Splinternieuw is ‘ie!  Mijn nieuwe laptop.  Het voelt vreemd om erop te tikken.  De toetsjes geven precies nog goed mee, er ligt nog geen arsenaal aan vuiltjes onder zeker?  Niet dat ik zoveel eet aan mijn laptop maar hij staat toch regelmatig open.  Een nieuwe laptop, een nieuw begin, zo is dat gewoon.

Vrijdag ging ik voor het eerst naar school.  Met mijn curriculum mee en mijn etui vol stiftjes en stylo’s.  Ik was van plan om een les mee te pikken maar die bleek al last minute afgezegd, is dat het leven als student?  Flexibel zijn zeker?  In de intro-voormiddag werd me vanalles duidelijk.  Toch is het nog altijd zoeken binnen dat systeem van afstandsonderwijs, er zijn namelijk twee online platformen waar ik informatie kan terugvinden.  Het belangrijkste wat ik vandaag moet doen is mijn individueel studie plan opmaken.  Hoeveel vakken vraag ik aan om mee te starten?  Ik krijg wel regelmatig vragen over de opleiding Bachelor Toegepaste Psychologie zoals:

Hoe lang duurt die opleiding?

Ze duurt zo lang als je ze zelf maakt.  Het is de bedoeling dat je alle vakken afwerkt, het liefst in chronologische volgorde.  Een afstandsstudent zonder vooropleiding doet er 4 jaar over (180 studiepunten noemen ze dat blijkbaar nu).  Met mijn graduaat (geen bachelor wegens volwassenenonderwijs) orthopedagogie moet ik er 120 studiepunten voor afwerken.  Dat komt toch neer op ongeveer een schooljaar aan vrijstellingen.  Dit is uiteraard als je ongeveer 4 dagen kunt werken voor school per week.  Dit is in mijn 4/5e jobtime onmogelijk dus ik schat om toch minstens 4 tot 6 schooljaren bezig te zijn met deze opleiding.

Amaai jij ziet het zitten!

Ik denk niet dat je ooit moet denken om aan zoiets te beginnen als je twijfelt.  Ik zie het uiteraard zitten.  Maar ik ben ook heel realistisch.  Misschien zeg ik na drie vakken studeren al van “oh my god, dit wordt hier niet haalbaar”.  Misschien lukt het me wonderwel goed?  Ik kan het maar proberen, als ik het niet geprobeerd heb ga ik het mij beklagen.  Ik moet ook heel wat examens zien te doorspartelen en dat schrikt me wel af.  Het is 7 jaar geleden dat ik dat nog deed.  Uiteraard ga ik niet opgeven na een tegenslag.  Dat hoort erbij.  Ik werkte mijn orthopedagogie af in volwassenenonderwijs terwijl ik fulltime werkte.  Ik had toen weliswaar geen ménage maar het was toch ook zwaar.  Nu krijg ik veel minder tot geen les waardoor ik die tijd moet investeren in zelfstudie.  Er worden wel videolessen aangeboden, slides uit het dagonderwijs, extra informatie naast de cursussen.  Niettemin moet je deze ook allemaal zelfstandig verwerken.

Welke vakken krijg je zoal?

Heel veel soorten psychologie als ik het rooster bekijk.  Uiteraard was dat de reden waarom ik net voor deze richting koos!  Persoonlijkheidspsychologie, psychopathologie, medische psychologie, etc etc noem maar op.  Als het over breinwroetelen en gedrag gaat heb je mijn interesse.

Wat ga je dan doen als je ooit het diploma hebt?

Content zijn zeker?  Het is zeker niet mijn bedoeling om direct van werk te veranderen.  Integendeel, ik doe mijn job als opvoedster nog steeds met hart en ziel, maar ik besef wel dat ik dit niet kan doen tot ik 67 ben.  De flexibele uren met nachten, weekends, vroeg- en laatavonddiensten, ik ga niet ontkennen dat zo’n dingen doorwegen.  Het lijkt me goed meegenomen om dan nog een tweede diploma op zak te hebben waar ik in een iets ruimer werkveld terecht mee kan.

Ewel chapeau, ik vind dat straf!

Blijkbaar.  Ik krijg regelmatig deze opmerking.  Het stond al enkele jaren op mijn planning om nog verder te studeren.  Ik wachtte gewoon even af tot mijn kinderen oud genoeg waren om ze iets meer los te laten.  Niettemin ben ik heel verrast door de aanmoedigingen van vrienden en familie.

Ik kreeg verschillende motivatiepakjes en -kaartjes.  Sommigen gingen los in de Hema om mij te voorzien van voldoende schrijfmateriaal.  Ook Kelly steunt me!  Zo lief allemaal en het helpt me wel om er mijn werk van te maken, ècht wel.

Wanneer ga jij dat allemaal doen?

