Mijn naam is Lieselotte, ik blijf een roker. In koor: “Dag Lieselotte”

Sommige zelfstandigen bouwen zo’n mooie zaak uit, tot in de puntjes gerenoveerd, mooie gevel, alles erop en eraan.  Jammer genoeg plaatsen ze dan zo’n zwarte borden voor de deur waarop ze in witte (of nog erger: gekleurde) stift hun promoties aankondigen.  Niet dat die borden afgrijselijk zijn, maar het is soms zo’n zootje op die dingen.  Verschillende handschriften door elkaar, schots en scheef, veel!!! te!!!! veel!!!! uitroepingstekens.  De grootste horror is toch echt wel: spelfouten.  Ik ben niet vrij van zonde, ik maak ook spelfouten, maar ik krijg toch wel de hibbie jibbies als ik zo’n zwart bord passeer waarop staat “spagetti” of “rebbetjes a volenté”.  Hell, het doet soms pijn aan mijn ogen.  Ik heb soms goesting om uit mijn auto te springen en het te corrigeren.

Ohja, en behalve mij ergeren aan zwartebordenspelfouten kochten we gisteren ook de laatste azalea aan de stand bij de Aldi.

Nu nog hopen dat het plantje het overleeft, anders is dat maar triestig opgekomen tegen kanker.  Vroeger waren we ook steeds van de partij op de fuif voor Kom Op Tegen Kanker.  De eerste keer dat ik daar kwam had ik schrik, als ik een sigaret opstak, dat ik daar ging scheef bekeken worden, want dat leek me zo ongepast.  Bleek dat helemaal geen probleem te zijn, in die tijd mocht je ook nog binnen roken, nu lijkt dat allemaal zo irreëel.  Ik heb ooit op het werk gerookt, aan de eettafel tijdens het koffiemomentje.  Ik kan het mij helemaal niet meer voorstellen dat ik dat zou doen.  Ik rook gelukkig al jaren niet meer.  Zo lang dat ik tijdens het typen van deze zin nog steeds aan het denken ben hoe lang ook al weer.  Toch blijf ik altijd een beetje een roker, ik kan het niet helemaal van mij af schudden.  Ik begrijp rokers nog steeds.  Ik ga nooit iemand pushen om te stoppen ook al heb ik het zelf gedaan.  Mensen die zeggen “ik hou er zoveel van”, ik kan daar inkomen, ik hield daar ook van.  Ik genoot van mijn sigaret.  Als ik een lange periode moet wachten mis ik dat nog steeds of als ik hevig geschrokken ben denk ik soms aan een sigaret.  Rokers die een asbak zoeken bied ik spontaan mijn leeg blikje aan, en als ze naar buiten vluchten na het eten om er ééntje op te steken erger ik mij niet, rokers doen dat nu eenmaal.  Maar als ik de prijs op de verpakking van mijn merk vergelijk met 9 jaar geleden (ik weet het ondertussen weer dat het al zooo lang geleden is) dan is dat laatste beetje goesting op slag verdwenen.  Shit man, als je rookt moet je echt geld hebben.  Zeker als het sigaretten zijn, 19 sigaretten kosten 5,2 euro.  Mijn laatste pakje kostte mij 3,10 euro denk ik.  Ohja, en voor de gezondheid en al ook hé, daarvoor zou ik ook niet meer herbeginnen.  Gow. . .