img_20160412_164002.jpgMijn lief en ik zijn op 22 april 10 jaar samen.  Hoera voor ons!  Het is nooit echt een wiebelig parcours geweest maar meestal smooth sailing.  Ik weet dat ik te weinig moeite doe voor hem, dat zegt hij ook letterlijk, shame on me, toch blijft hij aan mijn zijde.  Ik heb mezelf voorgenomen om eraan te werken.  En ja, ik weet dat ik dat nog heel vaak ga mogen horen in de komende maanden, want ik ben niet de zeemzoete echtgenote, niet het meest romantische  lief en ik ben al zeker niet diegene die elke maand met verrassingen komt opdraven.  Toch wil ik deze 10 jaar in de verf zetten en doen wat ik het liefste doe: erover schrijven.  Bij deze alvast een derde postje in een reeks van tien.  Tien stukjes over onze relatie en mijn man en wat ik er zo geweldig aan vind.

img_20160412_165140.jpg

#3 Hij is de liefde van mijn leven

Ik heb nog nooit iemand ontmoet die mij zo’n goed gevoel kan geven, die me tot rust kan brengen of tot activiteit kan stimuleren.  Ook in vorige relaties had ik nooit zo’n geborgen gevoel, zo’n gerustheid over mij.  Vroeger leek alles een strijd te moeten zijn, althans zo was het toch, bij hem is dat helemaal niet nodig, ik weet wat ik aan hem heb.  Uitgezonderd van de hobbelige eerste periode – die ik bezwaarlijk hobbelig kan noemen- zijn er weinig situaties waarin we moeilijk functioneren.  Als hij bij me is, is het gewoon tof, ik heb hem graag rond me.  En ja, er zijn uiteraard ergernissen tussen ons: zo blijf ik maar herhalen dat PMD in de blauwe zak hoort en niet bij de afwas.  Of hij blijft maar bellen naar mijn gsm omdat ik die nooit weet liggen.  Ik kan zagen, ik kan nors zijn en volledig mentaal afwezig zijn.  Dat moet vreselijk zijn om mee om te gaan.  Sommige momenten zou ik mezelf niet kunnen uitstaan, maar hij doet het wel, hij laat me sudderen, laat me stoven in mijn vet en als het te erg wordt spreekt hij me erover aan.  Het feit dat zo’n dingen kunnen, dat we ongestoord even nukkig kunnen zijn, dat we blijheid kunnen delen of samen kunnen genieten van de kleine dingen in het leven (zoals het vooruitzicht van een verse zak ringelings in de zetel).  Ja, daarvoor heb ik getekend!

 

10 reacties

  1. Dit zou ik ook kunnen geschreven hebben, met uitzondering van mijn gsm die ik altijd weet liggen en hij niet 😉
    Ik heb ook nog nooit eerder een man gehad die met mijn nukkige zwarte buien om kan gaan en ze nog kan doen keren ook. Zucht. Wat hebben we het toch goed hé!

  2. Hahaha, “zo blijf ik maar herhalen dat PMD in de blauwe zak hoort en niet bij de afwas”. Hier moeten de drankkartons bij het gewoon afval en na twee jaar blijf ik er af en toe bij de plastic flessen vinden 😉
    Mooi berichtje, klinkt inderdaad alsof je absoluut de liefde van je leven gevonden hebt. Geniet ervan en van elkaar!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s