Moeder waarom twijfelen wij?

Opvoedster, echtgenote, dochter, zus, studente, vrijwilliger…..van alle rollen die ik vervul in mijn leven is het moederschap echter de rol waar ik het meeste over twijfel. Begrijp me niet verkeerd. Ik twijfel niet aan het feit of ik moeder wil zijn. Ik twijfel niet aan mijn kinderen en de keuze die ik gemaakt heb om hen op deze planeet te zetten. Aan al de rest echter wel. Er zijn moeders bij wie het moederen vanzelf lijkt te gaan. Ze zijn natural born moms. Mij lijkt het vooral een rol die ik nog steeds aan het instuderen ben. Er is wel ergens een script maar het bevindt zich in de coulissen en ik heb het nooit echt volledig in de hand. De uitvoering is telkens wat warrig en à l’improviste. Mijn opvoedster-achtergrond zit wel ingebakken in mijn handelen maar ik ben verre van de moeder die ik zou willen zijn. Zelf had ik echter wel een heel goed voorbeeld aan mijn eigen moeder. Want is je eigen opvoeding niet de bodem voor de opvoeding die je aan je kinderen geeft? Ik kan geen enkele opmerking maken over de opvoeding die ik zelf genoot. Het feit dat ik enorm zelfstandig ben en weinig mensen nodig heb om me goed te doen voelen ligt aan de manier waarop ik werd grootgebracht. We werden niet “bekukkeld” maar we hadden niets tekort. En we wisten van niet veel. Wist ik veel hoe mijn ouders hun huishouden bestierden. Hoe het eten op tafel kwam en of ze het ouderschap misschien ook wel eens extreem vermoeiend vonden zoals wij nu. Wij wisten gewoon dat we kind mochten zijn en dat we ons van niet teveel moesten aantrekken. Uiteraard moest ik ook helpen in het huishouden en toen ik oud genoeg was werd verwacht dat we vakantiejobs deden om ons tienerleven te helpen financieren. Maar ik herinner me vooral dat we het niet te moeilijk moesten maken. En dat is nog altijd zo. Voor mij en mijn broer waren dezelfde maatstaven. In materiaal, in aandacht en vooral ook: in liefde. Nooit, maar dan ook nooit heb ik het gevoel gehad dat één van ons twee het lievelingetje was. Dat ik beter was dan mijn broer of dat ze trotser waren op hem dan op mij. Alles was en is nog altijd heel duidelijk. We kunnen altijd op ieder moment van de dag bij ons moeder terecht als dat nodig is en verder bemoeit ze zich niet met ons als dat niet nodig is. Ergens hoop ik dat mijn kinderen dat later ook over mij (ons) gaan zeggen. Dat ze op Moederdag gerust kunnen binnenspringen met een boeket en dat ze dan gaan weten dat ik nog ergens naartoe moet voor vrijwilligerswerk zoals mijn eigen moeder vandaag. En dat dat allemaal ongecompliceerd is. Maar in tussentijd blijf ik twijfelen. Maar misschien deed onze moeder dat ook wel en liet ze dat gewoon niet blijken. Want zo bestaan moeders.

Prettige Moederdag aan iedereen die zich moeder voelt en heel speciaal aan die mensen die het zonder hun eigen moeder moeten stellen.