door Hoe ouder ik word, hoe meer ik het begin op te merken bij mezelf: er is een bepaalde rust over me aan het stromen. Ik ben dichter bij de 40 dan bij de 35, mijn kinderen zijn in volle bloei, mijn huis is enigszins bewoonbaar en ik word langzaamaan een ancien in mijn job. De constante rush van “we willen kinderen”, “we moeten verbouwen” of “de zoektocht naar een betere job”, dat is er niet meer en het doet me deugd. Ik kan begrijpen dat sommige mensen in deze fase van hun leven ineens een soort crisis ondergaan in de genre van: “Is dit het nu?” Maar bij mij is het meer iets van “Hell Yeah dit is het! Laat maar komen!” Het voelt alsof ik aan het vervellen ben. Loslaten wat minder belangrijk is en me focussen op wat echt telt. Momenteel neem ik dit heel letterlijk want ik ben mijn eerste stapjes aan het zetten in de wereld van het minimalisme. Om mijn hoofd zuiver te houden wil ik afstand doen van alles wat rommel, junk, brol en nutteloos is. Ook waardevolle items die ik niet gebruik gaan het huis uit, al dan niet naar gelukkige nieuwe eigenaars. Het zijn weliswaar babystapjes maar ze zijn er wel. Mijn nieuwe vrienden zijn Joshua Fields Millburn en Ryan Nicodemus, ook wel gekend als “The Minimalists” en ook van Joshua Becker met zijn perfecte grijze bliss en zijn smetteloze keukentablet krijg ik momenteel niet genoeg. Uiteraard zijn zij het extreme uiterste. Ik hou niet van extreem. In geen enkele vorm. Maar toch pik ik heel wat tips op en voel ik bij mezelf toch een bepaalde verandering in mijn mindset.
Enkele superkleine veranderingen sinds ik me ben beginnen verdiepen in het minimalisme:
- Ik vraag me constant af “waarom heb ik dit nodig?” Waarom heb ik 40 potjes kruiden in mijn kast staan als ik er met moeite 12 van gebruik? Waarom heb ik nieuwe koffie nodig als er nog drie pakken bonen staan die ik gewoon nog moet malen? Waarom heb ik een plastic kegelspel in het hoekje van mijn zolder? En waarom zit er in godsnaam geen bal bij?
- Ik zeg (nog) meer “Neen”. Een uitnodiging voor een modeshow? Ik heb niets nodig in de komende periode. Ik plakte ook zo’n sticker op mijn brievenbus om geen reclame meer te ontvangen. Maandelijks gaat hier een gigantische berg papier naar buiten, de helft van die doos is gevuld met reclamefolders die ik rechtstreeks van de brievenbus in de papierbak gooi.
- Ik koop geen voorraden meer. Soms krijg je veel korting als je een grotere voorraad van iets koopt. (Momenteel loopt er in Aldi een actie 2+1 op Lenor wasproduct. “Knaldi”-deals noemen ze. Kuddos voor de copywriter van Aldi!) De chocopot was gisteren uit. Er was geen in voorraad. Confituur werkt ook.
- Ik vermijd online shoppen en zeker Bol.com. Het geld dat ik daar reeds achterliet, het is schaamtelijk. Vorig jaar schreef ik me in voor “Select” waardoor ik nooit verzendingskosten meer moest betalen. De sluis stond helemaal open voor nog meer brolaankopen. Gewoon klikken en betalen en de dag erna stond het aan de voordeur.
- Ik dacht altijd dat ik immuun was voor Het Diderot-effect. Welk effect? In feite een fancy naam voor de situatie waarin we geneigd zijn om extra zaken aan te kopen omdat ze passen bij een eerdere aankoop. We bestelden in de kerstvakantie een nieuwe sofa. Ik heb er drie jaar over gedaan om toe te geven dat onze huidige zetels versleten zijn. In de meubelwinkel waren we ook al aan het konkelfoezen: “dat we ook wel eens een nieuw Tv-meubel zouden mogen kopen” want dat gelijkt echt aan niets. Het gelijkt ook aan niets: het is een oud kledijkastje dat ik nog in mijn tienerkamer had staan en waar ik achteraan een gat in heb gemaakt om de kabels van de dvdspeler/stereo door te steken. Soit, om maar te zeggen: Diderot vo duust!
