Every end has a new beginning

Het is zover: ik bracht zonet Linus voor de laatste keer naar de crèche. Ik weet dat er mensen zijn die hier al meerdere jaren komen lezen en nu waarschijnlijk denken “heih?”.  Anderen die Linus persoonlijk kennen denken dat hij eigenlijk al naar school gaat.  Althans dat denkt iedere medewerker van zowat elke supermarkt waar we komen.  “Is er geen school?” “Amaai die kan babbelen”.  “Dat klopt!” zou Linus zelf zeggen.  Of “chique zeg!”

Zoals zoveel overgangen is het natuurlijk weer dubbel.  Of toch met verschillende kantjes.  Nu laten we het baby/dreumes-leven achter ons en gaan we rechtdoor de peuter/kleuter-tijd in.  Als ik terugkijk naar Ilja’s pad vond ik de periode tussen anderhalf en drie jaar de lastigste periode (tot nu toe ;-)).  Daar zijn we nu met Linus volle bak in.  Hij is minder weerbarstig dan zijn oudere broer maar hij is heviger tout court wat een beetje op hetzelfde neerkomt.

De laatste crèchedag vandaag.  Een stap vooruit naar de klas vanaf volgende week.  Het bepamperen is een beetje voorbij, er wordt nu 100% ingezet op zelfstandigheid.  Het wenmiddagje op school verliep alvast goed bij zijn juf “Jonanna!” (Johanna).  De deur van de crèche zal altijd een beetje speciaal blijven.  Al die keren dat ik er aanbelde, al die keren dat hij er zonder moeite binnenstormde om te kijken wie er was.

Er zijn ook vele keren geweest dat het moeilijk was om mij te lossen.  Gelijk hoe ben ik heel blij met hoe hij geëvolueerd is.  Hoe het team verzorgsters daar een belangrijk deel van zijn leven was, in zijn opgroeien, in het opkweken.  Ze zagen Ilja komen en gaan en vanavond trekt ook de tweede telg van dit gezin de laatste keer die deur achter zich dicht.  Hoewel hij dat nog niet zo goed beseft, want “naar klasje gaan” is vooral een spektakel waar hij zich nog niet zoveel kan bij voorstellen.

Vanaf volgende week hebben wij dus twee schoolgaande kinderen.

 

Bedankt aan alle medewerkers in de crèche voor alle goeie zorgen.

Gisteren, vorig jaar…jammer genoeg niet morgen.

Toen hij ziek was of kerngezond

al van sinds hij klein was en nog koekenrond.

In het opgroeien en het opkweken

jullie zorgden altijd goed voor hem, wel 114 weken!

 

We zwaaien terwijl we ons omdraaien,

“Daaaag allemaal!”

We schreven hier samen een mooi verhaal!

 

(foto’s in mozaïek: Facebook pagina kinderopvang)