Acht boeken over focus die voor mij relevant waren.

Hoewel ik gestopt ben met mijn studie toegepaste psychologie ben ik toch blijven doorlezen over de thema’s uit die opleiding die me interesseren. De laatste maanden las ik boeken gerelateerd aan de neuropsychologie, maar dan vertaald op “normale mensen”-niveau. Geen zelfhulpboeken, maar boeken die heel concrete situaties aankaarten. Situaties waar we allemaal in verzeild geraken op één of andere manier. Vooral in het thema “focus vinden” en “afleiding” ben ik me aan het verdiepen. Er zijn een aantal jongere neuropsychologen die de werking van het brein begrijpbaar kunnen maken zonder dat je daarvoor een master in de psychologie op zak hoeft te hebben. Momenteel ben ik een beetje opgezogen door Thijs Launspach en Mark Tigchelaar. (Inderdaad, ik heb het niet voor acteurs met bedwelmende ogen, geef mij maar een welbespraakte psycholoog). Mark en Thijs (klinkt alsof we al goeie vrienden zijn hé) zijn twee vlotte Nederlanders die de theorie van de neuropsychologie in de dagelijkse praktijk brengen en tips en tricks delen over hoe je diep werk kunt uitvoeren. Laat dat net in deze vreemde periode misschien een pluspunt zijn. In het onderstaande promofilmpje voor Mark Tigchelaars’ boek Focus Aan/Uit kun je meteen zien wat ik bedoel met “hippe neuropsycholoog”.

Cal Newport is nog zo’n jonge Amerikaanse professor die het zo simpel doet lijken om je niet te laten afleiden. Van zijn boeken Deep Work en Digital Minimalisme heb ik elke letter opgegeten. And it all makes sense. Ook neuropsychologe Elke Geraerts schreef enkele interessante boeken over dit thema. In Authentieke Intelligentie heeft ze het -net als Mark in het bovenstaande filmpje – regelmatig over het feit dat ons brein niet gemaakt is om te multitasken. Als we het wel doen, dan moeten we er vooral voor zorgen dat één van de twee taken geautomatiseerd is anders geraken beide opdrachten in de war omwille van allerlei complexe breinactiviteiten. Dus constant switchen tussen taken vraagt zoveel energie van onze hersenen dat we ons tempo afzwakken en onze focus verliezen. Maar geen nood: doodlen tijdens een vergadering vergroot dan wel weer onze aandacht.

In deze corona-tijden ben ik gezegend (?) met het feit dat ik niet van thuis uit moet werken. Mijn job in de zorg houdt – tijdens de normale tijden – wel in dat ik van tijd tot tijd administratieve taken moet uitvoeren en het valt me sterk op dat deze minder goed verlopen als ze gecombineerd worden met mijn zorgtaken. Het is niet evident om een uurrooster op te maken of een verslag te schrijven als er constant enkele jongeren je iets komen vragen (en mijn hart bloedt soms als ik hen naar een andere begeleider moet verwijzen, maar dat is een ander verhaal). Dus ik kan me wel ergens inleven in mensen die van thuis uit moeten werken en tegelijk voor hun kinderen moeten zorgen, al zal ik niet pretenderen dat ik er verstand van heb.

Hieronder lijst ik de boeken op die me op een behapbare manier meer informatie gaven over het vinden van je focus, wat nu juist gerichte aandacht is en hoe je in een diepe werkflow kan geraken

Diep werk en Digitaal Minimalisme Cal Newport

Authentieke Intelligentie Elke Geraerts

Focus Aan/Uit Mark Tigchelaar

Lezen, weten en niet vergeten Mark Tigchelaar

Elementaire Gewoontes James Clear

Fokking Druk Thijs Launspach

Nooit meer te druk Tony Crabbe

Vooral ook “het controleren van de kleine dictator in onze broekzak” (dat wordt wat eigenaardig benoemd in één van de boeken, maar ik vermoed dat we allen begrijpen dat het over de smartphone gaat) is een bepalende factor in het focusverhaal en dat heb ik al meerdere keren aan den lijve (of aan den hersene?) ondervonden. Nu ik weer actiever ben geworden op Instagram zuigt het bakje veel meer van mijn tijd en aandacht weg. Instagram is mijn zwakke plek en tegelijk is mijn account momenteel wel een bron van vertier en nieuwe vriendschappen dus ik sta mezelf toe om er soms eens in te verdwalen. “Men mo dat en me goan noois nievers!” *

Ohja, en Thijs Launspach is in deze corona-periode zijn podcast “Thuis met Thijs” begonnen (inderdaad, ik kan geen blogpost meer schrijven zonder dat het over een podcast moet gaan). De eerste drie afleveringen staan nu online en zijn echte aanraders.

(en ja, ik luisterde daarnet naar het überfantastische Lena van 2 Belgen, topschijf!)

“Men mo dat en me goan noois nievers!” kun je vrij vertalen als “We hebben maar dat en we nooit ergens naartoe”. Hardvochtige West-Vlamingen…. 😉