Als ik tijd heb.  Het flexibele uurrooster is misschien soms een pain in the … maar het biedt ook voordelen.  Zo ben ik bijvoorbeeld vandaag thuis en heb ik morgen een vroegdienst.  Dat betekent dat ik een volledige dag en een namiddag kan werken aan een cursus.  Ik besef ook wel dat ik geen tien uren aan een stuk kan studeren maar ik plan vandaag om drie uur te werken voor school en de rest van de dag in mijn huishouden.  Vandaag zou ik ook graag eens de pomodoro-techniek toepassen.  Zo kan ik eens zien hoe dramatisch het is met alle aanwezige verleiding tot afleiding.

Ga je niet superveel moeten opgeven?

Jawel, ik ga veel van mijn “vrije” tijd moeten opgeven.  Maar ik zie het als een investering, in mezelf en in mijn toekomst.  Je krijgt niets voor niets toch?

Nog een kanttekening bij het verder studeren misschien….

Ik ervaar dat studeren enorm duur is geworden.  Ook dat is vreemd genoeg een motivator om door te zetten, het is niet de bedoeling om al dat inschrijvingsgeld zomaar in de vuilnisbak te kieperen.  Mijn gierige aard kan hier niet mee om!  Toch schrok ik nog van de hoge studiekosten.  Als ik een volledig schooljaar zou afwerken kost mij dat iets meer dan 900 euro (per jaar!), ik betaal uiteraard per vak (kostprijs rond de 11 euro per studiepunt, een vak is ongeveer 3 tot 7 studiepunten) dus dat zal iets meer in aparte facturen zijn.  Toch vind ik het een dure affaire en wie dat wenst kan een studiebeurs aanvragen.  Ik weet nu al dat ik daar niet eens hoef voor te informeren met ons inkomen.  Het blijft een wrang gevoel, hoe gaat dat voor iemand die echt minder bedeeld is en ook geen aanspraak maakt op een studiebeurs?  De “ik ga eens proberen”-optie is al direct geminimaliseerd denk ik.

Ga jij ook (ooit) nog verder studeren?

Vanavond ga ik mijn vierde inslaapdienst tegemoet.  Ik moet toegeven dat ik absoluut niet meer weet welke dag we vandaag zijn en als ik het wel weet trek ik het de seconde erna weer in twijfel.  Gaan slapen op het werk en daar opstaan kan voor verwarring zorgen.  Regelmatig krijg ik de vraag of dat eigenlijk wel te combineren is met mijn gezin zo’n job in de sociale sector.  Wel….soms moeilijk, soms vlot.  Het heeft zijn voor- en zijn nadelen om een flexibel uurrooster te hebben.

• ik heb weinig structuur in mijn leven.  Pas op: MIJN leven.  Dat van mijn kinderen is redelijk gestructureerd, alleen ben ik niet altijd degene die de structuur hanteert.  Doordat ik vroegdiensten en laatdiensten combineer gebeurt het dat ik de kinderen naar school breng maar ze niet kan oppikken.  Of omgekeerd, ik kan ze niet brengen maar kan wel om 16u aan de schoolpoort staan om die twee vermoeide loebassen in mijn armen te sluiten.  Mijn echtgenoot heeft een relatief normaal ritme en staat er ’s avonds regelmatig alleen voor met de kinderen.  De hulp van mijn ouders is onbetaalbaar in de wervelwind-uurtjes tussen 16u en 18u op de dagen dat ik ’s avonds werk.
• ik kan afspraken plannen midden in de dag in de week.  De kapper, de pedicure, de bank…handig.
• afspreken met mensen met een vast uurrooster is soms een ramp.  Afspreken met mensen die ook in een flexibel rooster werken is zowaar nog een grotere ramp. Als we met de vriendinnen uit de opleiding willen daten (allemaal opvoedsters ondertussen) moet ik soms weken op voorhand aan het plannen slaan en er is altijd wel iemand die nog geen uurrooster heeft.
• de kinderen hebben wekelijks een verschillend opvangplan.  De ene keer moeten ze mee naar de buitenschoolse opvang, de andere keer komen oma en opa, soms haal ik hen op, maar Ilja is het gewoon en Linus volgt hem.
• het is niet milieu/portemonnee-vriendelijk om verschillende uurroosters te hebben.  Zo brandt de chauffage hier vandaag al de hele dag omdat ik overdag thuis ben.
• doordat ik in perioden regelmatig aan de schoolpoort te spotten ben wordt er waarschijnlijk vanuit gegaan dat ik niet veel werk.  Ik doe toch 32u wat gelijkstaat aan een 4/5e.  Fulltime werken is geen optie momenteel.  In september en oktober (de periode van de bouwbeurzen waar mijn man zijn steentje moet bijdragen) moest ik voor heel wat avonden een babysit zien te vinden of mijn ouders/schoonouders aanspreken om tot ’s avonds laat op de kinderen te passen.  Uiteraard valt zowat elke beurs samen met mijn laatavonddiensten.  Karma is a bitch.
• ik kan al eens instaan voor iets.  Eens rijden voor een bosklas of een taakje voor mijn vrijwilligerswerk doen.  Als er rapportbespreking is, valt dit echter 8 op de 10 keer samen met een avonddienst.  Sorry karma, you’re still a bitch.
• als ik nachten doe voel ik mij geen part of the gang.  De mannen regeren thuis en ik kom even binnen en ga dan weer weg ’s avonds om verder te werken.  Ik ben er ook met mijn gedachten niet volledig bij dan.  Deze week ben ik 5 ochtenden niet thuis, zo weet ik maar half wat er speelt bij mijn kinderen.  Ja, soms steekt dat wel eens.
• ik hoef niet tijdens het rush-uur nog eens te staan koken (of nog boodschappen doen, dat lijkt me de hel!).  Ze kunnen warm eten op school en als ze thuiskomen van school kan ik tijd maken voor huiswerk, badjes en dergelijke.
• soms ben ik er niet bij.  Zo komt Sinterklaas zondag bij oma en opa op bezoek en moet ik werken.  Dat is zo.

