door De relatie met mijn oudste zoon is een beetje troubled de laatste tijd. Als ik er even bij stilsta vind ik heel vlug wel enkele redenen…
- De impact van de titel “Grote Broer”
De laatste weken van mijn zwangerschap waren eerder zwaar (d-uh) waardoor ik minder aanwezig was voor hem. Mentaal was ik mij aan het voorbereiden op de komst van Linus en fysiek lag ik vooral murw in de zetel. Als ik wel meeging op uitstap dan slofte ik achter hen aan. Na de bevalling moesten we uiteraard het nieuwe broertje leren kennen. Hoewel hij heel erg goed zijn best doet om een flinke grote broer te zijn mag ik niet vergeten dat hij een gewone kleuter is, in volle bloei. Dat verloopt met ups en downs.
- De grote vakantie duurt echt wel lang!
Tijdens de grote vakantie vlogen de eerste 5 weken voorbij met allerhande uitstapjes en vriendjes die langskwamen, een reis en een aantal keer naar oma en opa. Vanaf week 6 ging het iets minder vlot. Het speelgoed lijkt een beetje uitgespeeld, mama is een beetje aan het slabakken op het gebied van entertainment en Linus vraagt uiteraard ook aandacht.
- Een negatieve spiraal
Eéntje waarbij Ilja veel aandacht vraagt (en waar hij recht op heeft!) maar niet altijd op de juiste manier. Waarbij hij de wetten probeert te stellen en eist dat ik die volg. Een periode waarbij ik “mean mommy” moet zijn omdat elk onderdeeltje van zijn handelen wel iets inhoudt “dat niet mag” of “dat anders moet”. Je leest het goed, de voorbije week was het niet zo gezellig hier.
- De middagdut en al dan niet de gevolgen ervan.
Ilja is een kind dat veel slaap nodig heeft. Al altijd geweest. Zijn slaapstructuur en voldoende uurtjes in bed zorgen ervoor dat hij goed functioneert. Tijdens het schooljaar probeer ik hem op een vrije of weekenddag een middagdutje te laten doen. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Hij kan er beter tegen. Als er ’s avonds bezoek komt (zoals gisteren tot 21u) kan hij lekker buiten blijven spelen met de andere kinderen. Het nadeel is: eens hij aan het middagdutten is moet ik hem wakker maken of hij zou slapen tot 16u en zo zijn nachtritme in de war sturen. Het wakker maken is geen pretje. Een ochtendhumeur heeft hij niet, maar een middaghumeur daarentegen…Het beste is: meteen na de middagdut vertrekken naar iets leuks (uitstap, oma of opa, you name it). Maar als dat niet van toepassing is, dan kan het zeker een half uur duren eer hij enigszins aanspreekbaar is. Doet hij geen middagdutje dan overbrugt hij vlotjes de namiddag maar tegen 18u is hij perte totale. Dan is het enige dat nog werkt: eten, pyjama aantrekken (“Jij moet het doen! Ik kan dat niet!”), opruimen (“Jij moet helpen!”), tv of iPad kijken en beddebak in.
- De onderhandeling
Zoals ik schreef: hij wil de wetten stellen. Alles lijkt op zijn voorwaarden te moeten gebeuren. Ik merk dat hij gewoon heel graag een stukje controle heeft en ik ben bereid hem dat te geven, als hij zelf niet te ver gaat. Maak dat maar eens duidelijk aan een 4-jarige. Ik ben bereid tot onderhandeling, maar waar ik niet toe bereid ben is mijn dagschema aan zijn eisen aan te passen (“ik wil nu naar oma”) of mijn principes teveel overboord gooien (“mag ik een ijsje?”). Hij mag wel eens een ijsje (zo’n mean mommy ben ik nu ook weer niet), maar niet om 9u ’s ochtends of niet als hij al koekjes of frisdrank heeft gehad. Het is een constant schipperen tussen meegaan met en ingaan tegen. Mezelf en mijn principes in vraag stellen. Waar trek ik de lijn?
- Wat helpt?
Het helpt om hem zelf te laten kiezen tussen twee paar schoenen dan om te zeggen dat hij dàt paar moet aantrekken. Ook bij andere “aankondigingen” probeer ik hem de keuze te bieden “Ga jij eerst eten of gaan we je eerst wassen?” Soms kiest hij zijn eigen derde keuze “ik ga eerst spelen”, maar ondertussen weet ik ook hierop te anticiperen. “Eerst eten, dan wassen en dan spelen?” of “Eerst wassen, dan eten en dan spelen?” Drie opties is misschien wat veel, maar hij lijkt het wel te snappen.
Het helpt om heel samenzweerderig een compromis te maken: “doe jij maar je broek en je t-shirt aan, en dan gaat mama super helpen met je trui hoor!”
