door Ik ben omringd door penissen. Als enige vrouw in huis krijg ik regelmatig te maken met nuderunners “die vlug naar toilet moeten alvorens ze in bad gaan”. “De bril opheffen” is hier ook een standaardzinnetje.
Het voorbije weekend kwam een koppel vrienden eten met hun kindjes. ’t Is te zeggen: we haalden frieten van de frituur en gooiden achteraf alle verpakkingen in de vuilbak. (“There, I cooked”). Hun dochtertje had mijn oude pony’s ontdekt in de speelgoedbak. Er wordt nooit naar omgekeken want ik hoor mijn zonen toch regelmatig zeggen:”Dat is voor meisjes”. Ik krijg er wel wat rillingen van maar ik begrijp wel dat ze niet echt geïnteresseerd zijn in het kammen van een roze paard met een gekleurde staart. Zelf leefden wij ons uiteraard wel uit samen met het kleine meisje en de ponyborstel terwijl we erop los taterden.
Heb ik nooit een dochter gewild? Uiteraard wel. Ik moest even slikken bij mijn tweede zwangerschap toen er overduidelijk een penisje te zien was op de echo maar kijk, twee zonen. Een derde kindje komt er zeker niet, dus ik blijf een boysmom. Een zus heb ik ook al niet (wel 5 schoonzusjes dus dat kan tellen). Misschien ben ik daarom niet zo close met vrouwen? Ik heb best heel wat vriendinnen en zelfs hele goeie vriendinnen. Maar een hechte band met één iemand specifiek, zo’n echte BFF, nee eigenlijk. Pas op, al mijn vriendinnen zijn speciaal. De ene weet dingen over mij die de andere niet weet en omgekeerd. Ik weet bij wie ik voor wat terecht kan en ze zijn allen goud waard. In goeie en slechte dagen. Op de dansvloer of tijdens een shoppingspree. Tijdens een etentje of een volledig weekendje weg. Ik ben graag op mezelf maar mijn vriendinnenuitjes zijn minstens even belangrijk. Dan hoor ik hen wel eens ranten over dochter-issues en denk ik gerustgesteld: “Penisjes zijn zo slecht nog niet”.
Shout your heart out 
Het heeft mij nooit uitgemaakt welk geslacht onze kinderen hadden, ik krijg (sorry als ik hier mensen mee op de tenen trap) boebelen van moeders die zeggen dat ze een échte jongens -of meisjesmama zijn, vind het ontzettend pretentieus, een kinderwens hoort te gaan over gezonde kinderen en hoe ze kunnen opgroeien tot een evenwichtig persoon…
Dus penis of niet… maakt geen ene moer uit!
Ik heb geen kinderen, wel een madam en drie katten. Ik word dus veeleer omringd door poesjes. En poesjes zijn zo slecht nog niet. 😉
P.S.: de bril opheffen? Leer ze te gaan zitten om te plassen. Dat is een pak gezonder.
Hier ‘moeten’ mijn 2 zonen ook gaan zitten 😉
Verstandig van je. Doe ik al quasi gans mijn leven. (Tenzij ik ultradringend moet en er is toevallig een boom in de buurt. 😉 )
das goed voor de bemesting hé 😉
Wel handig als ze ook rechtopstaand kunnen plassen voor de lange autoritjes en de ranzige toiletten langs de autostrades 🙂 Wou dat ik het zelf ook kon! Maar uiteraard zitten ze beter neer.
Wij hebben je gezinnetje voor-geëxperimenteerd. Ook twee zonen. Toen hadden ook wij onze handen vol en hebben de productie stopgezet, niettegenstaande er vanwege toekomstige schoondochters heel veel vraag was om zo’n topexemplaren extra op de wereld te zetten.
Hadden we graag een meisje gehad? Natuurlijk, zo’n kopietje van R zou fantastisch zijn geweest, maar je kunt zo blijven proberen tot je een hele voetbalploeg hebt lopen thuis.
een hele pak pannenkoeken van meer dan een kilo
Zelf enkel zussen en een dochter maar als kind speelde ik veel liever met mijn neefjes (cowboy en indiaantje of in bomen klimmen was zoveel leuker dan mama of schooltje spelen) en las ik liefst jongensboeken maar een zoon mis ik dan weer niet 😉
Hoera voor de penissen! Opnieuw erg herkenbare post 😉 Ook geen BFF hier. Al te vaak teleurgesteld met mijn kop tegen de muur gelopen met zo’n BFF’s waardoor ik niet echt meer iemand toelaat in mijn coconnetje…
Ik krijg steeds vaker de vraag wanneer er een zusje voor Felix komt. Ben er al niet mee gediend dat mensen polsen naar een tweede kind en helemaal niet dat ze er dan van uitgaan dat dat liefst een meisje zal zijn. Ik heb nog een blogpostje gepland 🙂
Ik ben ook heel gelukkig in mijn gezinnetje vol jongens. Het maakt uiteraard niet uit welk geslacht je kinderen hebben maar toen ik hoorde dat mijn 2e kindje ook een jongen zou worden was ik wel blij in feite. ‘k Ging ervan uit dat de 2 jongens onder elkaar meer aan elkaar gingen hebben en het voelde zo vertrouwd aan.