“That decision is made!”. Ik hoorde het vorige week in de podcast van The Minimalists. Het thema was mode en kledij. Ze haalden het alom gekende voorbeeld aan van Steve Jobs die maar één outfit had, een zwarte coltrui en een jeans. Die keuze zorgde ervoor dat hij zich niet moest druk maken over wat hij zou dragen met tijdswinst als resultaat. Mijn schoonzusje kiest ook resoluut voor zwarte kledij. Is het niet zwart, dan koopt ze het niet. In “Essentialisme” (thx for the tip, Kelly!) van Greg McKeown las ik iets gelijkaardigs in het hoofdstuk “Eén beslissing die duizend andere tot gevolg heeft” en “De vrijheid van grenzen stellen”. Het feit dat iets beslist is kan ervoor zorgen dat je niet nodeloos energie hoeft te verspillen aan twijfelen. Neem Starbucks bijvoorbeeld, daar word ik lichtjes zenuwachtig van alle keuzemogelijkheden. “Espressso con panna”, “Flat White”, “Blond Vanilla Latte” en weet ik veel wat nog allemaal: ik krijg er keuzestress van, geef mij maar een gewone koffie. Zo heb ik dit jaar beslist om geen “echte” boeken meer te kopen maar alleen digitaal te lezen of boeken in de bibliotheek te reserveren. (Ik krijg ook soms wel boeken via mijn broer maar die minimaliseer ik achteraf). Ik besliste ook om geen commerciële deals meer op mijn blog te doen. Daardoor hoef ik mezelf de volgende zes vragen niet meer te stellen:

  • “Past het bij mij of niet?”
  • “Heb ik tijd om dit te doen of niet?”
  • “Hoe ga ik het aanpakken?”
  • “Sta ik volledig achter dit product of niet?”
  • “Wat wordt er van mij verwacht en kan ik dit waarmaken?”
  • “Is het wel goed genoeg geschreven?”

Het is heel simpel: geen commerciële deals meer (“That decision is made”). Die beslissing stelt me gerust, ook al werd ik bijna nooit voor zoiets gevraagd want ik ben geen influencer en zou het ook nooit kunnen worden.

Wie kiest, verliest! Dat is niet persé iets slechts. Die mindset waarin ik beslissingen neem om energie te besparen, daarin wil ik verder groeien. Het voelt verfrissend aan!

Iemand ervaring mee?

15 reacties

  1. Ah, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is zeker? Keuzestress heb ik nog nooit ervaren, het is ook een luxestress denk ik, opgelegd door de maatschappij.

  2. Yep, keuzestress. Ik ben daar ook al serieus in veranderd. Een vloer kiezen. Weet je wat jong, I don’t care, als ’t iets bruinigs is en een beetje met een variatie, is ’t mij al goed. Een knop kiezen voor de wc door te trekken: man, ‘k ga mij daar niet mee bezig houden, doe maar iets. Nieuwe kleren: ‘k heb er genoeg voorlopig, en ik kom toch niet buiten, dus laat maar. Boeken: wat ze mij zeggen dat goed is op Goodreads en wat ze daarvan hebben in de bib. Koffie in de Starbucks: altijd ’t zelfde, chai latte (en da’s niet eens koffie, maar ’t is daar lekker). Eten op restaurant: de dagmenu is wel genoeg en anders de suggestie.
    Ik heb het gehad, met al die keuzes.

  3. Ik ben een klassieke in die dingen, ik hou me meestal aan wat ik ken en al die nieuwe keuzes en zotte mogelijkheden, gaan doorgaans aan mij voorbij. Bij mij geldt wel: hoe groter de keuze, hoe meer twijfels. Maar ik vertrouw op mijn buikgevoel doorgaan, en dat heeft me tot nu toe nog niet in de steek gelaten.

  4. Heb al eens een jaartje geen kleding gekocht en dat beviel goed. En daarna kon ik altijd makkelijker over nieuwe aankopen beslissen. Ik ben ook een vlugge beslisser in een restaurant en kies gewoon zonder stress meestal wat me het eerste aanspreekt. Soms valt de keuze tegen maar niet vaak.

    1. ik heb verschillende plekjes waar ik graag ga eten, en die hebben elk mijn favoriete gerecht, zelfs na lang alle opties afspeuren kies ik meestal hetzelfde

  5. Steve Jobs was een beetje autistisch zekerst? Of zijn vrouw had een bulkpakket dash black gekocht. Owja. Ik denk (meestal) goed na als ik ‘ja’ zeg op iets. Zowel werkgerelateerd als privé. Daardoor heb ik weinig spijt van mijn keuzes. Dat is zoiets dat gegroeid is met de jaren en ervaringen. Omdat ik pieker als ik niet zeker van mijn stuk ben. Maar tegelijk kan ik ook impulsief zijn en dat is ook eens geestig. Want soms kan je de fun eruithalen door te veel minimalistisch te denken/doen. Tzit ‘m allemaal in de balans zekerst.

  6. Ik heb hier ook ooit eens iets over gelezen en heb dat toen doorgetrokken naar mijn eten, omdat ik snel naar ongezond eten grijp als ik niet weet wat ik wil. Ik besliste toen dat ik ’s middags op’t werk altijd soep en crackers met hummus eet. Dat neemt veel ‘stress’ weg.
    Heb nu ook beslist geen fysieke boeken meer te kopen maar ook enkel digitaal of bibboeken te lezen. Kleding: enkel nog tweedehands. Ondergoed: enkel nog de basics van de Hema omdat ik die het fijnste vind zitten. Dat soort dingen. Ik vind het een goeie manier om het jezelf makkelijker te maken 🙂

  7. Keuzestress? Nah….😂
    Alle mogelijke informatie moet eerst worden meegenomen en beoordeeld alvorens een gefundeerde keuze – alsnog met moeite – tot stand kan komen. Want oh wee als er een verkeerde keuze gemaakt wordt! Ik dat eens beschreven aan de hand van het voorbeeld van een pot pindakaas kopen…

  8. Ik heb daar eigenlijk maar zelden last van. Het helpt natuurlijk wel dat ik een gewoontedier ben. Dus als ik al eens bij Starbucks kom bestel ik steeds hetzelfde (de paar keer dat ik dat niet deed viel het toch tegen dus waarom zou ik dan niet dat ene bestellen waarvan ik weet dat ik het super lekker vind – een chai latte trouwens 😉 ) Bij kleding zie ik doorgaans al meteen of iets wel/niet mijn ding is dus dat helpt ook. Alleen nu met het warmere weer sta ik eens wat langer voor de kast omdat ik dan echt de meest frisse outfit wil dragen. Daardoor viel het me op dat ik in de winkel veel te vaak synthetische stoffen tegenkom in plaats van katoen. Dus daar probeer ik nu meer op te letten.

Geef een reactie op Hersenspinselkrabbels Reactie annuleren