door Er is meer ruimte. In alle mogelijke manieren van het woord. Het voelt alsof mijn hersenpan ineens meer vrije plekjes heeft waar zuurstof gemakkelijker kan door stromen.
De reacties op mijn vorige blogpost waren….onverwacht. Ik had niet gedacht dat er zoveel mensen met mij gingen meeleven, hartverwarmend eigenlijk. Bedankt.
Vorige week begonnen we met het uitmesten van de garage. Wij bezitten zeven flessen antivriesspray van vier verschillende merken. Van op drie locaties in het huis heb ik alle umbraco’s verzameld. Ik zit al aan veertien. Het bundeltje sleuteltjes kwam goed van pas toen ik gisteren ons babybedje afbrak om mee te nemen naar het containerpark. Ik zou daarover sentimenteel kunnen uitweiden, over de keren dat ik over die boord heb gehangen om een tuutje in een mondje te steken (Ilja) of om te kijken waarom dat kleine beertje zo’n lawaai maakt in zijn slaap (Linus) maar ik laat het maar.
Bij het zoeken in mijn Google Drive naar deze foto ben ik in de foto’s van het jaar 2015 blijven hangen. (Misschien toch wat sentimenteel dan?) Het jaar waarin Linus is geboren en tegelijk ook het jaar dat compleet blurry is in mijn herinneringen. Ik weet van het jaar 2015 simpelweg niets meer ook al was het achteraf gezien een cruciaal jaar in de levenskeuzes die we toen maakten. Toch eigenaardig hoe slaaptekort en nieuw leven in huis voor zoveel troebelheid kunnen zorgen.
Misschien was 2015 ook het jaar waarin ik begon met het aanleggen van een voorraad wondpleisters?
Eén ding is zeker. Als ik hier ooit een feestje heb met 48 personen en ze verwonden zich allemaal tegelijk dan ga ik nog voldoende kleefpleisters overhouden om de komende drie jaar te overbruggen. Ik zou zeggen: mij zien ze niet meer in de apotheek binnenkort, maar deze maand alleen liet ik er alweer bijna 30 euro achter aan medicatie en hoestsiropen. Ruimte in mijn hoofd maar ook fluimen in mijn longen (Excuse my French). Ik blafte mezelf een weg door het werkende weekend, terend op Dafalgan en een hoestsiroop die groen was van kleur en jammergenoeg ook zo smaakte. Om uiteindelijk op maandag bij de dokter te eindigen en antibiotica te krijgen. Gelukkig bracht extra slaap ook verlichting al dacht mijn echtgenoot daar anders over toen hij uit armoe in de zetel ging slapen nadat ik hem voor de zoveelste keer wakker hoestte.
En hoe ist met jullie? Oei? Ook wat fluimkes?
Shout your heart out 
Bij ons geen groene fluimen aan het plafond. Antivries voor bevroren ruiten wel in huis, hoewel zo’n ‘pulle’ zich altijd wegsteekt als we hem nodig hebben en we dan gewoon met een krabber aan de slag gaan.
Ik merk wat meer Liese-humor in dit logje, iets wat alleen maar kan worden toegejuicht !!! Welcome back to earth !!!
Bij jou is het dus opgeruimd hoofd, opgeruimd huis in plaats van omgekeerd 🙂
Wat zijn umbraco’s trouwens?
Umbraco is zo’n sleuteltje waatmee je ikeakasten in elkaar draait
Ah ik leer bij 🙂
Ik ook!
en ik ook 😉
Een inbussleutel heet zo’n ding. 😉
Een inbussleutel, wat een verfijnd woord zeg 😋
@Menck Een binnenzeskantstiftsleutel dus.
Klopt, ook die naam is gangbaar.
Nou, beterschap dan maar! Enneh… Groene hoestsiroop?!? Neeeee dat moet van die lekkere donkerbruine stroperige zijn, die naar drop smaakt of zo, dat het geen straf is!
Ja echt vies!
Geen fluimen of vrije plekken in de hersenpan, maar wel veel antivries en een overload aan pleisters (en Compeed heeft dus een houdbaarheidsdatum…).
vermoeidheid check, in de zetel slapen check maar wel een behoorlijk opgeruimd huis; een paar keer kort op elkaar verhuizen was daar heel goed voor 😉
Geen fluimen….noch andere grote zorgen……en ik kus mijn blote pollen ervoor…..beterschap!
Ik vind overal pleisters terug, in werkelijk elke handtas die ik bezit :-). Maar die zijn dan zo verfrommeld en vuil dat ik ze niet meer kan gebruiken als het nodig is. Voorlopig valt het hier met de fluimen goed mee, in tegenstelling tot de vorige winters. Maar goed, wat niet is kan nog komen. Veel beterschap in elk geval!
Fluimen, check. En een kop vol snot (sorry). Moest misschien ook maar eens langs de huisarts passeren.
Ik noem die sleutels van Ikea heel consequent Nimbus-sleutels waarna mijn echtgenoot even consequent telkens even met zijn ogen draait. Die andere benaming had ik nog nooit gehoord dus ik heb hier weer wat bijgeleerd. Het brengt echt rust hé om heel wat (ongebruikte) zaken weg te doen en wat meer plek te krijgen. Ik schrik er altijd val wanneer ik zie hoeveel ik op een jaar uitgeef bij de apotheek. Er wordt steeds een overzichtelijke lijst van afgedrukt voor mijn medisch dossier en dat totaalbedrag is behoorlijk confronterend. Ik zou daar precies toch liever boeken mee willen kopen.