door Hoewel ontmoeten misschien tussen 2 of meer personen gebeurt zie ik het vandaag anders.
Er zijn geen opeengestapelde moetjes
Geen misschien toch nog vlugge ditjes of datjes.
Zondagavond bestaat uit een ont-moeting met mezelf op het strand in Breskens. Ik neem belachelijk veel tijd om een krabbenkarkasje op de foto te krijgen. Het beestje krijgt geen rust met een post mortem carrière als fotomodel.
In de strandbar dralen lome vliegjes rond me. Eentje durft het aan om een duik te nemen in mijn glas. Hij proeft gewaagd van mijn rosé en neemt trage slokjes van mijn gedachtestroom.
Hoewel het water hoge golven klotst voel ik geen zuchtje wind. De zee geluiden werken bedwelmend, een Volkswagenbusje passeert me richting niemandsland.
Het lichtje in de vuurtoren pinkt recht evenredig met mijn focus als ik terug wandel. Van aan- naar afwezig. Van verweesd naar alert.
Er wordt me geen spectaculaire zonsondergang gegund. Het lampje knipoogt me vaarwel als ik het strand verlaat.
Shout your heart out 
Fijn om verlost te zijn van je opeengestapelde moetjes.
Je neemt je lezer mee met je gedachten. Mooi logje!
Toffe foto, zeker de eerste. Kleine doch belangrijke tip mijnentwege: zorg dat de horizon ook effecief horizontaal op je foto’s komt te staan. Zulks doneert een meerwaarde van jewelste.
En wat ont-moeten betreft: het lukt me steeds moeilijker, tot mijn zeer grote spijt. De winter zal in dezen wellicht een kentering inhouden, al zal ook die ongetwijfeld te tijdelijk zijn.
Hihi klinkt als martine die me dezelfde opmerking gaf. Ik reageerde met “ik volg mijn eigen scheve koers 😄😄”
Ach ja, soms moet je scheef gaan om recht te blijven.
Mooi!
Wauw, zo mooi alweer! En ont-moeten, dat is een geweldig woord feitelijk.