- Ik begin me af te vragen of het onbeleefd is om “geen echte cadeaus” te vragen als iemand komt eten of bij een gelegenheid waarbij we cadeaus kunnen ontvangen. Ik heb echt alles wat ik nodig heb en zoveel meer. Ik kan het niet geloven dat ik (“Dè soldenqueen”) het typ maar het maalt de laatste weken echt door mijn hoofd. De gedachte aan “nog meer gerief” vind ik momenteel wat lastig om te dragen. Wat ik dan wel weer heel fijn zou vinden is een belevingsbon. Een massage of eens iets klein gaan eten. Een bon voor een babysit of een ticket voor een optreden of de film. Tegelijk vind ik het altijd spannend om iets te krijgen maar ik hou vooral van de gedachte dat iemand iets voor mij heeft uitgezocht waar ik blij mij zou kunnen zijn of waaruit blijkt dat ze aan mij gedacht hebben.
- Ik shop in mijn kleerkast. Nadat ik twee PMD-zakken vulde met kledij die ik nooit draag heb ik al mijn kapstokken omgedraaid zodat ik tegen de zomer een nieuwe schifting kan maken in mijn kleerkast. In de podcast van The Minimalists hoorde ik de tip om 90 dagen vooruit of achteruit te denken. “Heb ik dit in de laatste 90 dagen gedragen” of “Zal ik dit in de komende 90 dagen dragen?”. Op die manier overlap je alle seizoenen en gooi je niets weg wat je misschien nog had willen dragen. Hetzelfde met mijn handtassen. Ik struinde de hele maand december vruchteloos elke winkel af om een nieuwe handtas te vinden. Uiteindelijk heb ik besloten om eerst eens al mijn handtassen te gebruiken die ik nog liggen heb. Al is het maar om het schaamtegevoel over de hoeveelheid ervan de kop in te drukken.
- Ik eet uit mijn voorraadkast. Bij het declutteren heb ik gezien dat ik minstens 20 potjes ananas heb staan. Ik voel een ananasparty aankomen!
Met deze kleine effortjes wil ik de gewoonte creëren voor mezelf waarbij ik bewuster ga stilstaan bij mijn consumptiegedrag. Zoals Marie Kondo zegt: “Does it spark joy?” want veel van mijn gerief sparkt mij wel joy maar ik hoef er geen twaalf stuks van te hebben om het te voelen.
Nog minimaliseertips? Deel ze gerust in de comments, deze beginneling wil bijleren!
Shout your heart out 
Veel van de dingen die je noemt doe ik ook. Want opgeruimd huis opgeruimd hoofd geldt echt wel voor mij. Ik word onrustig als er te veel rommel in mijn huis ligt.
Alleen met die kruiden worstel ik nog, ik heb er veel verschillende, waarvan ik er veel amper gebruik maar ze gewoon weggooien voelt ook niet goed. Ik zal eens wat creatiever moeten worden in de keuken.
Preachhhhh!!!! Doe ik dus ook al enige tijd en. het. is. za-lig! 😉 Dat opgeruimde rust-gevoel is de max.
Zowel letterlijk als figuurlijk 😉
Vorig jaar gaf ik twee verjaardagsfeestjes (eentje voor collega’s en eentje voor vrienden) en elke keer zei ik : GEEN cadeaus. Ik heb alles dat ik nodig heb. Dat zeg ik ook tegen mijn vrouw en dochter by the way. En het werd grotendeels gerespecteerd. En dat maakte me echt blij.
Ik zeg het zo maar even 🙂
Oudste ruimde hier een paar maanden geleden de voorraadkast uit, ik was beschaamd wat er allemaal weggegooid moest worden. Er had een heel weeshuis van kunnen eten. 👿
Ikzelf dit weekend gedaan, erg hoeveel zaken ik in de vuilniszak moest gooien…
Juij, lange leve het minimaliseren 🙂 Geloof me, ’t werkt verslavend. En het brengt echt rust in je hoofd!
Ik vroeg een keertje een bijdrage voor een goed doel naar keuze ipv cadeaus voor mijn verjaardag.
Ik kreeg kleine prullen en mensen deden een bijdrage. Bijna geslaagd experiment :p
Je wordt oud, Liese 😉
of: serieus: groot gelijk, ik doe dit al jaaaaren!
In geval van twijfelende tegensputterende gedachten zeg ik tegen mezelf: wie moet dat allemaal weg gaan gooien als je doodgaat? Dat schrikbeeld helpt…
Vol schaamte lees ik het want mijn berging en garage is zo gevuld dat je makkelijk een klein kruidenier kan vullen.
