door De parkeerplaats naast mij bij Collect and Go was deze ochtend bezet door een moeder met haar zoon, ik schatte hem tussen de 16 en 17 jaar ongeveer. Hij laadde de kar uit terwijl de vrouw ging betalen. Ik zei tegen Ilja:”Kijk, later ga jij mij ook kunnen helpen bij het uitladen van de winkelkar, jij mag dat dan doen voor me”. (Het kan geen kwaad om ze al wat voor te bereiden denk ik altijd…haha). Waarop hij zei: “Ja, maar dat is al een mens hoor.” Euh. Met “mens” bedoelt hij “volwassene” trouwens. Ik begon er verder over na te denken. Over “binnen tien jaar”. Tien jaar is zo voorbij. Toch? Hoe zal het leven er dan uitzien? En vooral: hoe gaan wij eruit zien? Rimpels galore? Het verval is nu al gestart vind ik, met grijs haar en de pot antirimpelcrème in het badkamerkastje. Tien jaar is zo voorbij, maar er kan ook veel gebeuren in een jaar. Dat merken we bij iedere jaarwisseling opnieuw. Alle veranderingen op de verschillende aspecten in ons leven. Binnen tien jaar heb ik een zoon van bijna 13 en één van bijna 17. Eéntje ervan bijna “een mens”. Ik zal dan bijna een volwassen kind hebben. Say what? Ik zal de 50 zien naderen. Doing! Gretchen Rubin zegt het zo vaak in haar podcast: “The days are long, but the years are short”. Het duurde even voor ik begreep wat ze daar effectief mee bedoelt, maar verdikke, it’s so true! Aan de andere kant kijk ik ook wel uit naar die periode. Ik vermoed dat we nog meer stabiliteit gaan ervaren, dat we onze kinderen minder gaan moeten bekukkelen en weer iets meer tijd voor onszelf zullen hebben. Er zal geen gezeul zijn met wandelwagens, gewurm in autostoeltjes of geruzie omdat iemand een grotere boterham kreeg dan zijn broer. Maar het zullen andere dingen zijn. Cliché cliché: kleine kindjes, kleine zorgen….grote kindjes….
De tijd zal het uitwijzen.
Shout your heart out 
Prachtige zin dat van die days en years. Zit nog even in de knoei met de titel though.
Zullen we eens een babbeltje doen, ik weet er alles van…
Ja, Lieselot, je wordt oud 🙂 !!!
Wisselen met mij??
Hier ook deskundig door ervaring al zou ik ze nog wel eens in een buggy willen duwen, dan weet ik tenminste waar ze zitten en moet ik er ’s nachts niet voor gaan rondrijden 😉
Maar het is boeiend hoor en soms lastig op een andere manier.
Ik heb nu twee 13-jarigen… pubers! Met momenten is het nogal wat… die hormonen ze hebben ze niet altijd de baas 😉
’t Is toch simpel? Kijk naar mij en je weet hoe je er binnen tien jaar uit ziet. Een dikkere kop, grijzer haar (lang leve de verf!) en met jouw genen zul je ook met een vergrootglas de rimpels moeten zoeken.
Je kindjes gaan nog altijd ruzie maken en soms eens met elkaar op de vuist gaan, de grote zal zeggen dat de kleine onnozel is en dom, de kleine zal zich altijd willen “stellen”. En oogrollen wordt een nieuwe sport. Voor hen dan hé. 😉
Mijn collega’s hebben lagere school, of tienerkinderen. Ik luister met verbazing naar de verhalen over eerste oudercontacten en over de eerste Chirofuiven en tot hoe laat ze mogen weggaan. Geef mij maar die pampers (toch nog voor even)
Wij hebben het allemaal al mee gemaakt van pampers tot pubers tot kotstudenten en daarna waren ze weg! En nu zitten we weer in de pampers met een flinke kleindochter!Maar die geven we na het zoveelste logeerpartijtje weer netjes mee met de ouders! En deze fase in ons leven bevalt ons prima en de rimpels en grijze haren nemen we er met veel plezier bij!