door Kraken en spokken. Dat is zowat het geluid en het gevoel van mijn scharnieren na een festivaldag. Trappelen in de massa, lang rechtstaan op oneffen grond, moeilijk neerzitten, ik was het allemaal vergeten na twee jaar niet meer op een festivalweide te komen. We hadden het perfecte festivalweer om in het parkstof op Green Day te wachten in Parijs, dat mijn douchewater bruin was deze morgen dat is een detail. Ze waren de lange rit waard. Mijn compagnie zou kunnen zeggen welke nummers ze wel en niet speelden en hoe goed of slecht die waren. Bij mij telt enkel het feit dat ik niet kon stilstaan als referentie. Dat de groepsleden ongeveer 10 jaar ouder zijn en ons dertigers (of ouder) 15 jaar terugkatapulteerden in de tijd zal ook wel iets te maken hebben met het fijne nazinderend gevoel. Toch zijn hun nieuwe nummers ook kandidaten voor op de loop-pod, beat it Evy (ge zijt toch te zwanger om te lopen).
Dendezen die die Y moest zetten, die zal ook even in zijn haar geschart hebben als hij voor het podium stond en de lichtjes ineens aanfloepten…
Shout your heart out 
Geef een reactie