Het Dilemma Van De Rode Zak.

Zie je die rode zak hangen aan dat metalen vangrailding (ik weet niet hoe je zoiets noemt, in mijn ogen een soort vangrail). Deze foto nam ik op de weg naar Ieper. Al enkele weken hing die zak daar. Aangezien ik in Ieper werk was dit beeld bijna dagelijkse kost voor mij. En iedere keer weer vroeg ik me af: Wat zou dat in godsnaam zijn?

In de eerste week zag het er aanlokkelijk uit. Een rode zak, ze hangt nog mooi vastgebonden aan de bovenkant van die vangrail. Is het een cadeautje voor die mensen die daar wonen? Misschien heeft iemand wel verse appels geplukt en niemand thuis gevonden bij het afgeven? (Going all Roodkapje over here). Misschien stond er ginder wel verse appelmoes op het menu? Maar niemand pikt de zak op. En ik blijf passeren.

Twee weken later….die zak hangt er nog steeds, zij het een beetje meer naar beneden geschoven.

Drie weken later…de rode kleur begint wat te vervagen. Als er effectief appels in zitten vermoed ik dat ze ondertussen effectief al appelmoes geworden zijn.

Zes weken later….niemand pikte de zak op.

Ik begreep het niet. Ik passeer daar dagelijks en die zak valt keihard op. Als je daar vlakbij woont moet je dat toch zien? Is er dan niemand zo nieuwsgierig als ik?

Zeven weken later: als de zak er straks bij het terugkeren nog hangt ga ik stoppen om hem af te halen.…het is echter donker in het terugkeren en ik vergeet het.

Acht weken later. Een volgestouwde dag waarbij ik constant opgehouden word door trage mensen in de supermarkt, verkeersomleidingen, problemen aan balies. Kortom: geen tijd voor niets en opgejaagd tot en met. Ik passeer weer bij dezelfde plek. En dan….beslis ik om het gewoon te doen. Ik stop aan de overkant. Ik moet eerst vijf auto’s laten passeren omwille van de drukke baan en ik pruts de zak los van de vangrail. Hij voelt licht aan maar omdat hij reeds verschillende keren is natgeregend krijg ik hem bijna niet open.

Nee jongens. Dit waren jammergenoeg geen volle blikken.

Dus: iemand besluit om 8 blikken Jupiler binnen te kappen. Hij of zij vindt geen vuilnisbak in de buurt. Er ligt toevallig een rode herbruikbare tas in zijn of haar voertuig. Alle blikken worden er netjes ingestoken. Dan steekt die persoon rustig (of vluchtig?) de baan over (aan de kant van de vangrail kun je moeilijk parkeren) en gaat die rode zak daar vastbinden aan die buis. Daarna rijdt hij of zij weg.

En dan zou je denken: alléé, je nieuwsgierigheid is serieus getemperd zeker? Nu ben je wel geleerd hé!! Ma neen! Ik ben nu weer curieus:

• Waarom doet iemand dat?
• Die persoon had een herbruikbare zak bij zich. Dus ergens moet er toch een klein beetje milieubewustzijn aanwezig zijn. Alleen jammer dat het van korte duur was.
• Waarom de moeite doen om dat daar te gaan vastknopen, het is geen plek waar wandelaars voorbijkomen omdat het een “drukke” (relatief in De Westhoek, mo gow) invalsweg is richting stad. Dus het lijkt me onlogisch dat drinkende wandelaars zich geen raad meer wisten met de blikken en dan maar beslisten om ze ostentatief in het zicht te gaan hangen.
• Als je daarbij woont (dat gebouw dat je ziet daarachter is dus een huis hé): waarom neem je dat dan niet weg?
• Is niemand zo nieuwsgierig als ik?
• Waarom de blikjes mooi verzamelen maar ze niet eens plat knijpen?
• Hoe zat was die persoon na 8 blikken Jupiler? En djeezes, dan ga je toch niet meer rijden!
• Ben ik nu een mooimaker?

Dus het dilemma van de rode zak heb ik in eerste instantie misschien opgelost, maar het zorgde gewoon voor nog meer vraagtekens…

…en een vollere PMD-zak.