We hebben een dikke-duimen-kaart voor de avonden dat hij vlot gaat slapen zonder te roepen (“Ik heb dorst!” “Ik moet pipi doen!”). Duimpjes verzamelen = beloning! Ik doe niet aan omgekeerde duimen.
Een time-timer (ik heb hem als app) is een grote hulp. “Nog vijf minuutjes spelen en dan doen we dit of dat”.
Ook een weekkalender is een goede houvast. Ik probeer hierop te visualiseren wat er op welke dag gebeurt. Op de dagen dat ik wil dat hij een middagdutje doet teken ik een bedje. (ja, sommigen -ik kijk naar niemand 😉 – noemen het beroepsmisvorming, maar het werkt en als het werkt gebruik ik het!)
- Even er tussenuit
Dat de vakantie misschien lang ging zijn, dat was een correcte veronderstelling. Ik herinner mij nog heel goed de paasvakantie en die was maar twee weken. Daarom schreef ik hem in om een dagje in de week naar de opvang te gaan. Andere mensen zien, andere activiteiten, geen mean mommy in de buurt. Dat helpt (voor beide partijen, dat geef ik grif toe)
En deze week deden we ook het omgekeerde daarvan: een Ilja-mama-dagje. Ik voelde dat de negatieve spiraal heel erg naar beneden draaide en zijn weg niet meer naar boven vond. Ik schakelde oma-lief in om een dagje op Linus te passen en smeedde samen met Ilja een plan om papa te bezoeken tijdens zijn middagpauze op het werk.
Samen frietjes smoefelen op papa’s werk en zo de waarom-vragen eens aan de papa over te laten (“wie is die meneer?” “wat is dat: een collega?”)
Daarna trokken we naar Bellewaerde waar we op elke attractie zaten waar we zin in hadden. Het was miezerig weer, maar dat kon ons niet deren. Boomstammetjes, there we were! We lieten ons zelfs fotograferen met zo’n stomme parkiet op onze schouder.
In de 4D-cinema hielden we elkaars handje vast.
Hoewel de dag niet volledig zonder akkefietjes verliep kon ik toch spreken over een geweldig moeder-zoon-moment. Zo super dat ik die dwaze parkieten-foto kocht. Serieus je moet die parkiet zijn totje eens goed bekijken.
Als moeder doe ik ook maar wat. Kinderen komen met een handleiding en soms slaat die eens over in het chinees. Gelukkig heb ik een echtgenoot met goeie vertaling skills en een schouder breed genoeg om even op te leunen. Achteraf is die misschien wel even nat van het bleitingske maar kunnen we er weer tegen.
Shout your heart out 
Ik denk dat je het helemaal goedgemaakt hebt zo te zien 🙂 grappig verteld, ik heb zitten lachen en herinneringen opgehaald…
ja met drie kinderen heb je waarschijnlijk ook meer dan je deel gehad!
K vind het echt grappig en het is bijna of ik je kindje bezig hoor 🙂
Zo’n schattige parkietenfoto 🙂 En of het niet beroepsmisvorming is of niet, truuks die werken moet je vooral gebruiken.
Superblij dat je hier open en eerlijk over wil schrijven met wat tips verwerkt. Ik heb een vaak boze grote broer, en die negatieve spiraal is soms zo hopeloos. Het lijkt dan gewoon niet meer om te buigen en dan zitten we vast… Binnenkort heb ik wel twee zwemmomentjes ingelast met hem, hopelijk betert het daarmee.
een zwemmomentje en van tijd tot tijd een bleitmomentje, het kan eens opluchten
ik voel aan mijn ellebogen dat ik deze post moet saven voor binnen drie jaar. (beter goed gepikt dan slecht verzonnen, toch? geldt dubbel voor opvoedingshortcuts denk ik 🙂 ) ga verder ook proberen het woord bleitingske in een zin te gebruiken vandaag 🙂 vind ik een goeie om mijn vocabulaire mee uit te breiden. ps: die parkiet is echt vet koel joh.
voor je het weet sta je zelf te onderhandelen met je kindje!
Schitterende parkietfoto! Die gaat ongetwijfeld de geschiedenis in als ‘weet je nog die keer dat we naar Bellewaerde gingen en dat het eigenlijk een geweldig leuke was?’ Fijn om te lezen dat het moeder-zoonmoment dik geslaagd is!
en dan zoeken we die dwaze parkietenfoto terug op 🙂
Super die Ilja-mama dag! Zou ik af en toe blijven doen als het kan! Hij heeft er blijkbaar heel veel aan gehad en jij ook !
ja inderdaad, lijkt me ook voor herhaling vatbaar
’t Is nu niet voor ’t een of ’t ander é, maar je doet gie da eigenlijk stif wel! Kan me helemaal vinden in je tactieken! Misschien omdat ik hier helemaal dezelfde gebruik 😉 Tristan heeft ook periodes dat je hem achter het behang zou plakken hoor, maar consequent dezelfde tactieken blijven toepassen, werkt uiteindelijk altijd. Leuke foto’s!
