door Hij wist het al voor de eerste teerlingen geworpen waren. Hij zou dit spel winnen. Toch bleef ik de strijd dapper aangaan. Hij zal nu keihard met zijn ogen rollen maar het moet erbij gezegd worden: op de één of andere manier had hij àltijd geluk in dat spel. Een kanskaart waarbij hij geld incasseerde terwijl ik bij elke algemeen fonds mocht dokken. Als eerste op de “goeie” straten terechtkomen en een berekend risico durven nemen. Ik kon hem nooit verslaan en dat wist hij. Was het omdat hij drie jaar ouder en wijzer is? Of ben ik gewoon echt slecht in Monopoly?
Deze week speelde ik Monopoly met mijn oudste zoon. Hij heeft de leeftijd waarop ik altijd werd afgeslacht in het spel door mijn broer. Ineens had ik door hoe het kwam dat ik nooit kon winnen. Dat leeftijdsverschil is ècht een issue in dit spel. Inzicht komt met de jaren. Ik kan nog niet verwachten van mijn 9-jarige dat hij kan vooruitplannen. Dat hij zijn budget zo kan beheren dat hij altijd voldoende heeft om mogelijke verliezen te compenseren. Komt daarbij dat mijn ervaring in dit spel ervoor zorgt dat ik kan anticiperen. Ik hoop alleen dat Linus nooit zo zal afzien zoals ik vroeger. Dat hij nooit bankroet om een lening moet gaan smeken bij zijn broer of moet hopen dat de teerlingen “Death Street” gaan overslaan. Want zo noemden we de straten waar mijn broer zijn imperium opbouwde. Als hij kon hij plaatste overal twee hotels en ik denk zelfs dat we dat ooit gedaan hebben. Elke keer als ik huur moest betalen wist hij me dat met een zelfvoldane grijns op zijn gezicht aan te kondigen. En de luttele keren dat hij moest betalen gaf hij me iets meer geld met de boodschap “Keep the change”. I’m telling ya, trauma for life!
Tijdens de lockdown kwamen hier de spellen ook weer uit de kast.
Haha, en ik de hotels en de huisjes op een rechte lijn, vreselijk als iemand dat uit elkaar gooide 😱. Ik speelde ons spel “op” met mijn buurjongen vroeger… zalige herinneringen.
Ja huisjes en hotels ook hoor!!! Vreselijk als de dobbelstenen daardoor rollen
Keep the change, haha 🙂
Door jouw ogen zie ik het trauma bij mijn drie jaar jongere broer. Mogelijks draagt hij er nog de gevolgen van 🙂
Maar inderdaad, huisjes en zo moeten juist staan. Maar nu doe je me wel twijfelen aan de vorm van de pion die wij moesten gebruiken.
Oh ik vond dat echt een verschrikkelijk stom spel en nu nog altijd. Ik hoop dat mijn kind later geen Monopoly wil spelen :p
‘ZANDSTRAAT ICHTEGEM’ staat er weer niet op, zeker? Duur, jong, dúúr! 😉
Ja, huizen en hotels hadden bij mij ook een rooilijn 🙂
Ik moet helaas tot mijn scha en schande toegeven dat het zolang geleden is dat ik Monopoly speelde dat ik de spelregels waarschijnlijk niet meer ken.
Spelletjes als dit worden hier zelden gespeeld. Meer nog: het is ongeveer zeventig jaar geleden…
Ik heb ook zo’n broer! Die éne keer dat ik aan het winnen was, had hij dan plots geen zin meer. Eigenlijk ben ik ook wel benieuwd naar het spel van nu, want dat wat wij vroeger hadden was met frank-briefjes. Nu is dat al digitaal en al zeker?
Mijn twee jaar oudere broer was gewoon een duvel, en als bank verduisterde hij al wat geld. Tsjoep tsjoep, en dan kwam er een oranje briefje onder het speelbord vandaan. Ik word nog ambetant als ik eraan denk.
Met mijn zoon speel ik het wel graag. Al verlies ik nog steeds, nu is het tenminste eerlijk (of dat geloof ik nog).
Keep the change, ocharme
Hier in lockdown met de kinderversie begonnen met de kinderen. Veel inzicht heb ik helemaal niet in Monopoly (huh wat valt daaraan vooruit te denken?) maar ‘k had wel al na x beurten altijd door wie ging winnen en wie niet. Vanaf iemand x eigendommen heeft of een strategische straat, is het in feite voorbij voor de anderen (gelukkig hadden mijn zoontjes dat nog niet door en waren die vooral vrolijk hun eendjes, puppy, pinguin of dino pion aan het verschuiven en de dobbelsteen doorheen de hele living aan het rondgooien).