De onderste schakel van mijn rug zit vast.  Het is al een tijdje dat het kriebelt om hier iets aan te doen.  Alsof mijn lichaam nood heeft aan een bepaalde beweging.

Mijn arm tintelt ook soms.  Een zindering vanuit mijn schouder naar de tippen van mijn vingers.

Vandaag kwam dit op de radio:

Ik zat in de wagen.  De volumeknop werd naar rechts gedraaid.  Kon mij niet schelen dat ik aan het rode licht moest wachten.  Als Paul er op komt, dan moet het luider.  Ik begon zetelmoves te doen, misschien zelfs wat handjesgeklap, dat zal ik niet ontkennen.  Alles viel in de plooi. De stijve rug heeft gewoon een tekort aan dansen, een pintje kan de arm kalmeren.  Of een cola.  Mij gelijk, als we nog maar eens kunnen samen zijn met vrienden en wie maar wil.  En ja we hebben allemaal kinderen en die moeten we dan maar eens collectief wegbrengen of een babysit voor regelen want het moet gewoon.  Nog eens een gewoon, ouderwets dansfeestje, zo’n feestje waarop we de muziek kennen, en niemand raar opkijkt omdat je meebrult met Paul Severs.

15 reacties

  1. Vorige week gesprek met mijn jeugdvriendinnen: we zaten thuis te aperitieven toen er eentje begon dat ze het mist om nog eens totaal uit te bol te gaan. Bleek dat we allemaal met datzelfde gevoel zaten. Dansen en zot doen. Like nobody’s watching.

  2. Ik ga de 18° fuiven ergens in Ieper (fuif t.v.v. ‘Kom op tegen Kanker’) samen met heel de familie van ’t lief. Ik kijk daar ook geweldig naar uit en ‘k weet nu al dat ik ’s anderendaags hees ga zijn van het meebrullen met de muziek.
    Het moet maar zo leuk niet zijn!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s