Ja er zijn momenten waarop ik denk: zo’n dienst van 8 tot 17u, elke avond thuis, elke ochtend hen kunnen wegbrengen, lijkt me zalig.  Aan de andere kant heb ik nog nooit zo gewerkt.  Als ik al eens om 17u gedaan heb rush ik als een halve gek om die pagadders tijdig aan tafel/bad/bed te krijgen.  Ik vind daar eigenlijk maar niets aan.  En dan zijn er momenten waarop ik op zondagavond nog moet vertrekken om te gaan werken.  En het regent dat het giet.  En ik heb een beetje koud en de zetel lonkt.  Ja daar is ook niet veel aan.  Maar kijk.  Het is nu zo.  En voorlopig blijft het zo.  Zo’n job moet je wel graag doen om dit te blijven doen, gelukkig ga ik altijd graag werken.  En wat de toekomst brengt dat zullen we wel zien.  Een dag met een keer.

Wat ik plan op de maandagmiddag na mijn nachtdienstweekend:

• kuisen
• koken voor de rest van de week
• bloggen
• was doen
• bedden verversen
• nog meer bloggen
• blogs lezen en reageren op de reacties op mijn blog
• tijdschriften doornemen

Wat ik effectief doe op de maandagmiddag na mijn nachtdienstweekend:

Njah.

Morgen.

Zeker voor de noen.

Jani voert komende maandag mijn beroep uit voor zijn programma “Jani Gaat”.  Hij wordt opvoeder bij personen met een verstandelijke beperking.

http://www.vier.be/janigaat/videos/dit-zie-je-maandag-jani-gaat/2679339

Ik vraag me af hoe ze het werk in beeld zullen brengen.  Hopelijk niet alleen de uitstap naar het pretpark.  Het is namelijk niet altijd a walk in the park.  Veelal krijg ik de reactie “Hoh, ik zou dat niet kunnen hoor wat jij doet, dat zou echt niets voor mij zijn”.  Ik betwijfel dat meestal, misschien vind je het juist wel een hele verrijkende job?  Nu omgekeerd zijn er ook beroepen waarvan ik denk “djeezes, dat zou niets voor mij zijn”.  Tegelijkertijd zijn er wel beroepen waarvan ik denk dat het nog toffe jobs zijn, maar uiteraard weet je het pas als je er eens te volle in zit.

3 beroepen waar ik wel eens zou willen in meedraaien om te zien wat het is:

• Postbode

Ik weet het niet maar het lijkt me een gevarieerd beroep met nogal wat sociaal contact.  Tegelijk denk ik ook wel dat het niet te onderschatten is, vroeg op de baan, door weer en wind, veel slepen en sleuren.

• Marketeer

Reclames opzetten, promoties maken, slogans zoeken, klanten proberen te overtuigen.  Geen idee of ik er iets van zou bakken.

Of heb ik teveel naar Mad Men gekeken?

• Schrijver

Columns, journalist voor de krant of copywriting, als ik bloggers erover hoor jubelen, je zou zin hebben om er aan te beginnen! Mijn creatieve kant zou ik toch wel enigszins serieus moeten bijspijkeren denk ik.

3 beroepen waarvan ik denk: my god, must be hell on earth

• Kleuterleidster

De hele dag tussen kleine kinderen.  De hele dag.  Respect!

• Schoonheidsspecialist

Eelt afschrapen van tenen, waxen op plekken waar niemand zelf aankan, gezichten inwrijven en prutsen aan wenkbrauwen.  Niegt.  Echt niet.

• Boekhouder

Of iets in de trend van: ik moet heel de dag op kantoor tabellen bekijken en zien of alles klopt.  De hele dag neerzitten en ’s avonds om 17u naar huis rijden.  Daar zou je mij echt niet voor kunnen motiveren.

Maar kijk, best dat we boekhouders, kleuterleiders en schoonheidsspecialisten hebben.  Wie zal er de kinderen dingen leren? En de scheve wenkbrauwen rechtzetten en mijn belastingen uitrekenen?  En best dat er opvoeders zijn.  Er mogen er van mij zelfs een beetje meer zijn.

En jij?  Welk beroep doe jij of zou jij wel eens willen leren kennen?