Begin september kreeg ik een telefoontje: “Of ik zin had om een podcast te maken met Dominique Persoone?”.

🤯 🤩 🥳

Tot ik er beter over begon na te denken. Er bestond nog geen podcast op dat moment, ik had nog geen muziek, geen voorbereidingen gemaakt, er was geen artwork en ik moest nog uitvogelen hoe ik het qua hosting ging opzetten. Komt daarbij dat de opname moest gemaakt worden in de week waarop ik mijn nieuwe job begon. En om alles wat te synchroniseren met de informatie die in de krant ging komen zou de aflevering best uitkomen in diezelfde drukke week….

Dus ik zei “ja”.

Wat blijkt: dat lukt als je doordoet. Als je focust op één ding en andere zaken uitfiltert op dat moment. Als er geen onvoorziene omstandigheden zijn op de dag die je blokkeert om dat project aan te pakken. En als je soms eens Whatsapp-stress-spam verstuurt.

En het is loslaten uiteraard.

Loslaten dat je toekomt op de opname met kleren die nog vuil zijn van het werken (vlug vlug wat deo gespoten). Dat je ongepland en (dus ook ongeschminkt) een fotoshoot moet doen met een BV. Dat je voorbereiding uit één blaadje bestaat. Het is loslaten dat je de opname niet meer opnieuw kan maken en dat het dus van de eerste keer goed moet zijn. Dat je de persoon voor je helemaal niet kent en niet kan inschatten hoe die zal reageren.

Dus ik liet het los.

18 reacties

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s