Guilty little pleasures

Regelmatig volg ik een serietje waar ik niet veel lof over uitstrooi bij een drankje op café.  Ik raad het niet aan bij vriendinnen om zich te ontspannen.  Nee, deze series zijn mijn guilty pleasures en die hou ik voor mezelf.  Behalve nu uiteraard.  Ik kom uit de dwaze wijvenserie-kast: ik hou van Pretty Little Liars.  Kort samengevat: het betreft een Amerikaanse serie waarin 4 high school girls de hoofdrol spelen.  Een vriendin van hen werd de zomer ervoor vermoord teruggevonden en nu worden de vier dames bestookt met dreigsmsjes van de zogenaamde “A”, aflevering per aflevering worden de verschillende leugens en intriges die spelen tussen en rond de 4 dames blootgelegd en slaat “A” meer en en meer toe in hun leven.  Momenteel zit ik in seizoen 3 en er is nog steeds geen opheldering rond de dader.  Er is wel een patroon in de volledige reeks en tegelijkertijd al die andere dwazewijvenseries die ik zo graag volg (riep daar iemand Gossip Girl? Ooooh yes!)

• Alle vier de hoofdrolspeelsters zien eruit alsof ze rechtstreeks van de catwalk komen.  Ze zien er onberispelijk uit.  Ik zie Aria nooit ’s morgens voor dag en dauw opstaan om zichzelf toe te plaasteren.  Hanna was het voormalige mollige meisje dat verrezen is als popular girl.  Maar Hanna heeft geen overschot aan vel.  Ze heeft ook geen verborgen striemetje hier of daar.  Neen, en weet je, haar perfecte manicure gaat ook nooit kapot als ze nog maar eens wegloopt van één van haar aanvallers.
• Als ze sporten dan doen ze dat altijd in één of ander griezelig bos, liefst bij val-avond zodat er zeker één of andere freak achter hen aan kan zitten.  Want lopen, dat doe je toch altijd op verlaten plekken, en zeker als je al bedreigd wordt door de moordenaar van je beste vriendin, dan lijkt me dat echt een goed idee.  Toppertje Emily!
• Ze pappen altijd aan met de verkeerde mannen: Spencer: een dokter die eerst het lief van haar zuster was,  Aria met de leerkracht Engels, Hanna met een crimineeltje.  Emily valt dan weer op vrouwen wat ook al gedurende de hele show een issue is.  Want oh, amaai amaai, alarm, alarm: ze is lesbisch.  Ik zei toch dat het Amerikaans was hé.
• Ze zetten samen de zoektocht in naar de dader maar worden telkens in situaties gebracht waardoor ze zelf als de schuldige uit de bus komen.  Op de één of andere manier slagen ze er ook altijd in om in te breken in allerhande plekken: lockers op de high school, hutjes in de bossen ergens in neverneverland, laptops worden gekraakt, de schuur van de buurman is ook enorm interessant en houdt die man wel de sleutel gewoon op de chambrant boven de deur zeker?
• Iedereen valt altijd maar bij de ander binnen.  De deuren zijn altijd open of “your mother let me in” al zien we niet veel ouders thuis.  Die jonge gasten zijn ook zo vaak midden in de dag thuis, toen wij die leeftijd hadden zaten wij gewoon op school tot 17u.
• Op school doen ze niets anders dan door de grote hal wandelen, hun gesprekken worden altijd gecoupeerd door de schoolbel.
• “We need to talk” is zo een zinnetje dat in elke aflevering wel voorvalt.  Grappige is: ze bellen naar iemand om te zeggen dat ze met hen willen spreken.  Daarna voeren ze een conversatie over waar en wanneer ze zullen afspreken om met elkaar te babbelen.  In al die tijd konden ze gewoon al besproken hebben wat zo belangrijk is.
• Ze zijn in de serie 17 jaar (al zien ze er natuurlijk 23 uit en zijn dat waarschijnlijk ook wel).  ’s Avonds in de week gaan ze elke avond uit, geen ouder die eens vraagt waar ze naartoe gaan, niemand die zegt wanneer ze thuis moeten zijn.
• De moeders zien er ook uit als fotomodellen.  Ze zijn uiteraard advocaten of leerkrachten en wonen in kasten van huizen met een front porch.
• Ohja, en er doet een blind meisje mee.  Je kunt al raden waarschijnlijk wat er met dat blinde meisje gebeurt?  Juist ja, ze laat zich opereren.  Maar of ze daadwerkelijk weer zal kunnen zien….dat zul je zelf moeten uitzoeken;

Pretty Little Liars kun je op Netflix bekijken.  Er zijn 6 seizoenen blijkbaar.  Ik heb nog wat werk.