door De voorbije week bewoog zich in een wave van verschillende gebeurtenissen en de daarbij horende emoties. Van bezorgdheid om een collega over verbolgenheid rond een diefstal tot contentement voor de kleine dingen in het leven.
ZONDAG
Yours truly. On the run door winkels, gebouwen en cafés in Ieper op de Belfius Ieper Trail. De derde editie alweer en het blijft een fijn parcours. Voor de volgende editie moet ik jammer genoeg mijn kat sturen naar de kattenstad.
Als Ilja naar de CHIRO gaat op zondagmiddag slepen we kleine broer overal mee naartoe. Een bezoekje aan mijn meme is altijd net iets meer een uitdaging met de peuter erbij. Maar kijk, het steekt allemaal niet zo nauw bij mijn grootmoeder. Ik zal het van haar delen zeker?
MAANDAG
Een kaarsje voor mijn collega. Ze maakte in de laatste twee weken zoveel mee, het is beangstigend hoe vlug alles kan gaan. Stilstaan bij dagelijkse gelukjes lijkt ineens zo banaal en tegelijk zo nodig want in een vingerknip kan alles keren.
DINSDAG
Whatsappjes krijgen van de jongens die ik veel te weinig zag de voorbije week.
WOENSDAG
Is dat rode bolleke bij een Facebook-notificatie nieuw eigenlijk? En maar krabben aan mijn scherm ikke om die bloedspetter eraf te krijgen.
DONDERDAG
Er was een vroegdienst donderdagochtend. Bij het wegdraaien uit mijn straat zag ik links ineens deze kerel naar mijn staren. Serieus zeg, hij ziet er echt koddig uit maar in het donker is dat one creepy fucker.
VRIJDAG
Blogmeeting. Weeral! (“Heb jij maar dat te doen??”) In het laatste jaar heb ik zoveel nieuwe mensen leren kennen. Er zijn ook mensen ongewenst op de achtergrond verdwenen en dat doet gelijk hoe pijn. Vrijdagavond gingen we eten bij Comptoire Margrite in Roeselare (njammie! Een aanrader trouwens!) Op de foto herken je misschien niet iedereen maar Bert, Delphine, Renilde, Josfien en Nina bloggen ook. Weet je, bloggen dat is eigenlijk meer dan gewoon wat rokketokken op een toetsenbord vind ik. Je geraakt verweven met de verhalen van andere mensen, sommigen volg ik al jaren en het is alsof je ze persoonlijk kent. Het is dan ook verrijkend om de mens achter het scherm te leren kennen. #letsmeetup!
ZATERDAG
Het werd niet zo geweldig laat vrijdagavond maar we waren niet bepaald uitgerust gezien we op zaterdag om 8u30 al op de logopedie verwacht worden. De laatste weken maken we er echt werk van om naar buiten te trekken als gezin. We zijn zo bezig met ons (vrijwilligers-)werk, onze hobby’s en bijberoep dat het soms puzzelen is om eens met ons vier iets samen te doen. Het hoeft helemaal niet ver te zijn. Een toertje in de Palingbeek na een deugddoende middagdut zette de longen wat open.
Met twee cadeaubonnen (bedankt collega’s!) en wat opleg kocht ik ook “de plant”. Loodzwaar, enorm moeilijk te hanteren met al die drendels, maar totally worth it!
Hoe fabuleus ze ook staat op mijn grootmoeders’ plantenstaandertjen, ze wordt precies niet graag gefotografeerd.
ZONDAG
Thuis de kinderen regelmatig scheiden is momenteel nog steeds de beste oplossing om veel ruzies te vermijden. Ilja werd mijn vol-au-vent-vriendje, het bleek een schot in de roos en het smaakte nog zoveel beter deze middag omdat hij bij elke stap van het proces betrokken werd.
en mag ik luidop applaudisseren voor het Man-Te-Paard-seizoen? Neen? Ik doe het toch. Is er iets dat beter smaakt dan dit met een koffietje of een warme chocomelk?
