8 nutteloze weetjes over deze blogster

Ik ben in 2023 mijn twaalfde jaar gestart op deze blog. Een archief dat ik nog moeilijk kan loslaten eigenlijk. Ik hang er ondertussen wat aan vast voel ik. Waar ga ik ooit die 1058 blogberichten opslaan als het hier niet is? Ondertussen kwamen in die twaalf jaar 133 000 mensen langs, waarvan 6 vandaag. Ah statistieken zijn ook maar cijfertjes en ook als het voor twaalf man en een paardenkop zou zijn, ik blijf doorgaan.

Zijn er eigenlijk nog dingen die hier niet over mij geweten zijn? Ik vraag het mij soms af. Ik vermoed dat alle items op de volgende lijst misschien ooit wel aangehaald werden in een blogpost, zou je geloven dat ik dat niet meer weet bij momenten….

Dus: voor degenen die het nog niet wisten. Er bestaan nogal wat nutteloze weetjes over mij.

1) Ik heb een galsteen. Het ding is zo’n anderhalve centimeter lang en het zweeft dus ergens in mijn galblaas rond. Hoe ik dat weet? Ik kreeg twee jaar geleden een “galcrisis”, een hevige opstoot van buikpijn waardoor ik net niet op spoed belandde. Na een goeie 20 minuten krullen van de pijn was het voorbij en leek het alsof er niets was gebeurd. Weird little rock.

2) Als ik me moet concentreren op tekst is het niet aangeraden om naar muziek te luisteren met zang. De zinnen halen me uit de woordenflow van mijn eigen tekst. Veelal zet ik een playlist op met pianomuziek. Deze van de reeks “Twee zomers” vind ik heel aangenaam om door mijn koptelefoon te laten spelen.

3) Als mijn huis te lang overhoop ligt kan ik overstuur geraken. Om het met een mooie West-Vlaamse uitdrukking te benoemen “Ik kan daar zwinnetende van komen”. En het is niet de eerste dag, zelfs niet de tweede dag, maar ineens begin ik dat letterlijk in mijn maag te voelen. De onrust die de rommel veroorzaakt uit zich via mijn lichaam en ik kan me niet meer concentreren tot ik weer orde heb.

4) Tijdens het weekend heb ik veelal één dag waarop ik heel productief ben en één dag waarop er weinig tot niets uit mijn handen komt. Ik hang wat rond, probeer plannen te smeden maar er komt weinig van in huis. Lummelen, dingen verschuiven, beetje ditjes, beetje datjes, weinig focus. Het voelt alsof ik die dag wel nodig heb om weer actiever te zijn de dag erna.

5) Hoewel ik de rust zelve ben luister ik regelmatig naar loeiharde muziek. Vooral ’s ochtends zet ik in de wagen regelmatig iets met een stevige basdrum op. Deze week was het tijd voor Mantah maar passeren ook veel de revue: Architects, Turnstile, King Hiss en The Curse of Millhaven.

6) Koffiemokken en kleurrijke sokken zijn mijn zwakke plek. Ik kan er moeilijk neen te zeggen. Ik vind het zo fijn om in de winter mijn schoenen uit te doen en er kleine bundles of joy in terug te vinden.

7) Tijdens wandelingen speur ik naar figuurtjes. Ik vind ze overal: in natte bladeren op de weg, in schaduwen of zelfs in vogelpoep.

8) Het is een cadeau om nu elke avond thuis te zijn maar mijn valkuil is om teveel te plannen na het werk. Het besef is er deze week gekomen toen ik met een vriendin een wandeldate wou inplannen: ik ben een sociale volpropper geworden sinds ik een vaster werkschema heb.