Minimaliese

Het is allemaal hiermee begonnen eind vorig jaar en vanaf vandaag ga ik er weer voor:

Die zotte queeste waarbij ik rolde van het ene uiterste naar het andere begon met een simpel spelletje. Van “Soldenqueen die in bulk de beste deals kan aankopen” naar “Dedie die bijna nooit iets nodig heeft”. Laatst was er nog eens een kleine beproeving. Door verschillende omstandigheden moesten we assisteren bij het sorteren van gerief uit een woning. Alles moest weg. “Wat we wilden mochten we meenemen”. Gevaarlijke uitspraak voor een recovering hoarder. De meeste items waren gedateerd en volledig niet mijn stijl maar hier en daar waren wel leuke fietjefatjerietjes te vinden (en ik heb het niet over die geweldige blogster in dit geval 😉 ). Het enige wat ik meenam was een nieuw pakje met twee Pritt-stiften en een onaangeroerde buitenkaars die we de week daarna meteen meenamen naar Kalmthout. Ik vond de Pritt-stiften gisteren in een schuif en bedacht me dat ik ze evenwel had kunnen laten liggen, zoveel Pritten we nu ook weer niet.

De voorbije week zag ik in een instastory een unboxingvideo waarbij iemand een doos Bics opende. Zeventien verschillende bics met vier kleuren. Er kwam letterlijk speeksel in mijn mond toen ik al die prachtige stylo’s naast elkaar zag blinken. Je kan je niet voorstellen hoeveel balpennen, stiftjes en potloden ik heb liggen, in de meest gevarieerde kleuren en maten! Ik minimaliseer ze niet omdat ik ze ook effectief gebruik maar ik ben het ondertussen ook afgeleerd om ze te kopen. Gisterenmiddag toen het hier 38 graden tekende ben ik eens samen met Linus door hun arsenaal gegaan en wat niet meer marcheert vloog eruit. Onderstaande foto is dus hùn gerief, het mijne staat hier nog niet eens bij! (En dan spreek ik nog niet over de onaangeroerde pakjes stiften in mijn schuiven).

Niettegenstaande deed dat specifieke influencersfilmpje iets met mijn hersenen wat ik bijzonder fascinerend vind. Het betekent alleen maar dat de marketing werkt. Wou ik ook zo’n doos hebben? Thoh, in eerste instantie ging het van “Gimme gimme!!”. Ik geef dat grif toe. Maar wat daarna? Rationeel zei mijn brein: Wat te doen met 17 bics? (of Biccen zoals mijn nichtje Lies uit Aarschot dit waarschijnlijk zou noemen, geen idee wat het meervoud is). Dinsdag was ik in Rotterdam met mijn husbando. We bezochten De Bijenkorf, ik weet al dat de beste afdeling helemaal op het 3e verdiep te vinden is. Mijn favoriete items lagen in hopen “on sale”. Leuchtturm Bullet Journals, servies van mijn geliefde Pip aan -50%, mijn lief hield me tegen met de opmerking “Je hebt toch nog maar pas een nieuwe Bullet Journal?”. Right! Met het servies achterlaten had ik minder problemen omdat ik net mijn hele keuken gereorganiseerd heb. Ik vond het vooral mooi om naar te kijken en de okerkleuren in de nieuwe reeks vogeltasjes zijn geweldig. (Plus, dat servies mag niet in de vaatwasser dus ik gebruik het enkel als ik tijd heb om het heel voorzichtig af te wassen*). Gewoon daar ronddwalen en op mijn gemak de details in mij opnemen bood evenveel voldoening als de kopjes effectief kopen. Uiteraard ben ik nu niet ineens helemaal de andere kant overgeheld, de bankkaart deed wel degelijk enkele keren van “diediediettt” maar wat ik wel kocht was veel doordachter dan pakweg een jaar geleden. Omdat ik de laatste tijd veel blog over declutteren en die minimalismetoestanden ben ik een tweede blog gestart. Zo kan ik beter differentiëren in de inhoud van mijn verhalen. Deze blog blijft uiteraard mijn hoofdblog maar wie geïnteresseerd is in mijn declutterqueeste kan meevolgen op:

http://minimaliese.com

*in feite is dit een tegenstrijdige opmerking als ik ze herlees. Tasjes enkel gebruiken als je tijd hebt om ze af te wassen is iets wat niet echt bij mij past. Aan de andere kant hou ik ook wel van kleurrijke mooie dingen en brengen ze me plezier op hun manier. Als ik daarvoor soms de fles Dreft eens extra moet bovenhalen dan is dat maar zo.