Scharten

Hoe curieus is het dat mijn vingers niet gedreven zijn naar het toetsenbord? Of zijn ze dat juist wel maar vinden ze de letters niet? Ik zoek een weg in mijn gedachtendoolhof, ik dans trippelend over woorden maar ze worden genadeloos gebackspaced. Half afgewerkte drafts, gekribbelde ideeën waar niets mee wordt aangevangen, verbrokkelde zinnen met een open einde. Ik hoef niet te krabben aan mijn schrijfjeuk de laatste weken. De lay-out van deze plek, die wil ik wel eens grondig aanpakken. Net zoals ik mijn huis aan het minimaliseren ben wil ik ook mijn blog eens opruimen. De Scrabble-header wil ik eruit wegens beu gezien, maar ik heb moeite de laatste tijd om mij een gedacht (of een zin) te vormen. Ik weet niet wat ik ècht wil en ervaar daarbij miserie om mijn gedachten te ordenen tot een coherent geheel. Het is allemaal een beetje flou de laatste weken. Ik ga er vanuit dat dit zichzelf zal oplossen, want er zijn altijd al zo’n momenten geweest en die zijn veelal een voorbode van een inzicht of een verandering. Komt helemaal goed jongens (en meisjes uiteraard). Ik sprokkel ideetjes voor een logo, een nieuwe header, wie me tips kan geven, zeker welkom!

En nu we het toch over verandering hebben, ik ben weer stilletjes aan het ruimen. Lees: buitengooien! Onder andere deze Aloë Vera moet het huis verlaten. Hij kwam bij ons toen hij nog een klein stekje was maar nu heb ik hem verpot. Hij -ik vind hem heel mannelijk- is in heel goeie gezondheid maar de liefde tussen ons is voorbij. Hij werd goed verwend, kreeg voldoende licht en hij jeunt zich wel, maar ik vrees dat hij zijn oortjes zal laten hangen als hij mijn negatieve gevoelens tegenover hem zal aanvoelen. Wie wil nu niet geliefd zijn? Dus wie hem wil: hij is gratis maar dat gaan we hem uiteraard niet laten weten.