Wat een goede tip van die kapstokken! Dat ga ik meteen doen. Ook hier een constante strijd om het aantal spullen in huis niet te laten groeien. Zeker het speelgoed van de kindjes (daar kan ik toch moeilijk minimalistisch in zijn), mijn kleerkast en de zolder zijn aandachtspunten.
De babystapjes die ik al onderneem om het Diderot-effect (ik wist niet dat daar een naam voor was!) te slim af te zijn:
– nooit boeken kopen maar STAPELS boeken meebrengen van de bib,
– kledij die te klein is voor de kindjes onmiddellijk weggeven (vriendinnen blij, kledij nog in de mode, en iets weggeven vind ik zelf leuk),
– alle overbodige grote spullen op freecycle!
– de kinderen mogen van ons een beleving kiezen als cadeau, zoals kamperen, naar een trampolinepark, een picknick in de speeltuin. De grootouders kopen al genoeg speelgoed.
– als ik iets online wil kopen, zet ik het op een verlanglijstje voor nieuwjaar of mijn verjaardag. Meestal heb ik er tegen dan geen nood meer aan.
Veel plezier met je ananasfeestje 🙂
Hoera, we zijn precies met meer die dezelfde richting inslaan (of zitten we hier gewoon allemaal rond dezelfde leeftijd 😉 ) Ik pas ook de kapstoktip van Heidi toe en probeer al een paar jaar (traag maar gestaag) te werken aan een kleinere garderobe met enkel stukken die ik écht graag zie en die ik maximaal kan combineren (en upscalen of downsizen qua look door bv andere schoenen te dragen). Hier geen outfits meer die enkel voor speciale gelegenheden gekocht worden en daarna amper nog gedragen worden.
Paar keer verhuizen heeft ook geholpen om het minimaliseerproces wat te versnellen (ik werd gek van de hoeveelheid dozen die gevuld en ook weer leeggemaakt moesten worden).
Zalig dat je geniet van het stabiliseren van je leven! Ik kijk alvast uit naar die periode 😉 (Nog vollenbak aan het verbouwen, kinderen staan ook nog op de todo-lijst). Ik pas ook het omgekeerde kapstok trucje toe en dat maakt je echt bewust van het feit dat je altijd naar die zelfde favoriete kledingstukken neigt. Sindsdien heb ik ook geen kleren meer gekocht dus dat helpt. Ik moest ook lachen met je ananas ontdekking, laat dat nu net iets zijn dat wij altijd vergeten meebrengen van de winkel. Een choco te kort dat zal hier dan weer nooit gebeuren, “confituur werkt ook” dat vind ik wat kort door de bocht :p.
Die gedraaide kapstokken-truc heb ik zelf ook al toegepast en het resultaat viel goed mee. Natuurlijk heb ik enkele favoriete outfits maar alles wordt wel een keer gedragen. Het ene wat vaker dan het andere maar toch. Die sticker om de reclame-folders te weigeren moet ik misschien toch ook maar eens gaan halen want dat is echt zo’n hoop papier.
Ik heb precies de indruk dat iedereen dit jaar aan het minimaliseren gaat. Toen ik het idee van de minsgame aan Koen uitlegde, lachte hij mij bijna uit. Met de melding dat hij daar niet op die manier aan meedoet. Maar het idee om grote kuis te houden voor we verhuizen spreekt hem wel aan. Ik heb er alvast mijn maand verlof in augustus voor gereserveerd ☺️ Tot dan lees ik hier mee voor inspiratie 😁
Bij mij komt dit in vlagen. En na een paar maanden merk ik dat mijn hamstergedrag het toch weer overneemt. Een voorraad eten aanleggen doe ik niet meer, maar toch zit er nog best veel in de kast. De koelkast lijkt eindelijk wel een beetje onder controle, gelukkig. En na het uitruimen van een halve zolder, staat er nog een helft te wachten en slibt er weer vanalles dicht. Niet trots op, maar ik blijf proberen.
20!! potjes ananas! Benieuwd hoe hoog de teller intussen staat? 😉
Ik krijg tegenwoordig ook liever een ‘beleving’. Ons kot staat al vol genoeg met stuff. Hoewel, een plantje kan er altijd nog bij 😉 Zeer inspirerend, die minimalisten!