door Mijn beslissing om dit jaar te minimaliseren bracht me in korte tijd al in verschillende nieuwe situaties. Het valt me echt op: outer order inner calm, het is geen leugen. Doordat ik me een weg ploeg door mijn gerief voel ik mezelf iedere keer lichter en lichter worden. Er komt ruimte vrij om na te denken, om beslissingen te nemen. Vorige week bracht ik een tot de nok gevulde koffer naar De Kringloopwinkel. Woensdag brachten we een overvolle auto naar het containerpark, de kinderen blijken het ook geweldig te vinden om ons daarbij te helpen ook al geeft het wel extra stress om te vermijden dat de kleuter overboord gaat in de papiercontainer.
Met dit Jack The Pumpkin King kussen heb ik mijn jongste zoon dan weer dolgelukkig gemaakt. Ik kreeg het ooit cadeau van mijn broer, een wasmachinebeurt later bracht het mijn kleuter zoveel plezier, hij sleept het al de hele week met zich mee.
Een propvolle doos kerstkaartjes (“Gelukkig nieuwjaar 2003”), verjaardagskaartjes (“Proficiat met je 25ste verjaardag!”), huwelijksuitnodigingen van mensen die al jaren gescheiden zijn, geboortekaartjes van kinderen die we nooit bezochten, uitnodigingen voor communiefeesten van meisjes die al aan de unief zitten. Ik ben zo’n hoarder! Niet normaal! Pieter bracht honderden cd’s naar de kringloopwinkel. Zelf hield ik er twee over om te bewaren: mijn allereerste CD (gekregen voor mijn plechtige communie) en de eerste CD die ik zelf kocht met mijn zakgeld: Happy Nation van Ace Of Base. Hoewel die muziek werd gemaakt in 1992 vind ik het na al die jaren simpelweg steengoed en kan ik elk nummer woord voor woord kattevals meezingen, alleen gebeurt het nu via Spotify en niet meer door de boxen van mijn stereoketen.
Waar we dan volledige tegen de minimaliseermanie zijn ingegaan is bij de beslissing om onze wagen te vervangen. We kochten deze maand een nieuwe auto, het is de bedoeling om met deze wagen minstens een even lange periode te overbruggen als we deden met de vorige. Ik moet toegeven dat ik hier heel lang over getwijfeld heb. Misschien konden we nog één jaar rijden met onze oude wagen, maar de zware dieselmotor en de daarbij horende hoge belastingen, de slijtage en het feit dat we er nu nog een redelijke overnamepremie voor kregen gaven toch de doorslag. Ik ben geen nostalgisch persoon maar het zal me toch wat zwaar vallen om afscheid te nemen denk ik, onze twee kinderen kwamen thuis uit het moederhuis met deze wagen en dat vind ik toch speciaal. (Ik zie onszelf nog binnenkomen, de tranen lekten uit mijn ogen). Dat het anders een rommelbak is dat noem ik maar even terzijde. (Ik heb aan mijn echtgenoot moeten beloven dat ik het met de nieuwe wagen niet zover zal laten komen…). Waar we dan wel actief over nadenken is om eventueel onze tweede wagen te verkopen, al zal dat nog een aartsmoeilijke denkoefening worden met (binnenkort) twee flexibele uurroosters.
Digitaal blijf ik -net als in het echt- een beetje een kluizenaar. Sowieso ben ik een loner en ik kan perfect wentelen in mijn alleen-zijn. Een miniem digitaal dieet brengt ruimte in mijn hoofd ook al besef ik dat een blogpost schrijven en er reclame voor maken op mijn Instagrampagina in contrast staat met digitaal diëten.
Shout your heart out 
Ben toevallig op je blog gekomen door Mrs. Brubeck. Ben al een tijdje aan het lezen door je oude posts. Ik wil niet veel reageren en digitaal minimaliseren maar wilde je toch wel bedanken voor al je blogs. Ze doen me lachen, herinnenen, nadenken etc. Dan weet je wie de gek is die je statistieken van WordPress in de war gooit 😉
Ik zag idd dat er serieus gelezen werd 😄
Je kunt goed schrijven en het is heel herkenbaar voor mij. Het ligt al een hele tijd achter me die kinderperiode. Ik heb er heimwee naar nu mijn kinderen bijna allemaal het huis uit zijn.
Die badge? Je moet er minstens twee hebben, net als ik. Blogmeet bar Bidon en ergens anders in Gent. Jij eenmaal met dikke buik, de tweede keer je ranke zelve.
