Dolfijn!

Mijn lief dacht dat het een veredeld aquarium was, ik had een vernieuwd pretpark voor ogen.  We besloten het eens te gaan bekijken gisteren en trokken naar Boudewijn Seapark.  Bij aankomst, een uur na opening, bleek de parking voor 1/4e gevuld, er was zelfs nog parkeerplaats in de straat die eraan grensde (sorry buurtbewoners).  Aan de ingang kregen we prompt een vogel op onze schouder en de bijhorende hoop foto’s (zie je wel –> pretpark) in gebroken Nederlands “lache jongeman!”, dat was tegen Ilja, ons noemden ze vriendelijk “mevrouw en meneer”, een gezinsfoto later stapten we een half gerenoveerd, half verloederd park binnen.  Er was weinig bebloeming, en alles had precies een likje verf nodig.  Het personeel was er echter supervriendelijk, er was dan ook -behalve enkele gezinnen en een tweetal scoutsgroepen- geen kat in het park te vinden.  We startten met de zeeleeuwenshow.  Zie van zo’n dingen word ik dus blij, ik heb dan ook niet veel nodig.  Een zeeleeuw die op een trap loopt of in zijn handen klapt en ik ben content. (de protesten tegen aquaria en dieren in gevangenschap tracht ik even te negeren, ik had niet de indruk dat ik met een ongelukkige zeeleeuw had te maken al heb ik natuurlijk geen zicht op het totaalplaatje).

  Euhw Euhw Euhw

De zoon bekeek het allemaal met grote ogen terwijl de meiden van scoutsgroep achter ons op de tribune hem al bijna hun jongste lid maakten “Kom maar bij ons zitten hoor, hier tussen ons”.  Binnen enkele jaren schrijf ik hem in in de Chiro, no doubt.  Kunnen zijn vader en ik middagdutjes doen op zondagmiddag.

Boudewijnpark blijkt enorm aangepast aan jongere kinderen, er zijn iedere stap speelpleinen, Ilja mocht met zijn 94 cm op bijna elke attractie, niet dat er zo superveel zijn, maar we zijn toch enkele uren zoet geweest en dan hebben we nog het indoorpretpark niet bezocht.  De dolfijnenshow was spectaculairder dan ik me kon herinneren.

Instant fan van dolfijnen.  Dit gespierde dier lijkt ook altijd te glimlachen.

Het park kan nog wel opfrissing gebruiken al zijn sommige attracties wel nieuw.  Zoals de piratenboot voor kleinere kinderen.  De scoutsmeiden zetten zich terug bij Ilja en nodigden ook mijn echtgenoot uit om dichter bij hen te zitten.  (Tjah, het is een hunk en zij hebben ogen in hun kop).  Op de orkaride mocht ook de zoon mee al zei hij verschillende keren “ik ben een beetje bang”.  Geen erg, mama was ook een beetje bang en er kwamen bij beiden geen traantjes of pipibroeken aan te pas.  Gelukkig waren er ook de klassieke kermisattracties zoals vliegtuigjes in de vorm van dolfijntjes.

In de ene vliegende dolfijn mocht je als volwassene zitten, in degene die erachter kwam niet.  Ik weet het aan het evenwicht van het toestel en hoopte dat het ding niet ging gaan kantelen.

De volgende keer wordt er zeker gezwommen in het outdoorkleuterzwembad dat in juli opent en bij slecht weer testen we het indoorpretpark.  Ja, Boudewijnpark, gaan we zeker nog eens terug, ook al heb ik goesting om mijn verfpotten mee te nemen.