door 
Mijn lief en ik zijn op 22 april 10 jaar samen. Hoera voor ons! Het is nooit echt een wiebelig parcours geweest maar meestal smooth sailing. Ik weet dat ik te weinig moeite doe voor hem, dat zegt hij ook letterlijk, shame on me, toch blijft hij aan mijn zijde. Ik heb mezelf voorgenomen om eraan te werken. En ja, ik weet dat ik dat nog heel vaak ga mogen horen in de komende maanden, want ik ben niet de zeemzoete echtgenote, niet het meest romantische lief en ik ben al zeker niet diegene die elke maand met verrassingen komt opdraven. Toch wil ik deze 10 jaar in de verf zetten en doen wat ik het liefste doe: erover schrijven. Bij deze alvast een vierde postje in een reeks van tien. Tien stukjes over onze relatie en mijn man en wat ik er zo geweldig aan vind.
#4 Hij houdt van mijn, zijn en onze vrienden…
…en dat is maar goed ook want vriendschappen zijn belangrijk. Zo gebeurt het vaak dat ik er alleen op uittrek met vriendinnen of blogsters of dat hij alleen met de mannen afspreekt. Hell, hij ging zelfs al meer dan één keer met een andere vrouw naar een optreden. Het is allemaal een kwestie van daarin een goeie balans te vinden. Uiteraard ga ik niet uitbundig handenklappend op en neer springen als een onbekende mysterieuze vamp met een diepe decolleté hem uitnodigt voor een avondje bij haar thuis. Maar als het nu toevallig past dat een toffe madame die we beiden kennen naar hetzelfde optreden wil als hij en ze kunnen samen gaan, ja, dan moeten ze dat vooral doen! Ik zou niet weten waarom ik daarop jaloers zou moeten zijn!
We spreken regelmatig eens af met vrienden, een koffie, een uitstapje…soms zijn dat mensen die we via hem leerden kennen, soms vrienden die ik uit het verleden ken, en ja, soms komen er nieuwe mensen in ons leven. Maar we er zijn zelden sociale afspraken waarbij de ander zich steendood zit te vervelen en het echt horlogekijken is tot het voorbij is. Zo wil geen van ons zijn vrije tijd invullen en dat wordt ook gerespecteerd of er wordt een mouw aangepast!
en hoe zit dat bij jullie? Veel gemeenschappelijke vrienden of is het “elk zijn bende”?
Shout your heart out 
We zijn nu vijf jaar samen en op 1 mei kan ik eindelijk de “grote introductie” doen in Brugge. Veel vrienden van mij kennen hem al hoor, maar die van vroeger die ik zelf maar één of twee keer per jaar zie, hebben hem nog te goed. Ik kijk er al naar uit. Wij hebben heel weinig gemeenschappelijke vrienden en da’s jammer.
Onze ‘echte’ vrienden kun je op één hand tellen. Gelukkig is onze smaak zeer gelijklopend, en zijn er wederzijds geen vrienden/kennissen waar een ander zijn neus voor doet krullen.
Mijn man kan het goed vinden met de mannen van mijn vriendinnen. Ideaal voor double dates dus 🙂
Ook onze echte vrienden zijn op 1 hand te tellen, grappig genoeg komen ze van mijn verleden mee :), maar nu zijn we eigenlijk 1 grote familie.
Bij ons net omgekeerd… ze zijn ook op één hand te tellen en komen uit mijn verleden mee 🙂
Bij ons ook weinig gemeenschappelijke vrienden … Ik spreek meestal met mijn vriendinnen af op restaurant en hij met zijn vrienden op café. Met die van hem en aanhang doen we een paar keer per jaar ook wel eens een gemeenschappelijk iets. Ik vind het soms wel jammer dat we niet meer vrienden samen hebben, maar het is zeker ook niet zo dat ik hier thuis zit te smachten tot mijn lief weer naar huis komt. 😉
Wij spreken wel vaak samen met mensen af maar eigenlijk hebben we nog twee verschillende vriendengroepen. Dat is misschien ook wel wat logisch: mijn vrienden zijn veel jonger dan hij, terwijl heel wat van zijn vrienden al bijna op pensioenleeftijd zitten… 🙂
Van elks een beetje!
Mijn Wederhelft had een vrij uitgebreide vriendenkring, ik ben zelf niet zo’n vriendinnenmens. In het begin van onze relatie ging ik dus vaak mee op stap met zijn vriendenkring. Met sommigen klikte het, met anderen niet echt. Ondertussen hebben bijna alle vrienden ook vriendinnen gekregen en zitten we vooral in de fase van kinderfeestjes en double dates.
Na 10 jaar kan ik zeggen dat zijn vrienden onze vrienden geworden zijn en dat de paar vriendinnen die ik heb (en koester) ook zijn vriendinnen geworden zijn.
De vrienden waar hij of ik geen klik mee hadden, daar is het contact ook mee verwaterd. We laten elkaar dan wel vrij in onze vriendschappen, het voelt precies toch niet zo prettig om om te gaan met iemand die je partner niet echt mag..