Vijf!

Linus. My God, Linus. Er zijn woorden te kort om te beschrijven hoe jij in elkaar steekt my friend. Een karaktermanneke, een rebelse kleuter met een gouden glimlach.

Het moest vijf jaar duren eer ik je handleiding enigszins kon ontcijferen. Een handleiding waar veel creativiteit en extreem grappige quotes op te vinden zijn. Zo zat je vorige week achterop de fiets bij mij “Het is lastig hoor, ik ben moe van al dat rondkijken”. Er zijn ook heel wat pagina’s van je handleiding die ik nog moet lezen. Sowieso is de periode van 2 tot 4 jaar geen simpel deel van het kleuterleven maar jij weet heel goed hoe je mijn buttons moet pushen. Het clasht wel eens tussen ons, soms tot wenens toe aan beide kanten. Aan de andere kant ben je mijn grootste keppesleppe en lach je regelmatig al je tanden bloot. Goddelijk om te zien. Je bent een echte rebel. Je houdt graag zelf de controle over elke situatie en staat deze enkel af onder jouw voorwaarden. Tegelijk is er niemand in ons gezin die zoveel nood heeft aan vel tanken. “Mama, kras eens over mijn rug” is nu de manier om jou te kalmeren. Je t-shirt omhoog en lichtjes krabben over je rugje en dan ben je misschien eens tien minuutjes stil. Want jij en stilte, dat gaat niet samen. Je leerde dit jaar om te fluisteren, handig met een papa die de nacht werkt. Alleen nog wat finetunen, zodat je het niet vergeet en je volumeknop daarbij volledig aan de andere kant opendraait. Je temperament is onbeschrijfelijk, het ritme in je lichaam zal je straks van pas komen als je leert drummen. Tegelijk ben je zo gevoelig. Als je het zelf niet produceert, kan elk scherp geluidje je naar je oren grijpen. De stofzuiger, tractors of de autoradio, ik herken mezelf soms zo hard in jou als je met je handen op je oren duwt. Drukke toestanden mijd je als de pest. Een kamer vol mensen, een feestje met luide muziek, neen, de enige veilige plek is mama’s schoot op dat moment. Nu ik weet dat je enkel wat extra knuffels nodig hebt om los te komen kan ik het veel beter plaatsen, forceer ik je niet meer om deel te nemen aan activiteiten waar je door overweldigd bent. Soms sta je liever aan de zijlijn, en dat is OK. Maar Linus wat ben jij een heftig en dapper kereltje. Je doorzettingsvermogen is noemenswaardig. Zo vond je het best lastig tijdens de laatste grote wandeling maar pas bij de 8ste kilometer begon jij wat te pruttelen en deed je dapper nog anderhalve kilometer verder. Je papa en ik zeggen regelmatig tegen elkaar “Da goa gin geweun’n zin wi loater!” maar je bent nu al zo speciaal. Mijn felle kerel. Mijn vijfjarige karwaat.

Gelukkige verjaardag!