Ja ik had nog een groene ook. Maar die is al gedecluttered denk ik 😄
Proficiat met de nieuwe wagen. Nogal wiedes dat zulk een aankoop pure noodzaak was, vooral omdat je schreef – en ik citeer: “Woensdag brachten we een overvolle auto naar het containerpark.”
Hm. Ik vraag me af in welke container je een auto dumpt? Metaal? Grof huisvuil? Of bestaat er eentje met ‘Afgedankte automobielen’? 😉
O ja: welke wagen is het geworden? Altijd nieuwsgierig, ikke.
https://www.ssangyong.be/nl/modellen/new-tivoli
Prima keuze!
En de naam van de kleur:”dandy blue” 😄
Samen met wit vind ik het de fraaiste kleur uit het aanbod.
Ik heb ook nog lang heel veel cd’s gehad. Dan heb ik eens degenen waar ik me niet meer naar zag luisteren weg gedaan. En vorig jaar ben ik toch overstag gegaan en heb ik Spotify. Al heb ik nog wel een doosje cd’s die te koop staan, wie weet kan ik er nog een beetje geld aan verdienen door ze weg te doen.
Op dit moment hebben wij vanwege de situatie één wagen en dat is toch wel wat behelpen. De impact van die afbouw niet onderschatten 😉
Voor de rest neem ik mijn spreekwoordelijke pet af voor jullie progressie. Zo gedreven !
Geniaal, die titel. Herinnert eraan hoe logisch en natuurlijk het is om af en toe te vernieuwen, vervangen, op te schonen. Ik ben ook zo’n vreselijke hoarder… Zonde om iets weg te gooien, want het doet het nog, ik moet aan het milieu denken, of de herinneringen, of misschien gebruik ik het nog, of…
Oh ohhh, die cd’s! Had mijn drummer waarschijnlijk wel een hoop van naar ons huis willen slepen 😉 Ik had eigenlijk nooit iets met cd’s, tot hij zijn oude collectie uit de Westhoek verhuisde en een cd-speler kocht, en nu hebben we al twee hele rekken vol. ZUCHT. Dvd’s weggooien kan hij ook niet, ook al kan ik het aantal dat we in al die jaren hebben bekeken op één hand tellen. Definitely een hoarder!
Als je binnenkort eens in Kortrijk bent, let me know! Ik moet alle koffiebard nog ontdekken 🙂 (En anders kom ik nog eens af naar Ieper. Alles is nu zo dichtbij awmagaaawd!)
Ik heb mijn cd’s dus nog in dozen zitten omdat ik er geen afscheid van kan nemen. Misschien heb ik ook iets teveel boeken gelezen waarin de wereld half vergaat en er plots geen wifi meer is. Als dat ooit gebeurd kan ik dus nog steeds die dozen openen en de cd-speler weer van de zolder gaan halen. Brieven en kaarten blijven hier ook een zwakpunt. Af en toe ga ik er eens doorheen maar vermits die brieven ook heel wat herinneringen bevatten hou ik ze meestal gewoon bij.
‘k heb vandaag ook stapel oude T-shirts weggekieperd en 2 weken geleden en mand 10-jaar ontvangen kaartjes. Dat laatste voelde wat raar: dat was van anderen, maar ja…je kan dat toch niet blijven bijhouden.
Maar ik hou niet van opruimen. Ik doe het omdat ht te nodig wordt en de spuitgaten uitloopt, maar niet omdat ik er vrolijker van word. De rust moet ik daarna opzoeken in een wandeling, een meditatie enz.
Welke auto mijn kinderen naar huis bracht uit moederhuis. Awel daar moet ik over nadenken. Ik weet dat niet in feite. Vast de vorige van mijn man?
Zalig, dat minimaliseren. Koen verklaart me gek dat ik dat ook wil doen (de verhuis is pas over een jaar, tegen dan hebben we weer een tot in de nok gevuld huis 🙈 Of hij is bang dat ik zijn collectie cd’s onder handen wil nemen 😜
Mijn cd’s opkuisen was hier ook een serieus werkje… Ik had er veel euhm ‘zelfgemaakte’. Alle liedjes één voor één opgezocht in Spotify en daarna cd’s boiten. En nog heb ik een hele doos vol staan, de enige die nog niet is uitgepakt. En ik krijg het (nog) niet over mijn hart om ze weg te doen, maar wie weet, bij een volgende opruimwoedeaanval?