Het rollende ei.

Veel lieve berichtjes en reacties gekregen vorige week na mijn eerder emotionele post.  Bedankt daarvoor!  Veel mensen reageerden dat het herkenbaar was en dat ik niet alleen sta met bepaalde gevoelens.  Ik zorg best wel goed voor mezelf, dat mag ik wel zeggen.  Soms lukt het echter niet altijd goed om schuldgevoelens de kop in te drukken.  In januari 2016 schreef ik reeds een postje over hoe de dingen rolden, het antwoord was toen ook reeds “ovaal” en dat is feitelijk nog altijd zo.  Ik vergelijk het met een rollend ei.  Soms gaat dit volledig de geplande richting uit en soms rolt een ei maar waar het zin in heeft.  Als je pech hebt spetst het open op de grond.  Niet alles loopt zoals ik het altijd wil en ik bleit wel eens als het ei valt.  De dag erna ligt er echter een vers ei in het kippenhok. 

Een nieuwe stand van zaken na twee jaar aan de hand van de 7 stellingen die ik in 2016 innam:

2016:  1) Ik neem een voorsprong op de kinderen.

2018:  Dat doe ik nog altijd.  Weekend- of weekdag: ik zet mijn wekker.  Ik slaap zelden uit.  Op vakantie zou ik me wel eens durven laten wekken door het zonlicht.  Zoals ik de voorbije week nog maar eens duidelijk op mijn brood kreeg: ik moet tijd nemen om rustig wakker te worden, alleen. 

2016: 2)  Ik ben tevreden met minder.

2018:  Doordat de kinderen veel meer hun plan trekken dan twee jaar geleden kwam er gelukkig wat extra tijd vrij die ik anders in zorgen en verzorgen moest steken.  Daardoor kon ik dit jaar mijn opleiding starten die ik naast mijn huidige 4/5e werkritme doe.  Ik besef wel dat het studietempo dat ik nu volg zeker niet kan verhogen.  Ooit zal ik de overweging moeten maken: ga ik verder op dit trage tempo met deze studie of ga ik minder uren werken om meer te kunnen studeren.  Momenteel denk ik nog niet actief na over deze keuze, ik wacht het eerst schooljaar af. 

2016:  3)  Ik maak het mezelf gemakkelijk.

2018: Yep.  Still happening.  Collect and go, weekmenu’s.  Ik shop zelfs veel meer online dan twee jaar geleden.  Dit zuiver en alleen voor de tijdswinst.  Zelfs in mijn sociaal leven maak ik het me heel gemakkelijk.  De kaasplank, de traiteur en uiteraard: het shitty dinner.  Ik kan met zekerheid zeggen dat het shitty dinner één van de avonden is die ik mij het best kan herinneren van alle sociale aangelegenheden van het voorbije jaar, gewoon omdat ik er constant bij aanwezig was! 

2016:  4)  Ik stel nog steeds geen verwachtingen of eisen, niet naar mezelf, niet naar anderen rond mij.

2018:  Dat klinkt misschien heel tegenstrijdig met mijn vorige bericht, maar zoals ik schreef: mijn ei spetst ook wel eens open. 

2016:  5) Het huishouden is een neverevendingstory.  Ik leg mij daar zo goed als mogelijk bij neer.

2018:  Hmja.  Ik kan het wel heel goed loslaten.  Ik dreef het aantal uren poetshulp zelfs nog wat op het laatste half jaar.  Zo krijg ik wekelijks iemand die drie uren komt poetsen in plaats van 2-wekelijks voor vier uren.  Daardoor heb ik meer het gevoel dat ik de dingen onder controle kan houden.  Uiteraard moet ik het wederom met minder stellen dan, maar het is het mij meer dan waard.  Tegelijk schakel ik ook veel meer de kinderen (ondertussen 3,5 en 7,5 jaar) in: ze vullen en legen zelfstandig de vaatwasser, dekken de tafel als ik het vraag of helpen poetsen als de poetshulp in verlof is.  Ilja helpt was plooien en Linus stopt alles in de juiste wasmand. 

Dat mijn kousen dan soms ongelukkig in hun bolletje zitten, dat neem ik erbij.  Het zijn kleine dingetjes maar ik vind het belangrijk dat ze ook hun steentje bijdragen.  Ik herinner me nog dat ik als vijfjarige ook de afwas stond te doen samen met mijn broer die er toen acht moest geweest zijn.  En er zijn door de jaren heeeeel veel afwasjes gevolgd want mijn ouders kochten pas een vaatwas toen wij het huis uit waren!

2016:  6)  Slaap is van groot belang.  Slaap is de sleutel tot een goeie dag.

2018:  Menck maakte de opmerking of ik wel voldoende slaap heb.  Mijn slaap is me heilig.  Zeker omdat ik zo’n vroege vogel ben.  Het gebeurt dat ik om 21u45 al naar boven ga.  Uiteraard moet ik ook soms wel eens heel vroeg beginnen werken, dat mag niet uit het oog verloren worden.

2016:  7) Als er weinig tijd is kies ik niet tussen leuk en leuker.  Ik ga voor leuker.

2018:  De laatste tijd kies ik vlugger voor rust dan voor “leuker”.  Ik ben heel kritisch geworden over mijn tijd en hoe ik die spendeer.  Tijdens het vrije weekend probeer ik -afgezien van de hobby’s van Ilja-  één weekenddag vrij te houden.  Dat betekent: geen sociale afspraken op die dag, we beslissen de dag zelf wat we gaan doen.  Soms is dat wel eens last minute vrienden optrommelen om ergens te gaan -omdat we daar gewoon keihard zin in hebben.  Soms is dat gewoon simpelweg met de kinderen eens wat lummelen en ergens een kleine wandeling maken in de stad om wat kleine boodschappen te doen, met ons vier.  Tijd voor hen, tijd voor ons. 

Een update in 2020 zeker? I’ll keep you posted!