door Mijn oude Lumix fototoestel lag al enkele jaren stof te verzamelen in het brolschuifje. Dat ene schuifje waar je die specifieke dingen inlegt waarvan je denkt “Hmm…waar zou ik dat eens leggen?” Bij de zoveelste opruimbeurt van heel de living vorige maand gaf ik de Lumix aan Ilja om er mee te experimenteren. We spraken af dat hij goed het lintje rond zijn pols moest doen en ik legde hem de basis uit van het foto’s nemen.
Binnen de kortste keren was hij een uur zoet met het apparaat, ik liet hem doen. Regelmatig nam hij het toestel tijdens de zomerweken in zijn hand en maakte beelden vanuit zijn perspectief.
De resultaten? Die moesten serieus gescreend worden want 39 keer een foto van de vloer en 28 mislukte selfies verder kwam het volgende eruit:
Een samenkomst van een politievrachtwagen en -helicopter, een tractor, een gele pick-up en een kraan bij het putdeksel op het terras zorgde voor een eenzaam plaatje. Wat zou er gebeurd zijn?
Papa’s dijbeen. Zijn “drumkuiten” staan er niet op, maar hij heeft er nochtans, zo breed dat hij soms geen lange broek vindt waar hij in past. En hij is juist knap met een smalle jeans…
Het riet van onze keukenstoelen. Ze gaan al jaren mee, waren oorspronkelijk van mijn schoonouders, verhuisden mee toen we gingen samenwonen. We schilderden ze van Oostenrijks groen naar wit, maar ze zitten enorm goed. Niet te gebruiken als je nylonkousen draagt, dat nu weer niet…
Deze bak moet waarschijnlijk ergens in de gang gestaan hebben tijdens het uitladen van de boodschappen. Ondertussen euh…al niet meer zo vol…
Ik maakte gisteren alweer de weekplanning op voor Ilja. Met een simpel systeem waarbij hij de dagen wegschrapt is het voor hem duidelijker wanneer hij thuis is en wanneer hij naar de opvang gaat. (Mijn huisjestekenen-skills kunnen nog wat bijschaafd worden.)
Tandjes.
Selfies dus. Ik vind deze eigenlijk nog heel puur, want meestal poseren wij voor selfies, ik post nooit een selfie waar ik zelf niet content van ben. Hij is al blij als zijn hoofd er half op staat.
Zijn compagnon in de auto heeft er het raden naar wat hij de hele tijd aan het uitsteken is met dat zwarte dingetje.
En zo ging het verlof voorbij. Morgenavond ga ik er weer tegenaan. Vandaag start ik met een dagje recup, het voelt echter wel al als een dag in een werkweek. De echtgenoot werkt op maandagochtend van thuis uit en dus moet ik de kinderen daar weghouden. Een douche nemen is weer met een half oor luisterend naar wat die twee uitsteken, er is collect and go en het weekmenu. Maar eerlijk…ik vind het goed zo. Vakantie en congé, fantastisch gegeven waar ik niet zonder kan, maar ik ga ook graag gaan werken. Gelukkig maar.
Shout your heart out 
Bij mij pikte het vandaag toch een beetje hoor… Nog een weekje verlof erbij… Ik zou niet nee zeggen!
Leuke foto’s toch! Supertof dat zo’n kleuter eens de foto’s mag nemen, levert altijd wel coole resultaten op.
Ik zit midden in mijn verlof, net terug van Dranouter en morgen vertrekken we een weekje naar Oostenrijk.
Binnenkort Ilja op Instagram? 😀
Die rieten stoelen moeten echt al heel oud zijn, want zeggen mij dus niks meer!
De fantasie dat kinderen hebben is goud waard. Onze kleinzoon(5) ligt op zijn buik om foto’s te nemen… zegt ie dan: ‘ja, dat moet, want Pé (mijn man) doet dat ook zo… Mooi geschreven verhaal, merci.
Je brengt me op ideeën voor een nieuwe berichtje op de blog 😉
Tristan kreeg zo’n kidizoom cadeau toen z’n broer geboren werd.
Je moet de foto’s soms 3 minuten lang bekijken voor je door hebt wat er eigenlijk opstaat…
Kunstzinnige foto’s zijn het. Als ze genomen werden door een volwassene, zouden ze waarschijnlijk ergens op een fototentoonstelling hangen. 😉
Kinderen die foto’s nemen, heerlijk gewoon. Ze zien zoveel andere dingen… Doe zo verder Ilja, ik ben fan. 😉
De wereld volgens Ilja, leuk gedaan zeg! Ik snak momenteel naar wat structuur.. Te veel vakantie nu. Moest ik mogen en kunnen gaan werken, ik zou het direct doen! Huisvrouw, ik? Noois van mijn leven!
I feel you!
Misschien moet hij de volgende keer zelf voor ondertiteling zorgen bij zijn foto’s 🙂
Wie weet wat we dan te weten komen…
Tis waar
Het vooruitzicht op die eerste dag werken is voor mij altijd een hel. Blij dat jij het beter opvat…
Ik herken ritme in de bak bier en het riet. Ritme, da’s zo één van die fotografische trucjes. He’s got the skills 🙂
Wij hebben hier nog een klein fototoestelletje en ik kijk er al enorm naar uit dat ik dat aan de zoon kan geven. 2,5 is nog net te klein, vrees ik, maar wat zou ik graag zien hoe de wereld er door zijn oogjes uitziet…
Heerlijke blog weer. Bedankt om ons te laten meegenieten!
De eerste en de laatste foto vind ik best wel geinig. Je zoon wordt, letterlijk en figuurlijk, nog eens een grote!
Wat een leuk idee! Moet ik onthouden voor als onze kapoen wat groter is. Hopelijk valt het terug gaan werken na de vakantie wat mee!
Ja hoor, productief zijn ipv tamzak 😃
Maar hoe cool is dat! Zalig idee ook om een kind tijdens de zomer bezig te houden! Dit idee ga ik stelen, sorry (maar niet echt ;)). Ah, de weekplanning, lijkt me ook wel goed voor als Sep wat ouder is en het concept “tijd” wat beter snapt 😉 Hopelijk valt de eerste werkweek na de vakantie goed mee!
Steel maar, ik heb het ook eens ergens opgepikt denk ik 😀
Super hé! Twee jaar geleden heeft Elisa ook onze oude Lumix geërfd. Echt leuk! En kan inderdaad ook tellen als bezighouding 🙂
Bij onze dochter was dit ook een groot succes!
Zo leuk!! Foto’s door de ogen van een kind… ik kan soms van die foto’s op mijn gsm terugvinden waarvan ik denk, wat is dat nu? Wanneer is die getrokken? Echt leuk!
Mooi! En die foto van de rieten stoelen is nog vrij “kunstig” 🙂 Waarschijnlijk kan je daar grof geld mee verdienen als je hem ergens in een poepsjieke galerij hangt!