door Het avondmaal is met moeite afgeruimd, de rest van de keuken staat integraal op stelten.
Nu is het echt niet het moment om een plant te gaan verpotten maar alles in mij roept om het toch te doen. Brokken aarde vliegen over de keukentablet tot op de vloer, ik probeer mijn zwarte handen enkel voor het verpotten te gebruiken, ik faal compleet.
Een semi-gevulde vaatwasser, een kind dat zijn avondtoilet aan het doen is en mijn smartphone die me berichten toestuurt “ding, ding, ding”. De plant werkt wonderbaarlijk goed mee, ik voel ze herademen in de verse aarde. Ze lijkt opgelucht met de upgrade naar extra beenruimte. Het oorspronkelijke potje staat leeg te wezen. Heel even voel ik bloempotverdriet. Instagram leidt me al vlug af. Veel barbecue-foto’s in de stories. Ik snap geen jota van het nieuwe systeem waarin ze aftellen hoe lang je nog naar iemands’ story kan kijken. Beetje FOMO in de hand werken? Het interesseert me niet Insta, haal die functie maar vlug weer eraf want ze werkt zelfs averechts.
Huissleutels naast mijn laptop, voetbalschoenen op de chauffauge, een godsdienst testje dat ik maakte voor de oudste deze middag en die zeurende pijn in een spier aan mijn onderbeen. Niets lijkt op zijn plaats.
Vier paar nieuwe sandaaltjes staan te wachten op hun eigenaars. Elk jaar koop ik twee paar per kind in Decathlon, ze doen er een hele zomer mee. Ik bracht ook dinges mee om in de tuin een parcours mee te maken. Alléé, cones zo. Hoe noem je dat? Je weet wel, zoals in het verkeer zo. De medewerker van Decathlon schudde meewarig zijn hoofd toen hij deze middag vragend “Kegels?” antwoordde op mijn rij verwarrende handgebaren. Ja cones hé. Alléé, dat heet toch ook zo? “Nog nooit van koons gehoord, maar we hebben wel kegels hoor!” Hij durfde het aan om me een beetje uit te lachen, ik kon het wel appreciëren. Terug thuis haal ik op de verpakking alsnog mijn gelijk. Jammer genoeg niet terwijl hij erbij stond.
Ondertussen draait de vaatwasser zijn toertje en is de tablet nog niet naar mijn goesting opgeruimd. Bij het vertelmomentje in bed vraagt Linus of ik hem graag zie. “Tuurlijk zie ik je graag”. En zie je Ilja ook graag? “Tuurlijk”. En papa ook? “Ja tuurlijk!” En Lieselotte ook? “Ja, ik zie mezelf ook graag ja”. Maar niet te hard hé, anders val je met je gezicht in de riviever zoals die cissus daar. Ik verlaat glimlachend en hoofdschuddend zijn kamer.
“Love you!”
Love you too mama!
Shout your heart out 
Waarom zou het nu geen verpot-moment zijn? Ik ben ook nog lustig bezig, en de plantjes genieten ervan
neenee, ik bedoelde dat het niet het moment was toen in mijn dag. Ik hou geen rekening met de seizoenen als ik verpot eigenlijk. Ben daar niet mee bezig. Als ik zie dat een plant te weinig plek heeft verpot ik die 🙂
Wij hebben die hier ook staan, die kegels (baskettrainer-hulpstukken), maar noemt hij die nu kegels of nog iets anders? ‘k Zal ’t eens vragen. 😉
Cones jong, cones
Zolang je Linus en Ilja niet verpot na het eten lijkt alles me nog redelijk normaal bij jou.
verpotten van de tafel naar de zetel
🙂
Oei die nieuwe Insta-functie heb ik denk ik nog niet en ik hoef ze precies ook niet per se. Ik verpot mijn planten nooit, want meestal gaan ze dood voor ik daar de kans toe krijg, maar dit jaar doen ze het wonderbaarlijk goed. Misschien toch maar eens doen dus haha.
Je stukje doet me eraan denken dat ik dringend nog wat kamerplanten moet verpotten. Ze worden wat verwaarloosd dezer dagen; de tuin lonkt.
Ik gebruik eveneens kegels. Maar dan anders:
ik snap nog altijd niet hoe jij altijd foto’s in die reacties kan steken 😀
Dat is niet moeilijk. Afbeelding uploaden in flickr.com, rechtsklikken op de afbeelding, ‘adres van afbeelding kopiëren’ selecteren en vervolgens plakken in een reactie op eender welk WordPressblog. 😉
‘k voel stress, klopt dat? Wat chaos in je hoofd/huis dat rust nodig heeft.
ha ik heb ook elk kind 2 paar decathlon sandalen gekocht.
wat een hatelijke insta functionaliteit…’k vind stories in feite al hatelijk…eindeloze banaliteit die zich aan elkaar rijgt.
‘k wil liever mooie visuele zen plaatjes in mijn feed zonder rush, zonder tekst, zonder bewegende gifjes en allerlei andere drukdoenerij. ‘k volg het liefst enkele natuur hashtags.
ja, als ik zo ongestructureerd te werk ga is er meestal nood aan wat opruimwerk 🙂