fly forever free!

De zes meest voorkomende vragen die ik kreeg na mijn ballonvlucht van vorige donderdag:

• “Hoh!  Was je niet bang?”

Blijkbaar zijn veel mensen nog niet zo tuk om mee te gaan met een luchtballon.  Is het hoogtevrees?  Of schrik om de controle uit handen te geven?  Ook al grapte ik op Facebook wel dat ik misschien wat pipi ging verliezen, ik had blijkbaar totaal geen zenuwen of schrik.  Als dat ding beslist om neer te storten, ja wel, het zal geen mooie dood zijn, maar ik ga toch wel nog eerst van het uitzicht genoten hebben.

links: ons vader: like a boss luchtballons opblazen

rechts: blijkbaar was het één van de grootste luchtballons in België

• “Had je geen koud?”

Absoluut niet, integendeel, het is zelfs redelijk heet zo onder die vlam.  Neem daarbij dat het al 33 graden was die dag en ik kan je verzekeren, er mocht nog wat meer wind zijn!  Die brander gaat trouwens niet constant aan, zo nu en dan eens, verder is het heel rustig en stil daarboven in de lucht!

 

• “Zit je dan niet zo heel dicht op elkaar?”

Daar had ik wel wat schrik voor, ik stond bij die temperaturen nu niet bepaald te springen om een uur tegen iemand geplakt te staan.  We waren met 10 passagiers, verdeeld over 4 compartimenten.  Mijn pa en ik zaten in één compartiment waar we voldoende ruimte hadden om te bewegen en langs alle kanten te kijken, te wijzen en te zwaaien naar de mensen.  Beetje van paus doen, dat mag als je in een luchtballon zit.

links: Bellewaerde Park: de boomerang en El Volador

rechts: een opslagplaats van Bellewaerde: overduidelijk iets minder glamour!

• “Gaat dat rap?”

Hoe hoger je vliegt, hoe trager het gaat.  Dus toen we begonnen te dalen haalden we wel een redelijke snelheid.  Hoe lager, hoe leuker het zicht: op een gegeven moment konden we de vissen zien zwemmen in een tuinvijver.  Ook grappig: we zagen veel koeien bananas worden.  Kippen frutten weg in hun hok en hazen spurten over de velden.  Ja, we maakten wel indruk op de beesten.

rechts: mijn looptoertje als ik in Ieper ga lopen (Zillebeke Vijver)

• “Kun je dan kiezen naar waar je vliegt?”

Neen, de wind bepaalt naar waar je gaat.  Getting your Vanessa Chinitor on dus.

links: Ieper die scone

rechts: het einde van de A19, er wordt al jaren over gediscussieerd om deze autostrade door te trekken, voorlopig blijft ze afgekapt in Ieper.

• “Doet dat raar als je opstijgt/landt?”

Het opstijgen gaat heel naturel, je drijft zachtjes maar aan een redelijk tempo naar boven en je blijft stijgen.  Ik ben heel gevoelig aan mijn oren als we vliegen, dus ik was wel gewaar dat mijn oren dichtklapten, maar na een tijdje normaliseerde dat weer.  Het landen was een ander verhaal.  “Er is een mogelijkheid dat die mand omkiepert als we landen, maar de gebeurt niet altijd hoor” zei de chauffeur.  Maar hallo, toen we de grond raakten gaf dat nogal een klop, er moest echt afgeremd worden door die mand over het veld en uiteraard viel die mand op zijn zijde met elf passagiers.  Het was nogal een heftige landing, maar uiteindelijk ging ook dat heel vlug voorbij en enkele minuten laten stonden we al de ballon terug samen te duwen om hem terug in zijn bakske te steken.

Een machtige ervaring, blij dat ik het heb mogen meemaken.

En gaan jullie ooit mee of zeg je: “Neen, nooit van mijn leven!”