om lieve mensen te zien genieten van mijn ‘gekooksel’….volgens mij zouden wij wel nog goed kunnen overeenkomen denk ik 🙂