De 7 Ge’s

Gebinged: Sinds we geen televisieabonnement meer hebben zijn er niet veel Vlaamse series die ik echt nog volg. Maar ik bingede “Dertigers” vorig jaar al en ook de voorbije weken ging er geen vrije minuut voorbij zonder dat ik het tweede seizoen van de reeks aan het streamen was via Vrt.nu. De cast van die serie is een bende eenvoudige mensen die je gewoon hier op straat zou kunnen tegenkomen. Dus eens nièt de klassieke Belgische acteurs of actrices (Nathalie Meskens, Tine Embrechts, Filip Peeters of de borsten van Marie Vinck voor de duizendste keer maar weer). Valt het op dat ik een degout heb gekregen van sommige Vlaamse acteurs? Soit, de playlist van de reeks kun je ook vinden op Spotify.

Gekluisterd: Na dertigers ging ik weer terug naar mijn Netflix-abonnement waar ik “A Marriage Story” bekeek zonder veel van de inhoud te lezen op voorhand. Ik had hem ergens zien blinken in de krant denk ik en hij was in mijn achterhoofd blijven zitten. Ik herkende meteen het liefje van Hannah uit “Girls” in de hoofdrol (Adam Driver) maar moest toch even mijn hersenen kraken om Scarlet Johansson te benoemen. Tjah, celebrities zeggen mij niet veel. De film gaat over een scheidend koppel met alle gevolgen van dien. Best wel confronterend.

Gebeten: door alles wat met minimalisme te maken heeft de laatste tijd. De Less Is More theorie uit mijn vorige blogpost begint goed vorm te krijgen. Het voorbije weekend las ik: “Minimalisme, leef een betekenisvol leven” van Joshua Fields Millburn en Ryan Nicodemus, beter gekend als “The Minimalistst” , ik keek ook naar de documentaire en startte met het spelen van The Minsgame. Oorspronkelijk allemaal de schuld van Kelly en Anouck die er een link naar zetten in hun nieuwsbrief.

Gedownsized: doordat ik de laatste weken minder actief ben op sociale media (Less is more!) voel ik me veel rustiger. Dat er geen constante instroom van informatie meer is doet me deugd. Pas op, ik hou wel van interacties en ik zoek dat ook van tijd tot tijd bewust op. Zo organiseerden we laatst weer een Shitty Dinner met wat instagram/blogvrienden. Maar toch kan ik het gemakkelijker kanaliseren als er geen sociale media-apps op mijn smartphone staan. Vandaag ging ik te voet met de kinderen naar het centrum. De middag was cementgrijs maar mijn gedachten waren leeg. Ik vermoed dat het verminderen van indrukken sinds de kerstvakantie zijn vruchten begint af te werpen. In combinatie met mijn decluttermodus en minimalismebevlieging is het best wel een ontspannende periode nu.

Gesmuld: bloedsinaasappelen. Hoe lekker zijn die?

Gefronst: in psychologiemagazine las ik onderstaand artikel:

Ik deed niet anders dan fronsen en hoofdschudden. Hoe lastig moet het niet zijn om constant een rol te spelen op je werk. Een façade optrekken en je volledig anders voordoen dan je bent. Vreselijk! Ik had te doen met de dame in het interview!

Gepland: op de valreep nog een datenight voor januari. Vrijdag gaan we naar Danko Jones. Een speciale band in onze ogen want 14 jaar geleden trachtte mijn toenmalige crush om een date te verkrijgen met mij. Hij stelde “lukraak” voor “om die cd’s van Danko Jones anders gewoon eens binnen te brengen” nadat we erover gechat hadden. Een week later was hij inderdaad binnen. En ondertussen zijn we al bijna tien jaar getrouwd. Allemaal Danko zijn schuld!