Duvelse kilo’s

Tien pakken suiker.  Pakken van een halve kilo, welteverstaan.  Daarover juich en stoef ik momenteel.  De cijfers op de weegschaal blijven naar beneden gaan en tegelijkertijd blijft mijn courage omhoog gaan.  Het lopen gecombineerd met het dieet lijkt effect te hebben.  Ik heb ook niet het gevoel dat ik veel moet missen behalve wat kaak-vet.  Misschien at ik echt wel heel veel sneukeling zonder dat ik het besefte.  Nee, ik besefte het eigenlijk wel, maar de hoeveelheid snoep werd gefilterd in mijn hersenpan.  Een pralineke  (mmm, ’t zijn witte, vlug nog één pakken), een zure spek (ééntje kan geen kwaad. . .elk halfuur), een handjevol nootjes (alléé, nog het andere handje vol, de zak is dan uit), een halve zak chips (de andere helft at ik al de dag ervoor op).  Het waren altijd maar kleine beetjes, maar die maken het verschil blijkbaar.  En den drank hé.   Den drank is den duvel.  Of is Duvel den drank?  Het klinkt alsof ik elk weekend liters achterover kapte, niet dus, maar ik drink wel graag een pintje, een tripel karmeliet, een donkere leffe of zo’n mierzoete Kriek Max nu en dan.  Behalve de lijn, de gezondheid, de kilo’s, het herwonnen zelfvertrouwen, mijn goed gevoel doe ik het ook hiervoor:

 

Dit vind ik zo’n prachtige combinatie, daar mogen toch geen lichaamsoverschotjes in te vinden zijn.  (Ik besef natuurlijk wel dat dit geweldige rokje in combinatie met die bloes al volledig uit de collectie zal zijn tegen dat ik in zoiets zal passen, ALS ik er al ooit in pas, maar ik kan het idee bewaren tot in februari, tot ik naar twee huwelijken moet).  Of misschien vind ik wel iets anders dat me heel goed past bij Mieke in de Baudelostraat in Gent.