De boeken van 2021

Ook het voorbije jaar waren boeken niet uit mijn leven weg te denken, ik denk dat ze dat nooit gaan zijn ook. Ik ga bijna wekelijks naar de bibliotheek en ook de Kobo e-reader die ik voor mijn verjaardag kreeg wordt hier dagelijks gebruikt. De boeken die ik doorkrijg geef ik ook door aan anderen. Zo is “Stranddagboek” door de handen van verschillende blogcontacten gegaan. Fijn om het te zien circuleren op het internet.

Onderstaande boeken las ik in het voorbije jaar.

Ook dit jaar is het aantal non-fictieboeken beduidend hoger dan de fictie. Fictie lees ik vlak voor het slapengaan, en laat ons zeggen dat ik na 15 minuten meestal een e-reader op mijn gezicht krijg. Dus fictie lezen gaat veel trager. In non-fictie ben ik nog altijd voornamelijk bezig met de thema’s burn-out, depressie en traumaverwerking. Rust in je huis en in je brein sluit daarbij goed aan.

Ik geef enkele van mijn favorieten hier:

Om trauma beter te begrijpen: “Wat is je overkomen?” Van Bruce Perry las ik eerder al “De jongen die opgroeide als hond” en hoe Oprah Winfrey haar deel in dit nieuwe verhaal brengt vond ik zeer waardevol. Ik heb haar nog nooit veel bezig gezien in haar shows maar sinds dat boek ben ik precies geïntrigeerd door haar.

Om depressie vlotter te herkennen: “Perfect verborgen depressie” van Margaret Robinson Rutherford. Soms moet ik een boek even laten rusten omdat het hard binnenkomt. Ik herinner me nog goed wanneer ik dit las (zomer, Ardennen) en dat ik verschillende keren hoofdschuddend f*ckinghellde.

Als reminder om het rustiger aan te doen: “Rust voor je brein” van Luc Swinnen deze las ik in functie van mijn opleiding Burn-out Coach maar ik raad hem aan iedereen aan. Echt, ook als je denkt geen tijd te hebben om te lezen, dan zeker!

“Ik hoor wat je zegt” (Heather Morris) vond ik dan weer waardevol om mijn luistertechnieken te verbeteren. In functie van de opleiding, mijn werk en ook de podcast wel handig, maar iedereen heeft er baat bij om goed te luisteren!

Het dikste boek was dan weer “Shuggie Bain” van Douglas Stuart. Aan het tempo waarin ik mijn fictie lees ben ik dus maanden bezig geweest tot ik de personages zo beu was als kouwe pap.

Het fijnste boek: “Monster” van mijn broer Roderik. Een boek waar mijn eigen bloed door stroomt daar kan ik niet echt objectief over zijn. Ik kan het alleen maar aanraden!