Shout your heart out 
Ha, de Klaaskoeken! 🙂
En jammer dat ik er vorige vrijdag niet bij kon zijn. Weet je dat ik ineens dacht mezelf te zien op die groepsfoto? Lijken wij niet een ietsiepietsie op elkaar of droom ik dat nu gewoon?
amaai das een compliment voor mij 🙂
De max, die wilde kamerplant met zijn drendels. Wist je dat zijn naam ‘Lepismium bolivianum’ is? Een sterke jongen die weinig zorg behoeft én zelfs in volle zonlicht mag staan.
Tip als je hem eens proper wil fotograferen: doe de tv uit, want die biedt teveel tegenlicht zodat je plant wat donkertjes op de foto verschijnt.
Voor de rest: erg genoten van je toffe plog. Wat zie jij er trouwens ernstig uit als je loopt, zeg. 😀
ja ik ga hem één keer per week water geven. Heb de kinderen moeten doen zweren dat ze eraf gingen blijven.
Sinterklaaskapoentje… is het alweer bijna die tijd van het jaar ?
Aah Klaaskoeken 🙂 Ik moest even nadenken toen ik de foto zag & je omschrijving erbij 🙂 Maar die zijn o zo lekker! Ik vind het nog steeds jammer dat ik er vrijdag niet kon bij zijn, maar wie weet wel een volgende keer. En die kerel als ik die zou tegenkomen in het donker spring ik gegarandeerd een meter in de lucht en begin ik te gillen 😉
Ik was er graag bij geweest vrijdag! Next time zeker!
Blij te lezen dat de family time zaterdag deugd gedaan heeft. Veel meer dan naar een bos of park moet dat eigenlijk niet zijn hé.
Zo’n klaaskoek, dat zorgt altijd voor nostalgische gevoelens bij mij. Dat pompoenmanneke vind ik toch een beetje scary!
“Meer dan rokketokken op een toetsenbord” 😁. En ik ga akkoord: de mensen achter het scherm ontmoeten is als een warm ‘zwienesaarzetje’ rond je wikkelen.
haha, een vellen frakske
Het moet soms niet meer zijn dan een gezellige wandeling met uw mannen he 😊 Ik ben blij dat ik er bij was vrijdag. Ik moet mijn West-Vlaams nog wat oefenen, maar zulke avonden helpen wel 😜
blij dat je mee was!!
Jaat. Man te paard met een beetje boter en warme chocomelk.
Mmmhhh man te peirde’n! Hier ook de eerste gegeten, al zegt ons ma dat je dat maar mag eten vanaf de dag zelf 😀 #nietmijntraditie Oh, ze moeten maar niet zo verleidelijk liggen bij de bakker.
Blij dat jullie bloggen, een me-momentje is mij dat! Thx
Proficiat met de blog .. het literair talent zit weliswaar in de familie! Zo vertederend dat kaarsje .. heb ook meegeleefd in die bange dagen voor die fijne collega- moatje !
He wow, die Halloweenman ziet er inderdaad wel creepy uit! Maar tegelijk ook enorm hipster, met zijn skinny jeans 😉
ja hé, pompoenmannetje, mijn jongste zoon is er helemaal weg van
Hoe je erin slaagt al die activiteiten in één week te wurmen is een raadsel.
Jammer dat je niet vertelt waar ik sta op die foto met bloggers :(.
je stond er wel op maar door de flits die weerkaatste op je hoofd ben je verbleekt 🙂
De volgende keer doe ik een kapje aan 🙂 !
Ja, de collega….Ik brandde ook een kaarsje. Pieter maakte dit weekend een voer sintmaartenskoeken. Heerlijk hé!
Als ik mij niet vergis zijn dat West-Vlaamse bloggers, right? Ik ga toch eens moeten proberen om erbij te zijn 🤔
neen, niet allemaal maar de meesten wel 😉 geef maar een gilletje en dan kun je eens meekomen!
Zo’n offline ontmoetingen zijn echt tof hé. Ook wel een beetje gek hoe je iemand lijkt te kennen nog voor je elkaar in het ‘echt’ hebt ontmoet. Met sommige bloggers heb ik dat ook. Al heb ik hen nog lang niet allemaal kunnen ontmoeten. Ik denk trouwens dat ik me een bult zou schrikken wanneer ik die vogelschrikker in het donker tegenkom.
Jeeej voor de plant! En ik zou nogal verschieten van zo’n pompoenman in ’t donker seg…