Merci!
Je bent een fantastische moeder, zeg dat Thomas Pannenkoek het gezegd heeft!
oh, merci 🙂
Ik heb al grote kinderen en ik leer hier hoe ik het eigenlijk moest gedaan hebben vroeger. Schaamrood hier en jij goed bezig !!
Ah coulda woulda shoulda!
Schitterend! En ook herkenbaar, ik deed ook de truc met de keuzes, en verder hielp het enorm om hem voor te bereiden. Zo van: We gaan nu naar de supermarkt en je mag 1 soort koekjes kiezen, maar verder niks. En ik hoor veel ouders nog altijd dingen vragen: “Ga je je mantel aandoen?” Euh, nee, ik wil niet, is dan het standaard antwoord. Dus de grote tip is daar: niet met een vraagzin, maar met een doe-zin praten. Ok, ze kunnen nog altijd nee zeggen, maar toch al minder…:-)
so true!
Herkenbaar! Onze zoon is enkele maandjes ouder dan Ilja (van april 2011) dus ook hier: onderhandelen à volonté… Best vermoeiend, maar soms ook grappig 🙂 Lucas heeft niet zo veel slaap nodig als jouw zoontje en daarom heeft hij aan drie sportkampen deelgenomen (4 dagen, 4 dagen en 3 dagen verspreid over de eerste vijf weken van de vakantie). Zo komt hij met stoere verhalen naar huis en daarna kunnen we cocoonen 😉
ja, onze gemeente organiseert ook sportkampen, misschien iets voor volgende zomer!
Bedankt voor deze post 🙂 alles is zo ongelooflijk herkenbaar want we hebben hier sinds tien weken ook een “grote zus”. Ik ga ook werk maken van dat mama-dochter uitje (nadat ik eerst mijn huis heb gestofzuigd met mijn nieuwe draadloze steelstofzuiger, 1000 maal bedankt voor het vermelden daarvan op je blog, ons huis is sindsdien echt schoner, haha, ik ben ook een luie huishoudster en die stekker insteken, pfff)
alléé, ik ga een percentje moeten vragen aan dyson denk ik 🙂 (ik vergeet hem soms op te laden….)
Amai, dat belooft voor binnen een jaar of 3… En onze Sep heeft nu al een eigen willetje… Onderhandel maar es met een baby van 8 maanden 😄 Ik ga je tips en tricks echt nog vaak opzoeken, denk ik! Want van jou wil ik de kneepjes van het vak wel leren! 😊
wegwuifgebaar -oh stop!- 😉
Oh zo grappig het lijkt wel een post die ik ook zou kunnen geschreven hebben! (behalve dan dat stuk van dat slapen en dat het een dochter is en geen zoon en dat ze vijf is ipv vier, 😀 …) MAAR ze heeft dus ook serieus haar kuren de laatste tijd!!! Ik vraag mij ook af of dat te maken heeft met de kleine broer en mama die minder tijd heeft… Anyways… We deden vorige week ook een mama-dochter dagje (zelfs even Bellewaerde overwogen 🙂 ). We hebben ons geamuseerd maar ze heeft nog steeds kuten 🙂
ondertussen is het hier een beetje gekalmeerd, ik denk dat we vorige week ons hoogtepunt bereikt hebben 🙂 veel succes met de dochter!
Het lijkt wel of die parkiet een koptelefoon op heeft.
Hell yeah!!! echt, ik lig hier strike!
Ik ben naar de herhalingen van ‘Perfect’ aan het kijken met K3-Karen en dat kwam daar ook in voor: een moeder-zoon-moment. Ik kan me voorstellen dat jullie daar allebei keihard van genoten hebben 🙂 🙂
ik geniet ook van “Perfect” 😀 Die Karen doet het ook allemaal heel gewoon overkomen hé
Moesten er hier ooit kinderen van komen, dan hoop ik dat ik als moeder op jou lijk; echt goed aangepakt!
Oh. -bloos-
Wijs geschreven, bepaalde dingen herken ik bij mijn 2,5jarige 🙂 het middaghumeur, vreselijk! En de keuzes tussen dingen doe ik ook, samen met het niet-stellen van ja/nee vragen als ik eigenlijk alleen ja als antwoord wil. Ik wil mijn kind niet ‘verraden’ door haar ‘Nee’ gewoon te negeren. ik zou dat ook niet fijn vinden.
ik vind het vooral balanceren soms. En als je zelf een offday hebt….auch!
Wat een fijne dag hebben jullie gehad…
Het wordt inderdaad terug tijd dat het school is… dat ze zich daar kunnen uitleven 😉