door Gisterenochtend kwam onze kat toe met een levende mol in haar bek. Zoals het een goeie jager betaamt speelde ze nog eventjes met het dier om het daarna de genadeslag toe te dienen. De natuur kan wreed zijn.
Dat was gisteren.
Frisse lucht waait moeizaam door het schuifraam deze avond. De warmte baande zich toch een weg door ons huis en stapelde zich langzaam maar zeker op. Hoeveel rolluiken we ook trachten dicht te houden, de hitte zit toch binnen. De voorbije dagen moesten we vier keer vluchten voor regen en onweersbuien. Op zaterdag bevond onze geplande barbecue zich onder de parasol. Funny enough stopte het met stortregenen als al het vlees gebakken was. Ik vermoed dat het Moeder Natuur haar manier was om ons aan te sporen meer vegetarisch te eten. Vanmorgen eindigde ons rommelmarktbezoek onder een partytent, gelukkig hadden we toen reeds een geweldige houten terraston gescoord. Deze middag ruimden we net op tijd de gedekte tafel af buiten om even later de regen over onze nieuwe klinkers te zien spetsen. Na de middagbui -die overigens na het middagmaal weer voorbij was – echt the universe is trying to tell us something– klemde ik mijn zoon tegen me op de kevertjesbaan in Bellewaerde. Terwijl we naar beneden roetsjten kletterde de regen in onze smoel. Even later paaiden we hem met een veel te duur artificieel smakend ijsje onder -wederom- een parasol. Parasolregendruppels veranderden in watervallen gekleurd door het rood van de Coca-Cola-reclame die ons voor de bliksem behoedde. We zaten droog maar het weer maakte wederom een einde aan onze planning. Ik kon het kleintje een verhaal over “de leeuw moet nu vlug gaan schuilen in zijn leeuwenholletje voor de regen” wijsmaken terwijl we na een uurtje (gelukkig kozen we ook dit jaar voor een abonnement) terugkeerden naar de propvolle parking. En nu is het rustig. De vogels fluiten hun avondconcert. Het contrast met de hagelstorm die de voorbije nacht over ons huis woedde kan niet groter zijn. David Dehenauw wist te vertellen dat een hagelbui gemiddeld 6 minuten duurt. Wel in die gemiddelde 6 minuten werd ons pas klaargemaakte zomerterras omgevormd in een hagelsteen/modderboel. Mijn echtgenoot moest om 00u45 onze tuintafel bij de buren gaan zoeken, er was een kabouter weggevlogen samen met een vensterbankbloembak en de mooie bloempot die ik als attentie van onze barbecuevrienden had gekregen (op de foto van gisteren zie je hem nog mooi blinken op de tafel buiten) werd op de glijbaan teruggevonden. Zo jammer. Het mooie potje was aan alle randen een stukje kwijt, de bloemetjes waren doorweekt. Ik besef maar al te goed dat we veel geluk hebben gehad, er zijn mensen 10 km verderop wiens dakvensters werden doorboord met hagelbollen de grootte van een vuist. Er wordt weer onweer en hagelslag verwacht maar vandaag zijn we voorbereid. Alles wat los kan vliegen staat binnen of zit vast. Ik wacht rustig met mijn mollenvanger op het voorspelde onweer.
Een geamputeerde arm en zijn werkmateriaal kwijtgespeeld in de strijd. Een echte oorlogsheld!
Shout your heart out 
Jullie hebben het toch weer overleefd :)!
De natuur kan inderdaad wreed zijn, en we kunnen er niks tegen aanvangen.
Geweldige tuinkabouter heb je 😉
Het kletterde hier in onze garage langs alle kanten! We dachten even dat de lichtkoepel het ging begeven. Moest van manlief zelfs zoonlief uit bed halen omdat hij het zaakje niet vertrouwde… ’s Morgens direct auto’s gaan checken en gelukkig geen schade. In nog geen km van hier in vogelvlucht zijn rolluiken doorzeefd & auto’s beschadigd. We hebben ECHT chance gehad!
Waar ik woon is het vrij rustig gebleven, maar goed ook. En die kabouter ziet er nog altijd leuk uit.
Hier wilt de regen mij altijd vertellen dat ik de zoon niet naar de crèche mag brengen ofzo. Altijd net als ik wil vertrekken, begint dat hier te stortregenen! En ’s avonds heb ik al meermaals gedacht “ik ga nog efkes rap dit of dat en dan haal ik hem ” en dan begint het juist te regenen als we op de terugweg zijn … dus als ik niét nog eerst efkes zus of zo had gedaan, dan waren we gewoon droog gebleven. 😛